Όνομα: Ράνια Μπουμπουρή
Ιδιότητα: Συγγραφέας παιδικών βιβλίων, επιμελήτρια εκδόσεων, μεταφράστρια
Τόπος Διαμονής: Αθήνα
Τόπος Καταγωγής: Καρπενήσι
Η Ράνια Μπουμπουρή σήμερα είναι υπεύθυνη ύλης στον ιστότοπο diastixo.gr, επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στο Καρπενήσι, όπου πέρασε ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια με πολλά γέλια και πολλούς καβγάδες με τις τέσσερις αδελφές της. Στις πανελλήνιες εξετάσεις πέρασε πρώτη στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ., όπου αρίστευσε στα μαθήματα λόγου και φιλοσοφίας. Λατρεύει την παιδική λογοτεχνία και είναι μέλος του ελληνικού τμήματος της IBBY (International Board on Books for Young People). Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 23 βιβλία της για παιδιά, τρία από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά. Ξεχωριστή θέση στη δουλειά της κατέχουν τα βιβλία της που αποσκοπούν στη διασκεδαστική μάθηση: Μια τρελή τρελή ΑΒ, Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι, Ένα τρελό τρελό Αγρόκτημα (Εκδόσεις Ψυχογιός) και Η μελω-δική μου Ορθογραφία (Εκδόσεις Πατάκη), τα οποία κυκλοφορούν με CD σε μελοποίηση του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου και με τη συμμετοχή πολύ γνωστών κι αγαπημένων καλλιτεχνών.
Αυτό είναι το σύντομο βιογραφικό σημείωμα της Ράνιας Μπουμπουρή, που μέσα σε λίγες σειρές φανερώνει ότι πρόκειται για ένα άτομο που είναι τιμή μας να κατάγεται από την Ευρυτανία. Για τον γλυκό της τρόπο και την ευγενική της καρδιά, πρέπει κανείς να διαβάσει ένα από τα βιβλία της… και σίγουρα θα το καταλάβει…
ΕΠ. κ. Μπουμπουρή, μπορείτε να μας μεταφέρετε στα παιδικά σας χρόνια στο Καρπενήσι, μέσα από τις αναμνήσεις σας;
ΡΜ. Μεγάλωσα στον Ξηριά, σ’ ένα σπίτι γεμάτο κορίτσια –είμαστε πέντε αδελφές–, παιχνίδια, γέλια, καβγάδες, ξεγνοιασιά και πολλή αγάπη. Μ’ άρεσε από μικρή να διαβάζω κι έβρισκα ήσυχες μεριές για ν’ απομονώνομαι, μου άρεσε όμως πολύ και το παιχνίδι: μήλα και ρακέτες στο δρόμο το απόγευμα, κέντημα –ήταν υποχρεωτικό, αλλά σαν παιχνίδι το βλέπαμε– τα μεσημέρια. Το χειμώνα είχε πάντα πολύ χιόνι, θυμάμαι τους γονείς μου να ξεχιονίζουν με τις ώρες για να βγούμε απ’ το σπίτι. Μεγάλη χαρά εκείνες οι σπάνιες φορές που έπαιζαν μαζί μας χιονοπόλεμο και οι μεγάλοι, τότε δεν συνηθιζόταν να παίζουν οι γονείς με τα παιδιά τους. Θυμάμαι επίσης τα κουνελάκια που είχαμε στο υπόγειο – η καθεμιά μας είχε «υιοθετήσει» από ένα και του έφτιαχνε τούρτες με φύλλα ακακίας, μαρουλόφυλλα, κραμπολάχανα… Όταν έλειπε η μαμά, τα βγάζαμε στον κήπο κι έκαναν πάρτι στα λαχανικά της, ενώ εμείς κάναμε περιπολίες γύρω γύρω για τις γάτες. Ωραία χρόνια!
ΕΠ. Τι σας παρακίνησε να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο;
ΡΜ. Το πρώτο μου βιβλίο κυκλοφόρησε πριν από 15 χρόνια, με τίτλο «Η ομορφότερη λαμπάδα του κόσμου» (εκδ. Ψυχογιός). Εργαζόμουν ήδη ως επιμελήτρια εκδόσεων και μου άρεσαν πολύ τα παιδικά βιβλία – τόσο να τα διαβάζω, όσο και να τα δουλεύω γλωσσικά με ρίμες, παιχνίδια κ.λπ. Πλησίαζε Πάσχα, λοιπόν, και δεν μπορούσα να βρω ένα χαρωπό πασχαλινό βιβλίο δραστηριοτήτων για την 4χρονη ανιψιά μου. «Δεν μπορώ να βρω; Ας το γράψω!» σκέφτηκα κι έτσι έγινε η αρχή, για να φτάσουμε μέχρι σήμερα στα 23 βιβλία μου, όλα για παιδιά.
ΕΠ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι εκτός από όμορφες ιστορίες, τα βιβλία σας είναι και «εγχειρίδια» για τους γονείς;
ΡΜ. Αυτό περίπου λένε οι ίδιοι οι γονείς, που βρίσκουν τα βιβλία μου ιδιαίτερα χρηστικά στην καθημερινότητά τους. «Η μάχη της Οδοντόβουρτσας» (εκδ. Ψυχογιός), λόγου χάρη, που βρίσκεται στην 5η χιλιάδα κυκλοφορίας, έχει πείσει πολλά παιδιά να πλένουν συστηματικά και αδιαμαρτύρητα τα δόντια τους. «Το σκιουράκι που δεν ήθελε να φάει» (εκδ. Ψυχογιός), επίσης στην 5η χιλιάδα κυκλοφορίας, έχει πείσει πολλά παιδιά να μην απορρίπτουν ένα φαγητό χωρίς να το δοκιμάσουν. «Η Τρελή τρελή ΑΒ» (εκδ. Ψυχογιός), στη 12η χιλιάδα κυκλοφορίας, έχει καταφέρει να εμφυσήσει την αγάπη για τη γλώσσα μας ακόμα και σε πολύ μικρά παιδιά. Το ίδιο βέβαια εύχομαι να συμβεί και με το τελευταίο μου βιβλίο, «Η μελω-δική μου Ορθογραφία» (εκδ. Πατάκη), που μόλις κυκλοφόρησε συνοδευόμενη, ακριβώς γι’ αυτόν το σκοπό, από ένα εξαιρετικό CD σε μελοποίηση του –επίσης Ευρυτάνα– Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου και με τα ωραιότατα εικαστικά έργα του Χρήστου Κούρτογλου.
ΕΠ. Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος των παιδικών βιβλίων σήμερα, με τη ραγδαία ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας και του internet;
ΡΜ. Παρά τη ραγδαία αυτή ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας, θεωρώ ότι το καλό βιβλίο δεν έχει χάσει τον σύνθετο ρόλο που διαδραματίζει στη ζωή των παιδιών: είναι ψυχαγωγικό αλλά και εκπαιδευτικό με την ευρεία έννοια, είναι παρακινητικό, ενθαρρύνει δηλαδή το παιδί να ανακαλύψει τις εσωτερικές δυνάμεις του, αλλά και παρηγορητικό όσον αφορά τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ανάλογα και με την ηλικία του. Μάλιστα, θα έλεγα ότι μες στη βαβούρα της υψηλής τεχνολογίας, το παιδικό βιβλίο μπορεί ν’ αποτελέσει μια ήσυχη γωνιά χαλάρωσης και μια ωραία αφορμή για αγκαλιές και συζήτηση ανάμεσα σε γονείς και παιδιά.
ΕΠ. Υπάρχει κάτι που σας έχει πει κάποιο παιδί, για κάποιο από τα βιβλίο σας, που το θυμάστε χαρακτηριστικά;
ΡΜ. Ναι, αυτό που με είχε ρωτήσει ένα αγοράκι στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Καρπενησίου, στον Ξηριά: “Κυρία, εσείς γράψατε και τους μύθους του Αισώπου;”
