Όνομα: π. Ευάγγελος Φεγγούλης Τόπος Κατοικίας: Κρέντη Αγράφων Καταγωγή: Επισκοπή Ευρυτανίας Ιδιότητα: Κληρικός, πατέρας 5 παιδιών Αγαπημένο σημείο στην Ευρυτανία: Η λίμνη Κρεμαστών !!!
Στάση ζωής: ”Όταν δεν μπορούμε πλέον να αλλάξουμε μία κατάσταση, καλούμαστε να αλλάξουμε τον εαυτό μας”.
Η νέα αυτή στήλη του ‘‘Ευρυτανικού Παλμού’’ ανήκει δικαιωματικά και άξια στον άνθρωπο που επί χρόνια ήταν η ψυχή του. Με όψη ευγενική, ευφυές βλέμμα και αεικίνητη ενέργεια, μόρφωση και εργατικότητα, κατάφερε να αποτελεί για πολλά χρόνια έως και σήμερα, έναν άνθρωπο που έδωσε πολλά και κατέκτησε πολλά. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν, αλλά το ζωηρό μυαλό του έχει πάντα κάτι νέο να πει. Ας γνωρίσουμε λοιπόν κάτι ίσως περισσότερο για τον π. Ευάγγελο Φεγγούλη…
Σήμερα τον συναντάμε στο Κρέντη Ευρυτανίας, όπου ζει και υπηρετεί τα τελευταία 10 χρόνια. Πάντα δραστήριος στέκεται ενεργά δίπλα στα 25 παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου του χωριού και διευθύνει τις ποικίλες δράσεις του Εργαστηρίου Δημιουργικής Απασχόλησης της Ενορίας του, στο οποίο λειτουργούν Τμήματα, εκμάθησης παραδοσιακών χορών, Βυζαντινής Μουσικής, Αγιογραφίας και Ξυλογλυπτικής. Βρίσκει πάντα χρόνο να ασχοληθεί με τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος, ως Αντιπρόεδρος του ΙΣΚΕ, το αρχαιότερο συλλογικό όργανο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τα προβλήματα του εφημεριακού κλήρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που τα τελευταία χρόνια εκλέχθηκε και εκπροσωπεί, ως Μέλος της Επιτροπής Μισθωτών του ΕΦΚΑ. Σπουδαία και υπεύθυνη αποστολή, που απαιτεί καθημερινή ενασχόληση καθότι καλείται να αντιμετωπίσει θέματα που αφορούν 10.000 κληρικούς. Παράλληλα είναι σύζυγος και πατέρας πέντε παιδιών. Η Βασιλική (πρώην Αντιδήμαρχος Αγράφων και νυν Σύμβουλος του Δήμου), η Χριστίνα, η Ιωάννα, ο Ιωάννης και Αθηνά – Παρασκευή, βρίσκονται στον πυρήνα της ζωής του π. Ευάγγελου και της πρεσβυτέρας Μαρία Δημητρακάκη.
ΕΠ. Ποιες είναι οι προκλήσεις της ζωής στην Ευρυτανία… πΦΕ. Πολλές, σε ένα τόπο ευλογημένο αλλά και αδικημένο. Η γεωγραφική της θέση, το υπέροχο κλίμα της και ο τεράστιος πολιτιστικός της πλούτος, έχουν αναδείξει δικαίως την Ευρυτανία ως ένα τόπο μοναδικό για μας που γεννηθήκαμε σ΄ αυτή την πατρίδα και ως ένα ξεχωριστό προορισμό, για κάθε επισκέπτη. Όλα για όλα αυτά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της μάνας Ευρυτανίας, δρομολογηθεί συγκροτημένα ένα masterplan, οι νέες προοπτικές για την γενέθλια γη μας θα είναι τεράστιες. Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται συλλογικός αγώνας και ενεργή συμμετοχή όλων. Στην Ευρυτανία δεν περισσεύει κανένας.
ΕΠ. Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον και πως φαντάζεστε την ζωή σας σε δέκα χρόνια… πΦΕ. Δεν θα ήθελα να είναι όνειρο ότι έχω στο μυαλό μου για το τώρα και το αύριο. Δεν έχω μάθει να ζω με όνειρα γιατί αυτά τις περισσότερες φορές σε διαψεύδουν. Ωστσόσο πάντα σχεδίαζα, προγραμμάτιζα, έβαζα στόχους. Πολλούς τους πέτυχα, κάποιοι δεν ενσαρκώθηκαν. Η ζωή συνεχίζεται. Ζούμε σε δύσκολες εποχές που δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια να πούμε πολλά για την ζωή μας μετά από κάποια χρόνια. Σε δέκα χρόνια θα είμαστε και πάλι εδώ, προσπαθώντας να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα που θα έχουν μέχρι τότε διαμορφωθεί στη ζωή μας. Θα είναι δύσκολη η επόμενη 10ετία για όλους μας, όμως εκείνο που θα με πειράξει πολύ, θα είναι η κάτασπρη γενειάδα μου, εκεί μετά τα εξήντα…
ΕΠ. Περιγράψτε μας μια αγαπημένη στιγμή από την ζωή σας στην Ευρυτανία…
πΦΕ. Ίσως η κορυφαία δυνατή ανάμνηση της ζωής μου, αν και δεν θα σταθώ μόνο σε αυτή. Μικρό παιδάκι στην ποδιά της μάνας μου, σε μια ραχούλα της νέας Επισκοπής, έξω από την πρόχειρη παράγκα που μας έστησαν για να μείνουμε, μετά τον ξεριζωμό, να την συνοδεύω στο μοιρολόι, παρακολουθώντας πότε τα υγρά μάτια της από το κλάμα και πότε τα νερά της λίμνης Κρεμαστών να πνίγουν το σπίτι μας και μετά από λίγο την εκκλησιά μας.
Σπουδαία επίσης και δυνατή ανάμνηση από τη ζωή μου, ο ασπασμός και οι ευχές του τυφλού πατέρα μου, μετά την πρώτη θεία λειτουργία μου στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων το 1989. «Παιδί μου δεν σε είδα, γιατί δεν βλέπω, όμως σε είδαν τα μάτια της ψυχής μου και το ευχαριστήθηκα από καρδιάς», μου είπε βουρκωμένος ο αείμνηστος πατέρας μου. Δύσκολα θα σβήσει αυτή η στιγμή από την μνήμη μου, όπως και η εικόνα του αποχαιρετισμού της μάνας στο ταξίδι της στην αιωνιότητα.
Μια ακόμη δυνατή στιγμή της ζωής μου, όταν κυκλοφόρησε στο Καρπενήσι, το πρώτο φύλλο του ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟΥ ΠΑΛΜΟΥ, αυτής της μικρής αλλά τόσο αληθινής εφημερίδας του τόπου μας. Χαρά ατέλειωτη σε εκείνα τα γεννητούρια, σαν να γεννήθηκε ένα ακόμη παιδί στην φαμίλια μας. Η εφημερίδα αυτή που ξεκίνησε τα πρώτα δειλά βήματά της πριν 15 χρόνια, κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατάφερε να σταθεί όρθια και τώρα συνεχίζει το σπουδαίο έργο της, με την δική σας φροντίδα, σε χέρια στιβαρά και σίγουρα για πολλές ακόμη δημιουργικές 10ετίες. Ο ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ, δεν υπέκυψε ποτέ σε κανένα. Έτσι όρθιοι, δυναμικοί και δίκαιοι εύχομαι να συνεχίσετε αυτό το σπουδαίο ταξίδι στον δρόμο της σωστής, έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης των συμπολιτών μας.
ΕΠ. Σε μια μικρή φράση συνοψίστε την στάση σας για την ζωή … πΦΕ. Στις μέρες μας συμβαίνουν πολλά και διάφορα. Κάποια απ΄ αυτά μας προκαλούν έντονο προβληματισμό καθότι έρχονται ακόμη και σε αντίθεση με την δημιουργία και τον ίδιο τον Δημιουργό μας. Διαφωνώ με εκείνους που ισχυρίζονται ότι πρέπει να αλλάξουμε και να προσαρμοστούμε με την νέα τάξη των πραγμάτων. Εμείς ως Ευρυτάνες και κατ΄ επέκταση ως Έλληνες στο διάβα του χρόνου δώσαμε πολλά στον κόσμο, στα γράμματα, στην Δημοκρατία και στον πολιτισμό. Προσωπικά ως κληρικός και ως πατέρας 5 παιδιών, διαφωνώ με εκείνους που «αναδεικνύουν» με τον τρόπο τους, ένα άλλο μοντέλο οικογένειας, χωρίς πατέρα και μάνα, μια άλλη παιδεία, χωρίς Χριστό και μια διαφορετική κοινωνία χωρίς, αξίες. Όταν δεν μπορούμε πλέον να αλλάξουμε μία κατάσταση, καλούμαστε να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
