Όνομα: Ιωάννης Κεχριμπάρης
Τόπος κατοικίας: Καρπενήσι
Τόπος καταγωγής: Καλλιθέα (Μπιάρα) Καρπενησίου
Ιδιότητα: Ελεύθερος επαγγελματίας
Στάση ζωής: ‘‘Δουλειά ποτέ με το ζόρι… πάντα με αγάπη’’
Αρκούν λίγα λεπτά της ώρας για να βρεθεί κανείς με τον κ. Γιάννη Κεχριμπάρη, για να μάθει πολλά! Να μάθει για την ιστορία της πόλης του Καρπενησίου, να μάθει τεχνικές εμπορίου, οικονομίας και marketing, να μάθει τι σημαίνει κάποιος να μπορεί να νικά το χρόνο – σε όλα τα επίπεδα, να μάθει τι σημαίνει να κοιτάζεις πάντα μπροστά και να προχωράς με όσα εμπόδια και αν συναντήσεις, να μάθει πόσο σημαντικό είναι να ακολουθείς το ένστικτό, να μάθει τι σημαίνει πραγματικά αισιοδοξία και θέληση για πρόοδο και ζωή… και τόσα πολλά άλλα. Με ένα ζωηρό και εφηβικό βλέμμα, πίσω από τα γυαλιά του, καθισμένος στην ίδια θέση πίσω από το ταμείο του οικογενειακού παντοπωλείου ή μίνι μάρκετ, που έφτασε σε ‘κείνον από τον παππού και τον πατέρα του και που τώρα ανήκει στον γιο του, την 4η γενιά, Σεραφείμ Κεχριμπάρη. Στα μάτια και στα λόγια του ζωντανά τα χρόνια του πολέμου, η μεταπολεμική Ελλάδα και το σήμερα. Του ανήκει δικαιωματικά ο ‘Ευρυτάνας της εβδομάδας’ με όλη αυτή τη διαδρομή και την αφήγησή της.
Το κατάστημά μας το άνοιξε ο παππούς μου Ιωάννης Κεχριμπάρης το 1910, ερχόμενος από την Κωνσταντινούπολή, όπου και έμαθε το εμπόριο. Ανοίγει το πρώτο κατάστημα στην Κοσμά Αιτωλού, στο κέντρο του Καρπενησίου, σε ένα τριώροφο κτήριο που υπάρχει έως σήμερα και γίνεται το πολυκατάστημα της εποχής. Οικιακά είδη, γυαλικά, τρόφιμα, υφάσματα, ακόμα και ζωοτροφές, γέμιζαν τα ράφια του μαγαζιού, με τους πελάτες να καταφτάνουν για να εξυπηρετηθούν και τις κοπέλες να φτιάχνουν την προίκα τους. ‘‘Αν και δύσκολα χρόνια, θυμάμαι να έρχονται ο κόσμος με του τρουβάδες γεμάτους χρήματα… υπήρχε κόσμος τότε και ρευστότητα… και οι ξενιτεμένοι Ευρυτάνες έστελναν διαρκώς χρήματα πίσω στις οικογένειές τους’’ θα μας πει ο κ. Γιάννης αναπολώντας τις παλιές εποχές που η Ελλάδα χτίζονταν.
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Κεχριμπάρης ‘έπρεπε να σταθεί όρθιος όταν η αγορά ή και οικονομία άλλαζαν… ‘‘Δουλεύω από μικρό παιδί, πάνω από 60 χρόνια και έχω βιώσει πολλές αλλαγές σε αυτή τη δουλειά, αλλά ποτέ δεν έχασα τη πίστη και την εργατικότητά μου. Από το 1960 έως το ’70 το εμπόριο ήταν καλά, αλλά τη δεκαετία του ’90 όλα άλλαξαν… εμφανίστηκαν τα μεγάλα καταστήματα, τα σούπερ μάρκετ και στην αρχή όλοι μου έλεγαν ότι δεν θα τα καταφέρω να επιβιώσω δίπλα σε ‘‘μεγαθήρια’’. Αλλά όχι μόνο τα κατάφερα, αλλά και αύξησα τους πελάτες μου, με εργατικότητα, υπομονή και διορατικότητα. Δεν πρέπει να κοιτάς κοντά, αλλά μακριά με σταθερά βήματα και προσοχή και κυρίως σεβασμό στον πελάτη…’’ θα μας πει για το πώς κατάφερε να αντέξει τόσες μεγάλες και σοβαρές αλλαγές στην αγορά.
‘‘Δεν σταμάτησα να δουλεύω ούτε μέρα… αγαπάω από την πρώτη μέρα τη δουλεία μου έως σήμερα που έρχομαι εδώ και βοηθάω με την εμπειρία μου τον γιο μου. Δυστυχώς όμως βλέπω πολλές φορές τους δρόμους άδειους από κόσμο. Και λεφτά να είχαν, έχει φύγει ο κόσμος από την Ευρυτανία… Αυτό είναι το πρόβλημα…’’ Αλλά δεν το βάζει κάτω, σκέφτεται, πάντα τη λύση και κοιτάει πάντα μπροστά… ‘‘Ακόμα και με αυτά τα εμπόδια το μαγαζί δουλεύει σήμερα σε πέντε νομούς και τροφοδοτεί τα σωφρονιστικά καταστήματα σε πολλά μέρη πανελλαδικά. Από εδώ για δέκα χρόνια έως και το 2017 τροφοδοτούσαμε όλη τη Νοτιο-Δυτική Ελλάδα σαν αποκλειστικοί αντιπρόσωποι του ‘‘Λουμίδη’’…δεν μας εμπιστεύτηκαν τυχαία’’. ‘‘Η δουλεία ακόμα και σήμερα μου δίνει ζωή’’ μας λέει και χαμογελάει ζωηρά … ‘‘Ποτέ με το ζόρι… πάντα με αγάπη’’.