Το ότι στη χώρα μας η διαφθορά πάει συνήθως πακέτο με την εξουσία και όσους κάθονται στις μεγάλες καρέκλες, είναι πολύ παλιό και μάλλον θα μπορούσαμε να πούμε αρχαίο. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι το οικοδόμημα της ελληνικής πολιτείας είναι τόσο πολύ ξεχαρβαλωμένο, που εδώ και δεκαετίες θεωρούμε δεδομένο ότι η διαφθορά δεν είναι μόνο ‘προνόμιο’ των μεγάλων, μπροστινών γραφείων των αρχόντων και των διοικητών, αλλά και των πίσω γραφείων. Κι από που να ξεκινήσει κανένας τη χαρτογράφηση αυτής της δαιδαλώδους κατάστασης; Οι υπάλληλοι που χρηματίζονται ακόμα και για να σφραγίσουν ένα έγγραφο και θέλουν μια μικρή ‘ενίσχυση’ είναι γνωστό ότι υπάρχουν, δυστυχώς και σε πολύ μικρά γραφεία, ακόμα και σε πολύ μικρές πόλεις σαν του τόπου μας.
Αλλά η ακόμα πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία είναι αυτή όχι των μόνιμων υπαλλήλων, αλλά των ‘εκτάκτων’ που βρίσκονται στα δεύτερα και τρίτα γραφεία, πίσω από τους έχοντες την εξουσία. Αν πάρουμε την περίπτωση των Αντί- (Αντιδημάρχους, Αντιπεριφερειάρχες κλπ), αυτό που με σιγουριά μπορούμε να καταγράψουμε είναι ‘αποκλίσεις’ από την γραμμή που έχει αυτός που ηγείται, με πολλές τις περιπτώσεις να δημιουργούνται πολλά ευτράπελα, για παράδειγμα ας πούμε ένα Δήμαρχο να ακούει τις γκρίνιες και τις διαμαρτυρίες για τη στάση και τις αποφάσεις ενός υφιστάμενού του και να προσπαθεί να μαζέψει τ’ απόνερα. Εκτός από τις περιπτώσεις ‘διοικητικής παρωδίας’ υπάρχουν και αυτές που τα πίσω γραφεία μπορεί να συγκεντρώσουν μεγαλύτερη δύναμη εξουσία ακόμα κι από τα μπροστινά γραφεία και να καθορίζουν τις πολιτικές, κανείς θα υποθέσει έχοντας το ‘πράσινο φως’ από αυτούς που θεωρητικά έχουν τον πρώτο λόγο.
Και καλά εκεί λες, ας πρόσεχαν όσοι ηγήθηκαν στα ψηφοδέλτια για το ποιους επέλεξαν για να συνεργαστούν μαζί τους, και όπως και να το πεις, όλοι είναι αιρετοί και πάνω κάτω οι ψήφοι τους ανοίγουν τις πόρτες για να έχουν πρόσβαση στην εξουσία και αν δεν βρουν τις αντιστάσεις και ελεγκτικούς μηχανισμούς, μπορεί να φτάσουν στο σημείο να ‘αλωνίζουν’ και να παρακάμπτουν ακόμα και την ιεραρχία. Το φοβερό είναι όμως ότι υπάρχουν ακόμα και περιπτώσεις απλών συμβούλων δίπλα σε Δημάρχους και Περιφερειάρχες, που διαμορφώνουν πολιτική και φτάνουν σε σημείο να διαφεντεύουν, φυσικά ούτε από ματαιοδοξία, αφού δεν βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, αλλά ούτε από υπερβάλλοντα ζήλο να καλύψουν διοικητικά κενά. Τώρα για το κατά πόσο έχουν ίδια συμφέροντα ή και παράλληλα εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα, ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη καταγγελία και διερεύνηση από τους διοικητικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Αυτό που έχει αποδειχτεί πολλές φορές, και στον τόπο μας, είναι ότι τα πίσω γραφεία είναι πολλές φορές το καλύτερο ‘καμουφλάζ’ για να εξυπηρετούνται διάφορα συμφέροντα, αλλά αυτοί που κάθονται σ΄ αυτά, συνήθως δεν θα βρεθούν υπόλογοι σε περίπτωση που κάποια τέτοια υπόθεση εκτεθεί και πρέπει να αποδοθούν ευθύνες για οικονομικά και διοικητικά σκάνδαλα. Αυτοί που συνήθως θα βρεθούν στο ‘σκαμνί’ είναι όσοι κάθονται στα πρώτα γραφεία και έχουν την ευθύνη για αυτούς που διοικούν και που θα πρέπει να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, θυσιάζοντας τις περισσότερες φορές ακόμα και τις πολιτικές τους καριέρες. Καλό θα ήταν λοιπόν να θυμούνται οι άρχοντες να μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος και κυρίως να αρχίσουν να μπαινοβγαίνουν πιο συχνά στα πίσω γραφεία, μήπως και κάτι τους ξεφεύγει…