Ο Παναγιώτης Τσιάλας είναι από τα νέα παιδιά που τιμούν την Ελλάδα, τη Μεσσηνία, την Καλαμάτα στο εξωτερικό. Με σπουδές στη Νομική Αθηνών και σε φημισμένα πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ και το Γέηλ, ήδη 9 χρόνια σε Γαλλία, Αμερική και πλέον κατασταλαγμένος στο Τορόντο του Καναδά, με το σκάκι να τον έχει καθορίσει και να τον συνοδεύει πάντα (είναι παλιός πρωταθλητής του ΝΟΚ με πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις, τα τελευταία χρόνια διδάσκει σκάκι, αλλά πάνω απ’ όλα το κορυφαίο πνευματικό άθλημα έχει διαμορφώσει όλο τον τρόπο σκέψης και δράσης του).
Με την ιδιότητα του γραμματέα της Παμμεσσηνιακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά, ο Παναγιώτης διεύρυνε τους δικούς του ορίζοντες και την προσφορά του στον Ελληνισμό και στον πολιτισμό, αφοσιωμένος αυτό τον καιρό στην προετοιμασία του επόμενου Θερινού Σχολείου Ομογενών στην Καλαμάτα.
Ο Παναγιώτης Τσιάλας γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1990. Είναι σκακιστής του Ναυτικού Ομίλου Καλαμάτας από το 1995. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και στο εξωτερικό, με ειδίκευση στο Συνταγματικό Δίκαιο. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει και εργάζεται στο Τορόντο. Ασχολείται εθελοντικά με ζητήματα της Ομογένειας, ιδίως με τη διοργάνωση του 15ου Θερινού Σχολείου Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού για νέους ομογενείς στην Καλαμάτα, μια συνδιοργάνωση της Παμμεσσηνιακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Από το βήμα αυτό, θα ήθελε να εκφράσει την ειλικρινή ευγνωμοσύνη του προς τους συμπατριώτες του Βίκυ Καρέλια και Αχιλλέα Κωνσταντακόπουλο, καθώς και να τιμήσει τη μνήμη του Γιάννη Κωστόπουλου, χωρίς την οικονομική στήριξη των οποίων δε θα είχε μπορέσει να υποστηρίξει τις σπουδές του στις ΗΠΑ. […]
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Δε θα το έλεγα. Βρήκε η εργασία εμένα και, για καλή μου τύχη, ταιριάξαμε. Ως ταίριασμα δεν εννοώ ότι έχω κάποια φανταχτερή καριέρα ή εξαψήφιες απολαβές. Εννοώ την οργανική ένταξη στο εργασιακό οικοσύστημα υπό συνθήκες χαμηλού ή, εν πάση περιπτώσει, ελεγχόμενου στρες. Πελάτες που με εκτιμούν, συναδέλφους που με εμπιστεύονται, εργοδότες που με σέβονται και με στηρίζουν. Υπάρχει, ξέρετε, μεγάλη ζήτηση για εργαζομένους στον Καναδά, γι’ αυτό και το ποσοστό ανεργίας κινείται σταθερά γύρω στο 5%. Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα. Το κόστος ζωής στα αστικά κέντρα είναι υψηλό και υπάρχει η αντικειμενική δυσκολία της άδειας εργασίας. Η διαδικασία απόκτησης visa αποτελεί σταθερή πηγή άγχους για όσους σταδιοδρομούμε εκτός Ευρώπης χωρίς διαβατήριο του κράτους υποδοχής.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Στο Τορόντο όπου ζω, η Ελληνική Κοινότητα χαίρει εκτίμησης και αναγνώρισης ως μια από τις παλαιότερες στην πόλη. Αυτή η μακροχρόνια παρουσία στον Καναδά, σε συνδυασμό με το γενικότερο σεβασμό προς τη χώρα μας, έχει συμβάλει στη σύσφιξη των σχέσεων Ελλήνων και γηγενών. Αρκεί να σας πω ότι μια ολόκληρη συνοικία της πόλης φέρει το όνομα «Greektown», δηλαδή «Πόλη των Ελλήνων», οι δε δρόμοι της περιοχής, στους οποίους – σημειωτέον – πραγματοποιούνται δύο ελληνικές παρελάσεις το χρόνο, έχουν σήμανση τόσο στην Αγγλική όσο και στην Ελληνική Γλώσσα.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι, χάρη στις ακούραστες προσπάθειες και δωρεές των αποδήμων, τα δύο μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του Τορόντο υλοποιούν προγράμματα ελληνικών σπουδών (ιδίως Γλώσσας και Ιστορίας). Φυσικά, τεράστιο ρόλο στη φιλόξενη αντιμετώπιση των Ελλήνων έχει παίξει και η γενικότερη κουλτούρα του καναδικού λαού, καθώς και η επίσημη κρατική πολιτική προσέλκυσης μεταναστών.
Μάλιστα, στην πρόσφατη επέτειο της εθνικής μας παλιγγενεσίας, με απόφαση της κυβέρνησης φωταγωγήθηκαν για μια ακόμη χρονιά με χρώματα της γαλανόλευκης οι καταρράκτες του Νιαγάρα.
(Πηγή: tharrosnews.gr)
