Όνομα: Ανθή Μουλιανίτη – Κοντοκώστα
Τόπος Κατοικίας: Καρπενήσι
Ιδιότητα: Πτυχιούχος Δασοπόνος, Πτυχιούχος προγράμματος «Βασικές Αρχές του Καρκίνου, Παθογενετικοί Μηχανισμοί και Νεότερες Θεραπευτικές Προσεγγίσεις» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος του Συλλόγου ‘‘Αγώνας Ζωής΄΄ κατά των Νέοπλασματικών Ασθενειών, μητέρα 2 κοριτσιών.
Νόσησε από Καρκίνο του Μαστού το 2013
Η Ανθή κατάγεται από την Άρτα, αλλά ζει στο Καρπενήσι εδώ και 28 χρόνια. Οι λόγοι για να βρίσκεται αυτή την εβδομάδα σε αυτή την σελίδα θα μπορούσαν να είναι πολλοί… Νόσησε, αντιμετώπισε και νίκησε τον Καρκίνο του Μαστού, έμαθε πολλά, έκανε μια νέα εκκίνηση στην ζωή της, έγινε φοιτήτρια για τον Καρκίνο και πρωτοστατεί, ως Πρόεδρος του Συλλόγου ‘‘ Αγώνας Ζωής’’, για την ενημέρωση όλων μας. Και ήταν ίσως η μοναδική σε μια πόλη που η ασθένεια χτυπά συχνά την πόρτα, που είχε το θάρρος να δημοσιεύσει φωτογραφίες της με την δύσκολη πραγματικότητα του Καρκίνου, όταν οι περισσότεροι το κρατούν μυστικό. Η ίδια δίνοντας την συνέντευξη δήλωσε: ‘‘Είμαι η Ανθή και είμαι επιζούσα από κακοήθη καρκίνο του μαστού εδώ και 4 χρόνια!!’’ και σίγουρα αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσουμε….
ΕΠ. Ανθή πώς βιώνει μια γυναίκα την είδηση ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού;
ΑΚ. Χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Αυτό μου συνέβη όταν ο σύζυγός μου μου ανακοίνωσε την γνωμάτευση του γιατρού. Δεν γνωρίζω αν όλες οι γυναίκες το βιώνουν αυτό αλλά πιστεύω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτό παθαίνει. Μέσα σε δευτερόλεπτα περνάει όλη η ζωή μπροστά από τα μάτια σου, αυτά που έκανες και αυτά που δεν πρόλαβες να κάνεις, η οικογένειά σου, τα παιδιά σου, τα πάντα. Κοιτάς τους γιατρούς και πιστεύεις ότι σου λένε ψέματα, κοιτάς τους ανθρώπους σου στα μάτια και δεν γνωρίζεις πόση αλήθεια σου έχουν πει. Βίωσα τον θάνατο του πατέρα μου από καρκίνο σε μικρή ηλικία. Ποτέ δεν του είχαμε πει ότι πάσχει από καρκίνο. Ο κόσμος γκρεμίζετε γύρω σου μέχρι να σηκώσεις κεφάλι. Ευτυχώς σήκωσα το κεφάλι μου σχετικά νωρίς. Το πρώτο σοκ το πέρασα όταν μου ανακοινώθηκε η νόσος. Το δεύτερο όταν μου ανακοινώθηκε ότι πρέπει να κάνω χημειοθεραπείες. Με μια ιστολογική στα χέρια μου που δεν γνώριζα καν τι έλεγε, θυμάμαι μια φίλη να μου λέει κορίτσι μου πήδηξες από την Ακρόπολη και στάθηκες όρθια. Είναι πολύ δύσκολο να βιώσεις την όλη κατάσταση όταν δεν γνωρίζεις. Όταν έχεις άγνοια.
ΕΠ. Πόσο σημαντική είναι η υποστήριξη του ατόμου από το οικογενειακό και το φιλικό του περιβάλλον; Ποια ήταν η δική σου εμπειρία;
ΑΚ. Η δική μου οικογένεια με στήριξε πάρα πολύ. Η μαμά μου εγκαταστάθηκε στο σπίτι μου για 5 μήνες. Φύλακας φρουρός πάνω από το κεφάλι μου, ο σύζυγός μου πάντα εκεί. Οι γονείς του, οι φίλοι μου μου σταθήκανε όλοι, με βοηθήσανε όλοι. Όπως μπορούσαν και όσο μπορούσαν. Είτε με έναν καφέ, είτε με κλάματα, είτε με γέλια, είτε με «κουτσομπολιά» για να ξεφεύγει ο νους. Τα παιδιά μου σε δύσκολη ηλικία μάθανε από την πρώτη στιγμή για την ασθένειά μου. Κλάψαμε και οι τρείς, με ρωτούσαν πράγματα που δεν γνώριζα να απαντήσω, όμως και οι δύο βράχοι ακλόνητοι δίπλα μου και νομίζω ότι από αυτές πήρα την δύναμη και σήκωσα κεφάλι.
Μετά από 9 μήνες χειρουργείων ,χημειοθεραπειών , ακτινοθεραπειών και ορμονοθεραπείας ΘΕΩΡΗΣΑ ότι όλα τελείωσαν. Ποτέ δεν τελειώνει. Απλά τα αντιμετωπίζεις όλα διαφορετικά. Γνωρίζεις ότι όλα γίνονται για να θεραπευτείς. Έχασα τα μαλλιά μου, όμως ξαναβγήκαν, βγήκα έξω με την μαντίλα στο κεφάλι, πολλοί ήταν αυτοί που με κοιτούσαν με οίκτο όμως πολλοί ήταν και αυτοί που με κοιτούσαν με θαυμασμό. Έτσι με αντιμετώπιζαν οι φίλοι μου και τα δικά μου άτομα με θαυμασμό γιατί ήμουν μια μαχήτρια και δεν το έβαζα κάτω. Δέκα χρόνια θα κρατήσει η μάχη. Αυτή η μάχη.
ΕΠ. Πιστεύεις ότι το να νοσήσει μια γυναίκα από καρκίνο του μαστού είναι ένα θέμα ταμπού για μια μικρή πόλη όπως το Καρπενήσι;
ΑΚ. Γενικά το Καρπενήσι είναι μια κλειστή κοινωνία και πολλά πράγματα θεωρούνται ταμπού. Ένα από αυτά είναι και ο καρκίνος. Όμως πιστεύω ότι με την συνεχή ενημέρωση ο κόσμος θα μάθει για την πρόληψη και την θεραπεία και θα απομυθοποιηθεί η έννοια καρκίνος. Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός της δημιουργίας του συλλόγου μας.
ΕΠ. Δίνει η νόσος κάποιο μάθημα ζωής; Αν ναι ποιο ήταν στην δική σου περίπτωση;
ΑΚ. Όταν ξεπεράσεις την όλη κατάσταση με τις θεραπείες αναθεωρείς πολλά πράγματα στη ζωή σου. Πλέον δεν θεωρείς τίποτε δεδομένο. Δίνεις σημασία σε ουσιώδη πράγματα. Ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική. Βάζεις άλλες προτεραιότητες. Όσο και να ακούγεται εγωιστικό βάζεις πρώτα το «εγώ». Εγώ να είμαι καλά, η οικογένειά μου να είναι καλά και μετά όλα τα άλλα. Τα χρήματα και η δουλειά δεν είναι προτεραιότητα στη ζωή μου πλέον.
Όσο μπορεί το σώμα μου να δουλέψει δουλεύει. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι τραβάει ένας οργανισμός από τις χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες. Μετά από λίγες ώρες δουλειάς πονάς, πονάς παντού και δεν ανακουφίζεσαι ούτε όταν πέφτεις στο κρεβάτι σου. Το σώμα σου έχει περάσει από τέτοια καταιγίδα που αν δεν το προσέξεις θα ξαναπέσεις πάλι. Και εγώ δεν είμαι διατεθειμένη να πέσω. Θέλω μόνο ευχάριστα γεγονότα στη ζωή μου και επιλέγω πλέον ποια θα αφήσω έξω από την ζωή μου.
ΕΠ. Η δημιουργία του Συλλόγου ‘‘ Αγώνας Ζωής’’ κατά των Νεοπλασματικών Ασθενειών Ευρυτανίας ξεκίνησε από τον πυρήνα του προβλήματος, τα άτομα που νόσησαν. Πες μας ποια ήταν η ανάγκη για την ίδρυσή του;
ΑΚ. Η δημιουργία του συλλόγου «ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ» ήταν μια επιθυμία μου για βοήθεια στον συνάνθρωπο που βιώνει την ίδια κατάσταση που βίωσα κι εγώ. Δεν ξεκίνησε μόνο από άτομα που νοσήσανε είχαμε και αρκετούς εθελοντές που ήταν άσχετοι με την νόσο. Είμαστε μια ομάδα που θέλει να ενημερώσει τον κόσμο για τον καρκίνο. Σύμφωνα με στατιστικές μελέτες 1 στους 3 ανθρώπους θα έρθουν αντιμέτωποι με την νόσο κάποια στιγμή της ζωής τους. Πρέπει η λέξη καρκίνος να μπει στην καθημερινότητα μας χωρίς να μας φοβίζει.
ΕΠ. Ποιες δράσεις σκοπεύει να κάνει ο Σύλλογος για την ενημέρωση, την πρόληψη κατά του καρκίνου και την υποστήριξη των ατόμων που νοσούν;
ΑΚ. Οι δράσεις μας θα είναι ενημερωτικές ,προληπτικές ,ψυχολογικής υποστήριξης. Θα συνεργαστούμε και με άλλους συλλόγους σε Πανελλαδικό και Παγκόσμιο επίπεδο αν είναι δυνατόν και θα βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στην έρευνα για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Αυτό είναι και το όραμά μας.