Ο λόγος για τον Ιωάννη Καποδίστρια, πιθανά τη μοναδική ευκαιρία που είχε το ελληνικό έθνος από την Παλιγγενεσία έως σήμερα, για να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ανεξάρτητο και δυνατό ελληνικό κράτος. Τι ξέρουμε λοιπόν εμείς σήμερα για τον πρώτο Κυβερνήτη του πρώτου ελληνικού κράτους; Γνωρίζουμε για την αριστοκρατική καταγωγή του και τη μόρφωση του, γνωρίζουμε για το σεβασμό του όχι μόνο από τον τσάρο, όπου και διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, μετέπειτα της Ελβετίας ως δημιουργός του Συντάγματος της και τη δημιουργία του διοικητικού συστήματος των καντονίων, αλλά και όλης της φωτισμένης Ευρώπης. Επίσης γνωρίζουμε ότι του οφείλουμε την καλλιέργεια της πατάτας στην χώρα, στα γλαφυρά παραλειπόμενα της ιστορίας, αλλά και τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής για την έντονη αντιπαράθεση του Κυβερνήτη με τους κοτζαμπάσηδες, τους προύχοντες και τους πλοιοκτήτες των νησιών Ύδρας, Σύρου κλπ, για την υψηλή φορολόγηση που τους επέβαλε και την κατάργηση προνομίων που είχαν υπό την κυριαρχία του Σουλτάνου. Γνωρίζουμε επίσης τις φήμες ότι ήταν δεσποτικός, αδιάλλακτος στη γραμμή του και πως οι αντίπαλοί του τον χαρακτήριζαν ‘τύραννο’.
Τι δεν γνωρίζουμε όμως για τον Κυβερνήτη; Δεν γνωρίζουμε ότι οι Άγγλοι ήταν αυτοί που έδωσαν 1.000 τάλιρα στους Μαυρομιχαλαίους, μέσω του Κουντουριώτη και του Μαυροκορδάτου, που τα έδωσαν στους δολοφόνους. Δεν γνωρίζουμε ότι εκείνος ήταν που πίστεψε ουσιαστικά και δούλεψε για ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος, σε αντίθεση με τις Μεγάλες Δυνάμεις και κυρίως τους Άγγλους, που επεδίωκαν, τουλάχιστον αρχικά, τη δημιουργία μιας αυτόνομης επαρχίας φόρου υποτελούς στην Τουρκία, με γεωγραφικά όρια την Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες. Δεν γνωρίζουμε ότι όταν έφτασε στην Ελλάδα βρήκε την απόλυτη αναρχία των κοτζαμπάσηδων της Πελοποννήσου, που έπαιρναν τη φορολογία για τους κατά τόπους αγάδες, που ήταν αρμόδιοι από την Πύλη να εισπράττουν τους φόρους, και κρατούσαν το μεγαλύτερο μέρος, πριν τα δώσουν στον Σουλτάνο, κράτος εν κράτει, αρνούμενοι να χάσουν τα προνόμιά τους. Δεν γνωρίζουμε ότι ο ίδιος αρνήθηκε να λάβει την αποζημίωση που του πρόσφερε ο τσάρος σαν σύνταξη, για να μη θεωρηθεί ότι βρίσκονταν υπό την επιρροή των Ρώσων. Δεν γνωρίζουμε ότι πριν έρθει στην Ελλάδα, φεύγοντας από τη Ρωσία, πούλησε όλα του τα υπάρχοντα και έπιπλά και τα 50.000 ρούβλια που συγκέντρωσε τα έστειλε υπέρ της Επανάστασης και μετέπειτα δεν δέχτηκε να πάρει ούτε ένα φοίνικα, το πρώτο νόμισμα του κράτους, από την αποζημίωση που του έδωσαν. Δεν γνωρίζουμε ότι με την είδηση της δολοφονίας του στήθηκαν γιορτές σε πολλά μέρη της Ελλάδας για την απαλλαγή από τον ‘τύραννο’.
Για όσα γνωρίζουμε και για όσα δεν γνωρίζουμε, για τον μεγάλο αυτό Έλληνα πολιτικό, το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι, ίσως το μοναδικό ιστορικό πρόσωπο την Ελλάδας, που το έργο του το καπηλεύτηκε και το απέκρυψε παράλληλα η ιστορία μας. Ο Καποδίστριας υπήρξε μάλλον ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός εδώ και 200 χρόνια, που πίστεψε βαθιά στο όραμα αυτού του νέου κράτους, που ακόμα και σήμερα αποτελεί όραμα και πολυπόθητο στόχο. Πόσες εκατονταετίες άραγε θα περάσουν ακόμα για να κυβερνήσει στην Ελλάδα ένας ακόμα τέτοιος ‘τύραννος’, που να τα βάλει με τα συμφέροντα των ισχυρών και να εργαστεί για ένα ανεξάρτητο κράτος με βάσεις, που θα αντέξει στην προπαγάνδα των συμφερόντων και θα επιζήσει από τον αφανισμό του;