Η δικαίωση του Καζαντζάκη ήταν ο τίτλος της είδησης μια εβδομάδα πριν, όταν το πρωί της προηγούμενης Τετάρτης στο Μαρτινέγκο κατά τη διάρκεια του τρισάγιου στη μνήμη του μεγάλου στοχαστή Νίκου Καζαντζάκη με την αφορμή της συμπλήρωσης 65 χρόνων από τον θάνατό του, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ευγένιος αποτίνοντας τιμές στον κορυφαίο Κρητικό λογοτέχνη γονάτισε μπροστά στο λιτό μνημείο του, προκαλώντας έντονη συγκίνηση στους παρισταμένους.
Πράγματι είναι μια κάποια δικαίωση αυτή γιατί το 1955 η Εκκλησία ζήτησε τον αφορισμό του Καζαντζάκη για τα βιβλία του «Τελευταίος πειρασμός», «ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και «Καπετάν Μιχάλης» και τώρα υποκλίνεται στο μεγαλείο ενός τεράστιου διανοητή της χώρας μας.
Το ότι δεν χρειαζόταν ιδιαίτερα αυτού του τύπου τη δικαίωση ο ίδιος φαίνεται στην απάντηση που τους έστειλε όπου έγραφε: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ…».
Φαίνεται πως ζούμε την εποχή που οι βρωμιές, οι αδικίες και οι αγώνες κάθε είδους δικαιώνονται. Αργά ή γρήγορα φτάνει η ώρα που το μέγεθος της αξίας, της καθαρότητας και του δίκιου, αναγνωρίζεται με κάποιον τρόπο.
Το ερώτημα είναι τη χρειαζόμαστε αυτή τη δικαίωση; Φυσικά και τη χρειαζόμαστε αφού δεν είμαστε στα μεγέθη ενός Καζαντζάκη.
Τη χρειαζόμαστε γιατί ο δρόμος μέχρι εκεί ήταν γεμάτος πόλεμο και αμφισβήτηση, απαξίωση και τρικλοποδιές. Τη χρειαζόμαστε για να πούμε άξιζε ο κόπος, υπάρχει ελπίδα στην ανθρωπότητα. Για να πάρει θάρρος και κάποιος άλλος που αδικείται και να διεκδικήσει τη δική του δικαίωση. Για να αποδείξουμε ότι δεν είναι όλοι σάπιοι και διαπλεκόμενοι όπως πολλοί έσπευσαν να μας διαμηνύσουν.
Η δική μας δικαίωση, η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου που όχι μόνο απορρίπτει την αγωγή του Βουλευτή κατά του προσώπου μου και της εφημερίδας με την οποία ζητούσε 30.000 ευρώ, αλλά και τον καταδικάζει να πληρώσει τα δικαστικά μας έξοδα και για τις δύο δίκες που μας έσυρε για πάνω από δύο χρόνια (αναλυτικό ρεπορτάζ σελ.14 – 16).
Είναι δικαίωση ότι η απόφαση αποδομεί όλους τους μάρτυρες του Βουλευτή και τα όσα υποστηρίζουν ενόρκως. Είναι δικαίωση ότι αναγνωρίζει ότι δεν ευσταθούν οι κατηγορίες και καλά έκανε ο Ευρυτανικός Παλμός και δημοσίευσε το επίδικο άρθρο.
Είναι δικαίωση ότι το δικαστήριο αναγνώρισε το γεγονός ότι ο βουλευτής της μονοεδρικής του νομού που τον εξέλεξε ζητούσε 30.000 ευρώ από μια επιχείρηση στα Άγραφα και από μια γυναίκα που περνούσε καρκίνο εκείνο το διάστημα.
Είναι δικαίωση ότι η απόφαση αναφέρει ότι ο Ευρυτανικός Παλμός επιτελεί «κοινωνικό έργο» με το ρεπορτάζ του γιατί ενημερώνει σφαιρικά τους πολίτες.
Πάνω απ’ όλα όμως, είναι δικαίωση όχι μόνο για εμάς που σερνόμαστε στα δικαστήρια και ξοδεύουμε άπειρα χρήματα για κατηγορίες που αποδομήθηκαν τόσο εύκολα ενώ παλεύαμε για πιο σοβαρά πράγματα όπως η υγεία, η επιβίωση και η προκοπή, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία μας γιατί έλαμψε τόσο δυνατά η αλήθεια και η δικαιοσύνη.
Φέρνει χαρά η δικαίωση όπως και να έρχεται, αλλά και το «κοινωνικό έργο» φέρνει ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη.
