6 Ευρυτάνισσες από τα Άγραφα και το Καρπενήσι, ήταν ανάμεσα στις γυναίκες της υπαίθρου του τόπου μας που βραβεύτηκαν την περασμένη Δευτέρα στο Συνεδριακό Κέντρο Καρπενησίου στο πλαίσιο της εκδήλωσης που διοργανώθηκε τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Αγρότισσας που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου.
6 απλές γυναίκες που μέσα από την βιοπάλη της καθημερινότητας και την αγάπη τους για τον τόπο τους, έγιναν οι καλύτερες πρέσβειρες της Ευρυτανίας στο εξωτερικό, συμμετέχοντας σε μια σειρά από μίνι- ντοκιμαντέρ ‘Ζωή στο χωριό’ ( Greek Village Life) σε παραγωγή της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ.
Η στήλη του Ευρυτάνα αυτής της εβδομάδας αφιερώνεται στις γυναίκες αυτές, και για το θάρρος τους να ανοίξουν τις πόρτες των σπιτιών τους και να μιλήσουν η καθεμιά με την καρδιά τους για την ζωή τους, αλλά κυρίως γιατί με την απόφασή τους να ζήσουν ή να επιστρέψουν στην Ευρυτανίας, σε μια δύσκολη και απαιτητική καθημερινότητα, έδωσαν ζωή και κράτησαν όρθια τα χωρία του τόπου μας που ερημώνουν.
Αποστολοπούλου Παναγιώτα από την Καρίτσα
Η κυρία Παναγιώτα συγκινεί με την προσωπική της ιστορία και τις αφηγήσεις από το παρελθόν στα 92 της χρόνια. Αν και η ζωή της επιφύλαξε δυσάρεστα γεγονότα όπως τον χαμό των δύο από τα τρία παιδιά της. Παρόλα αυτά σε όλη τη διάρκεια του βίντεο έχει μόνο να μιλήσει με λόγια αγάπης και ζεστασιάς για όλη της τη Ζωή. Οι περαστικοί την συναντούν στο δρόμο προς το μοναστήρι του Προυσού κάτω από το χωριό της Καρίτσας, να μιλάει για τις ευεργετικές ιδιότητες των βοτάνων και την καθημερινή ζωή που έχει, επιλέγοντας να βρίσκεται εκεί κάθε μέρα αν και ζει μόνιμα στο Καρπενήσι. Η τελευταία φράση της στο βίντεο ‘Να ρθείτε πάλι χαρούμενοι’ κλείνει σε λίγες λέξεις όλα όσα είναι η φιλοξενία της Ευρυτανίας.
Γαλανού Αλεξάνδρα από την Δυτ. Φραγκίστα
Η κυρία Αλεξάνδρα από το νερόμυλο ανάμεσα στην Ανατολική και τη Δυτική Φραγκίστα είναι συχνά μία από τις πρωταγωνίστριες των βίντεο της ‘Ζωής στο Χωριό’, πότε φτιάχνοντας με τον παραδοσιακό τρόπο βούτυρο από τις κατσίκες της, πότε μαζεύοντας το καλαμπόκι και φτιάχνοντας καλαμποκάλευρο και πότε φτιάχνοντας παραδοσιακές πίτες της Ευρυτανίας. Μία γνήσια Ευρυτανική μορφή που μας ταξιδεύει μέσα από την καθημερινότητά της, τον τρόπο ζωής μιας άλλης εποχής του τόπου μας.
Γκορόγια Θεοδώρα από τον Τριπόταμο
Η ζωή σε ένα έρημο χωριό της Ευρυτανίας στον Τριπόταμο του Δήμου Αγράφων Ευρυτανίας, με θέα προς τη λίμνη των Κρεμαστών, όπου η κάμερα κατέγραψε την καθημερινότητά της κυρίας Θεοδώρας σε αυτό το έρημο πλέον χωριό του νομού. Μέσα στην θλίψη της ερήμωσης εκείνη συνεχίζει να καλλιεργεί τη γη και να ζει με έναν απλό τρόπο, φροντίζοντας για την καθημερινή της επιβίωσης, καταναλώνοντας ότι βγάζει το χωράφι της.
Μαντή Διώτη Γλυκερία από την Χρύσω
Στην πανέμορφη Χρύσω Ευρυτανίας, σε ένα φτωχό και ορεινό χωριό των Αγράφων, εκεί που ζουν πλέον ελάχιστοι κάτοικοι. Η Γλυκερία και ο Βαγγέλης, υποδέχονται τους καλεσμένους με χαρά στο σπιτικό τους και με την συμπεριφορά τους μας διδάσκουν ότι η αρχοντιά στη φτώχεια είναι η καλοσύνη και η μόνη σωτηρία για τη διάσωση της ορεινής πατρίδας, είναι η επιστροφή στα χωριά μας. ‘Νομίζω ότι εδώ είμαστε στον παράδεισο’ λέει και μιλάει για την αυτάρκεια και την κυκλική οικιακή οικονομία του χωριού.
Μπισμπίκη Μαρίκα από το Νεοχώρι
Στη Λίμνη των Κρεμαστών, στο ορεινό χωριό Νεοχώρι Ευρυτανίας- στο αγρόκτημά της, συνάντησε η κάμερα την κυρία Μαρίκα η οποία εγκατέλειψε την Αθήνα για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της, ποιοτικά και υγιεινά, κοντά στο γενέθλιο τόπο της. Τραγουδώντας το παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι, μιλάει για την μεγάλη της αγάπη για τον τόπο της, που την οδήγησε και στην απόφαση να επιστρέψει πίσω στην Ευρυτανία το 2010 με το ξεκίνημα της κρίσης. Ασχολείται με τον κήπο της και τα ζώα και απολαμβάνει την ελευθερία και την αυτάρκεια της ζωής της υπαίθρου.
Πολυχρόνη Μαρία από τον Άγιο Κωνσταντίνο
Η γιαγιά Μαρία υπό τον ήχο του μπουζουκιού του γιού της Γρηγόρης, περιγράφουν πως ήταν και πώς είναι η ζωή στο χωριό σε ένα ταξίδι, γεμάτο θύμησες και νοσταλγίες. Με κέρασμα το γλυκό κουταλιού καρυδάκι, μιλάει για τα τέσσερα παιδιά της και τα εννέα εγγόνια της. ‘Έχω τα πάντα εδώ και δεν μπορώ ν αφήσω τον τόπο μου’, λέει και περιγράφει μια τυπική μέρα της, στα ζώα, στο χωράφι και στις δουλείες του νοικοκυριού.