Ξεκίνησε και επίσημα η αντίστροφη μέτρηση για τις γιορτές των φετινών Χριστουγέννων με την ελπίδα ότι θα ‘επουλώσουν’ την μεγάλη ζημιά που έχουν υποστεί οι επιχειρήσεις του τουρισμού με τα lockdown και θα καταφέρουν να κάνουν επανεκκίνηση στην καρδιά της μεγαλύτερης τουριστικής περιόδου για την περιοχή. Εν αναμονή λοιπόν του τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί το προσεχές διάστημα τα σημάδια για την άνοδο του τουρισμού στην περιοχή είναι θετικά. Φαίνεται ότι σημειώνονται σοβαρές προσπάθειες για τη βελτίωση των τουριστικών παροχών και υπηρεσιών και ότι οι επισκέπτες βρίσκουν την περιοχή όλο και πιο ενδιαφέρουσα για να την επισκεφτούν, αλλά και να επιστρέψουν γρήγορα πίσω σε αυτή.
Φαίνεται επίσης ότι οι παλιές ‘παιδικές ασθένειες’ που υπήρχαν πριν την οικονομική κρίση και που η Ευρυτανία πλήρωσε ακριβά με την πτώση του τουρισμού, τείνουν να γιατρευτούν. Μια μακρά περίοδο κατάχρησης και έλλειψης σεβασμού προς τους επισκέπτες σε υπηρεσίες και προϊόντα, πολύ μακριά απ’ αυτό που είναι πραγματικά η Ευρυτανία. Οι εποχές που οι επισκέπτες αγόραζαν αγριόμελο και αγριοκάστανο σηματοδότησαν την καθοδική πορεία και κυρίως των ποιοτικών και απαιτητικών τουριστών που ήξεραν τι ακριβώς ήθελαν να καταναλώσουν και που τα εμπορικά τεχνάσματα αυτού του είδους απλά τους φανέρωναν την ‘φούσκα’ σε σχέση με το παρεχόμενο τουριστικό προϊόν. Ακριβώς σε αυτή τη φάση λοιπόν που αρχίζει να διαφαίνεται ότι υπάρχει μία προοπτική για ανάκαμψη και γίνονται προσπάθειες από όλες τις πλευρές, οι οποίες από ό,τι φαίνεται αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς είναι πάρα πολύ σημαντικό να προσέξουμε πάρα πολύ την κάθε λεπτομέρεια αυτού του προϊόντος.
Η Ευρυτανία διαφημίζει και δικαίως ότι είναι ένας τόπος γεμάτος φυσικό πλούτο, ένας τόπος που μπορεί κανείς να έρθει να περπατήσει, να ευχαριστηθεί την καθαρότητα και την αυθεντικότητα της φύσης. Συζητήσεις για το αν υπάρχουν οι υποδομές να υποστηρίξουμε έναν φυσιοδιφικό τουρισμό έχουν γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και τα ουσιαστικά βήματα όπως είναι η χαρτογράφηση μεγάλου δικτύου μονοπατιών δυστυχώς ακόμα δεν έχει προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό. Παρόλα αυτά υπάρχει κάτι ίσως πολύ σημαντικότερο και από αυτό. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για ένα καθαρό περιβάλλον όταν η περιοχή μας και εντός νόμου και στα όρια πριν μπεις στο νομό είναι γεμάτη, μόνιμα από σκουπίδια ή όταν δεν τηρούνται οι βασικοί κανονισμοί σεβασμού του περιβάλλοντος; Και το σημαντικότερο πώς είναι δυνατόν να υποδεχόμαστε επισκέπτες που θέλουν με τις οικογένειές τους να ευχαριστηθούν το φυσικό περιβάλλον όταν ακόμα και τα σαββατοκύριακα η κοιλάδα της Ποταμιάς είναι γεμάτη καταμεσής του δρόμου με κυνηγούς που περιμένουν τα θηράματα τους;
Είναι καιρός οι υπεύθυνοι να λάβουν σοβαρά το μερίδιο της ευθύνης τους γιατί πολλές φορές η ανάπτυξη δεν χρειάζεται ούτε μεγάλους δρόμους, ούτε έργα υποδομής, ούτε μεγάλα χρηματικά κονδύλια, αλλά χρειάζεται να παρατηρείς και να διορθώνεις αυτή τη μικρή λεπτομέρεια που κάνει ένα μέρος ασφαλές, επιθυμητό και επιλέξιμο να το επισκεφτείς. Γιατί ευτυχώς οι εποχές που μπορούσες να πείσεις τον επισκέπτη να αγοράσει αγριόμελο έχουν περάσει πλέον ανεπιστρεπτί.
