Όνομα: Θωμάς Νταβαρίνος
Ιδιότητα: Ορειβάτης, αναρριχητής, ιδρυτής Ορειβατικού Συλλόγου Αγράφων Ο.Σ.Α.
Τόπος διαμονής: Τοπόλιανα
Τόπος καταγωγής: Τοπόλιανα
Το τελευταίο ταξίδι του κ. Νταβαρίνου στις Άλπεις ήταν η αφορμή για μια όχι μόνο ενδιαφέρουσα, αλλά και με κάποιον τρόπο συγκινητική συζήτηση μαζί του. Ο κ. Νταβαρίνος είναι ο Ευρυτάνας που ο τόπος μας έχει ανάγκη. Χωρίς περιστροφές, με καθαρή θέληση και σπουδαίο όραμα για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου στην Δυτ. Ευρυτανία.
ΕΠ. κ Νταβαρίνο πριν λίγες ημέρες επιστρέψατε από ένα ορειβατικό ταξίδι στις Άλπεις. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτή την εμπειρία σας.
ΘΝ. Βρέθηκα με ένα φίλο μου, έμπειρο και γνωστό ορειβάτη, τον Αντώνη Συκάρη, στη Βέρνη, στις Άλπεις της Ελβετίας, για να φτάσουμε τον στόχο των 82 κορυφών των Άλπεων. Φτάσαμε σε υψόμετρο των 4.200 μ. περίπου. Ουσιαστικά το ταξίδι είναι και παράλληλα η προετοιμασία γιατί προγραμματίζουμε στις αρχές Σεπτεμβρίου ένα ταξίδι στο Νεπάλ, για δυο πολύ ψηλές κορυφές στα 8.400 μ.. Αυτό θα είναι για μένα μια μεγάλη πρόκληση γιατί κάθε ορειβάτης έχει σαν επιθυμία να φτάσει στις πιο ψηλές κορυφές του κόσμου και αισθάνομαι πολύ τυχερός γι’ αυτό.
ΕΠ. Πριν δυο χρόνια ιδρύσατε τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγράφων. Πιο ήταν το όραμά σας;
ΘΝ. Πέρα από την προσωπική μου αγάπη για τα βουνά, αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι να περάσω αυτή την αγάπη και στον κόσμο και κυρίως στα νέα παιδιά και μέσω αυτού να αναδειχθεί το μέρος που ζω και αγαπώ, τα Άγραφα, που με τα μάτια τα δικά μου είναι μια μικρή Ελβετία ανεκμετάλλευτη. Ξεκίνησα λοιπόν με την ίδρυση του Ο.Σ.Α. με σκοπό να ανοίξουμε όλα τα παλιά μονοπάτια των Αγράφων και να διαμορφώσουμε αναρριχητικά πεδία στο Φαράγγι του Μπουζουνίκου. Θέλω να παρακινηθούν τα νέα παιδιά, να ‘μπολιαστούν’ για να αξιοποιήσουμε τον τόπο μας και παράλληλα να αθλούμαστε, όπως γίνεται σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Και όλα τα νέα παιδιά είναι κοντά μας. Το θετικό είναι ότι κοντά μας έχουμε και τον Δήμο Αγράφων που στηρίζει την προσπάθειά μας.
ΕΠ. Σε ότι αφορά το Φαράγγι του Μπουζουνίκου ποια είναι τα σχέδια σας;
ΘΝ. Το Φαράγγι το έχουμε αρχικά καθαρίσει για να μπορεί να φτάσει εκεί ο επισκέπτης και μετά ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τις αναρριχητικές διαδρομές και μέχρι σήμερα έχουμε ήδη έτοιμες 40. Επίσης άλλες 70 είναι 90% έτοιμες και δεν μπορούν να ολοκληρωθούν γιατί χρειαζόμαστε χρήματα. Όλη η προσπάθεια υποστηρίζεται οικονομικά από εμάς και τον κόσμο που στηρίζει την προσπάθειά μας. Ο αριθμός αυτός των αναρριχητικών πεδίων, είναι πάρα πολύ μεγάλος για ένα τόσο μικρό φαράγγι και μπορώ να το συγκρίνω σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας και έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και σίγουρα μοναδικό για την Ελλάδα. Συνεχίζουμε με το μεγάλο φαράγγι ανάμεσα στη Βαλαώρα και τα Τοπόλιανα, μοναδικού φυσικού πλούτου με ξεχωριστό ανάγλυφο και ομορφιά, που έχουμε κάνει ήδη την χάραξη μονοπατιού 12 χιλιομέτρων που θέλουμε να το αξιοποιήσουμε ούτως ώστε να μπορεί κάποιος να το περπατήσει όλο. Χρειάζεται όμως εκεί μεγαλύτερη υποστήριξη γιατί θέλει τεχνικά έργα για να μπορεί να διασχισθεί. Το σημείο αυτό έχει μεγάλες προοπτικές και αν γίνει όπως το οραματιζόμαστε σίγουρα θα είναι ένα από τα πιο σύγχρονα επισκέψιμα φαράγγια στην Ελλάδα.
ΕΠ. Στο φαράγγι είναι βατό για άτομα που είναι αρχάρια ή θέλουν απλά να έρθουν σε επαφή με την φύση, χωρίς προηγούμενη εμπειρία;
ΘΝ. Ακριβώς αυτό είναι το σημαντικό ότι το φαράγγι καλύπτει το 90% των ανθρώπων που δεν έχουν εμπειρία, αλλά θέλουν την επαφή με την φύση. Εδώ μπορούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα και στην πεζοπορία και στην αναρρίχηση. Η ομορφιά του σημείου είναι μοναδική και δίνει επιλογές σε όλους και εντυπωσιάζει τους πάντες.
ΕΠ. Πως ασχοληθήκατε με το βουνό;
ΘΝ. Έφυγα από τα Τοπόλιανα, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ηλικία 17 ετών. Έως τότε ζούσα μέσα στη φύση, αλλά έφυγα για μια καλύτερη ζωή. Στα νεανικά μου χρόνια ασχολήθηκα με τον στίβο και το κολύμπι, γιατί μου άρεσε ο αθλητισμός. Κάποια στιγμή βρέθηκε στη ζωή μου ένας άνθρωπος το 1997 και μου πρότεινε να πάμε στο βουνό. Στην αρχή μου φάνηκε αδιάφορο γιατί είχα συνδυάσει τα βουνά με τις δυσκολίες της ζωής που είχα μικρός, αλλά όταν ανέβηκα στον Όλυμπο που ήταν η πρώτη κορυφή, είδα τα διαφορετικά επίπεδα της άθλησης και σκέφτηκα: ‘‘ο πιο δυνατός άνθρωπος πρέπει να είναι αυτός που ασχολείται με το βουνό’’. Από κεινη τη στιγμή και μετά αφιερώθηκα στα βουνά όλη τη ζωή μου.
ΕΠ. Τι κερδίζει κάποιος στην επαφή του με την φύση;
ΘΝ. Όταν μπεις στη φύση σε ανταμείβει η ίδια η φύση και παίρνεις κάτι. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς από την αρχή στην κορυφή. Το βουνό δέχεται τους πάντες, η φύση σε ξεκουράζει, σε χαλαρώνει και όσο προχωράς στην κατάκτηση του βουνού, κερδίζεις όλο και περισσότερα πράγματα. Το βουνό και η φύση απαιτεί όμως πολύ προσοχή και σεβασμό, άρα πρέπει να υπάρχουν όρια και χρειάζεται προσοχή και καθοδήγηση από ανθρώπους που γνωρίζουν μέχρι να μάθει και να πάρει τις τεχνικές γνώσεις. Κάθε δράση έχει άλλες απαιτήσεις και χρειάζεται φυσική κατάσταση η οποία βελτιώνεται με την εμπειρία και την πρακτική, αλλά και γνώσεις που τις παίρνεις από τους έμπειρους.
ΕΠ. Ήδη την προσπάθειά σας υποστηρίζουν οι Αγραφιώτες. Τι θα απευθύνατε σε όσους ακόμα δεν γνωρίζουν τις πρωτοβουλίες σας και πιθανά θα ήθελαν να συνεισφέρουν με κάποιο τρόπο.
ΘΝ. Κάθε Ευρυτάνας, κάθε φίλος του τόπου μας, μπορεί να βοηθήσει την προσπάθειά μας, για να αναδειχθεί και να γίνει σημείο έλξης ένας τόπος που έχει όλες τις φυσικές προδιαγραφές και όλη την ομορφιά. Είναι ένας πραγματικός θησαυρός και χρειάζεται να συντονιστούμε όλοι μαζί αλλά και οικονομική υποστήριξη για να γίνει πραγματικότητα. Είμαι σίγουρος ότι με την αγάπη που έχουμε, με επιμονή και την υποστήριξη όλων, θα γίνει σύντομα πραγματικότητα. Ο τόπος μας με τα ‘ορειβατικά’ μου μάτια που έχουν δει πολλά μέρη, είναι μοναδικός, μια μικρογραφία των Άλπεων, του Νεπάλ, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Συνδυάζει το αλπικό τοπίο, τα δάση πιο κάτω και τα ποτάμια και μπορούμε να τον αναδείξουμε και να τον επισκέπτονται απ΄ παντού, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο, γιατί το αξίζει.
