Όνομα: Γιώργος Παπαγεωργίου
Ιδιότητα: Γενικός Διευθυντής Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας
Τόπος καταγωγής: Βίνιανη
Τόπος διαμονής: Λευκωσία Κύπρος
Μια πολυσχιδής προσωπικότητα, με τεχνοκρατικές καταβολές, αλλά και έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες, ο κ. Γιώργος Παπαγεωργίου, που ζει και εργάζεται μόνιμα στη Λευκωσία της Κύπρου, έχει ρίζες Ευρυτανικές και για την ακρίβεια από τη Βίνιανη. Σήμερα είναι διορισμένος Γενικός Διευθυντής Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας και υπεύθυνος του Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας Summer Edition. Την προηγούμενη εβδομάδα η οικογένειά του με χαρά παραβρέθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου, για την τελετή παράδοσης και παραλαβής του Γραφείου του Υφυπουργού παρά τω Προέδρω στην κα Ειρήνη Πική, σύζυγο του κ. Παπαγεωργίου και καταξιωμένη επιστήμονα της Κύπρου, με την οποία έχει αποκτήσει δυο κόρες.
Την θέση του Γενικού Διευθυντή στο Θέατρο Λευκωσίας κατέχει από το 2020, ενώ από το 2015 μέχρι το 2017 κατείχε άλλη μια καλλιτεχνική διευθυντική θέση, στο Θέατρο Ριάλτο της Λεμεσού, για να παραιτηθεί αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του Διευθυντή Μάρκετινγκ και Εμπορικού Διευθυντή στον τομέα πολιτισμός των Public της Κύπρου.
Ένα πλούσιο βιογραφικό. Μια σπουδαία σταδιοδρομία
Φαίνεται ότι το θέατρο μπήκε στη ζωή του κ. Παπαγεωργίου σε πολύ μικρή ηλικία μιας και από μικρός βρίσκονταν μέσα στην σκηνή του παλιού δημοτικού θεάτρου Κύπρου καθώς και οι 2 μου γονείς εργάζονταν στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, ο πατέρας του ήταν φωτιστής και η μητέρα του δούλευε στην οργάνωση παραγωγών παραστάσεων/περιοδειών και κάπως έτσι γεννήθηκε η αγάπη του γι’ αυτό που λέγεται θέατρο. Στα 8 του συμμετείχε στην πρώτη του θεατρική παράσταση και θα ακολούθησαν 6-7 παραστάσεις στον ΘΟΚ, δεκάδες εκπομπές στο ραδιόφωνο και κάποιες στην τηλεόραση. Τα σχολικά χρόνια περιλάμβαναν ζωή στο σχολείο, ΡΙΚ, πρόβες στον ΘΟΚ, ‘μέχρι που πολλές φορές διάβαζα στα καμαρίνια, θα δηλώσει σε συνέντευξή του στην ‘Φωνή της Λεμεσού’.
Παρόλα αυτά ακολούθησε μια τελείως διαφορετική σταδιοδρομία στις σπουδές του, φεύγοντας στο εξωτερικό για να αποφοιτήσει ως αεροναυπηγός – μηχανικός από το Imperial College του Λονδίνου. ‘Δεν μετανιώνω όμως γιατί μου έμαθε να βρίσκω λύσεις κάτω από πίεση, είναι κάτι που το χρειάζεσαι στην ζωή σου. Οι χώροι του θεάτρου παντρεύουν το τεχνικό κoμμάτι, το τεχνολογικό, το διοικητικό, τη διαφήμιση, την εξυπηρέτηση κοινού και καλείσαι όλο αυτό να το συντονίσεις’’, θα πει στην ίδια συνέντευξη. Τελειώνοντας το κολλέγιο ασχολήθηκε με το charter accounting και εργάστηκε στην KPMG στο Λονδίνο όπου και του δόθηκε η ευκαιρία να ειδικευτεί ως ορκωτός ελεγκτής αλλά στο κομμάτι του πολιτισμού, όπου για μια τετραετία ο μεγαλύτερος του πελάτης ήταν η βασιλική όπερα του Λονδίνου. ‘‘Εκεί έβαλα σε εφαρμογή τις γνώσεις οικονομικού ελέγχου σε ένα χώρο που ήταν πολύ κοντά στην δική μου αγάπη’’.
Στη συνέχεια εργάστηκε στην Warner Brothers ως εσωτερικός ελεγκτής για λειτουργικούς ελέγχους σε εταιρίες διανομής, παραγωγής ταινιών, δισκογραφικές εταιρίες κ.α., μπαίνοντας πιο βαθιά στις διαδικασίες, για το πως δουλεύει ένα τμήμα μάρκετινγκ, πως στήνετε μια καμπάνια κ.α.. Έπειτα από το στρατιωτικό, εργάστηκε σαν οικονομικός διευθυντής στην εταιρία ΜΕΤΑΧΑ (κονιάκ) όταν εκεί γύρω στα 30 του, οι καλλιτεχνικές ανησυχίες επανήλθαν και αποφάσισε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ που αφορούσε την διαδικασία ανεβάσματος μιας παράστασης αρχαίου δράματος στα σύγχρονα χρόνια. ‘‘Αυτό με ώθησε να κάνω μια δική μου εταιρία παραγωγής και να αφήσω τον πιο ομαλό δρόμο μιας άλλης καριέρας, πιο προσοδοφόρας, για να ασχοληθώ με την παλιά μου αγάπη πάλι και να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου. Το ντοκιμαντέρ και άλλα μικρά project πήγαν καλά αλλά όχι με τους ρυθμούς που ήθελα και ξαναγύρισα στην καριέρα που είχα κτίσει’’.
Για πέντε χρόνια ήταν βοηθός Γενικού Διευθυντή στο δίκτυο καταστημάτων της Κυπριακής Ελληνικής Τράπεζας στην Ελλάδα, περιμένοντας και πάλι μια καλή ευκαιρία στον χώρο του πολιτισμού. Αυτή φάνηκε στα τέλη του 2007 όταν προκηρύχθηκε θέση Διευθυντή Οικονομικών και Διοίκησης στο Ίδρυμα Πολιτισμού Κύπρου που είχε αναλάβει να κτίσει και να λειτουργήσει το Μέγαρο Πολιτισμού. Εργάστηκε εκεί για δυο χρόνια περίπου, δηλώνοντας περήφανος για το έργο που έγινε, αλλάζοντας εντελώς η εταιρική εικόνα του ΘΟΚ, του οργανισμού που γνώριζε από παιδί, με ανανεωμένες επιλογές στο ρεπερτόριο. Σε συνεργασία με το ΙΤΙ (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου) αναδείχθηκαν νέοι κύπριοι συγγραφείς, γράφτηκαν 17 θεατρικά έργα και μέσα σε μια χρονιά ανέβηκαν 7 νέα θεατρικά έργα.
Σήμερα συνεχίζει να προσφέρει στα καλλιτεχνικά δρόμενα της Κύπρου από την σημαντική θέση που κατέχει, με μια καριέρα πολλά υποσχόμενη, με πολλούς θετικούς απολογισμούς.