Ένα υπέροχο λαογραφικό αφιέρωμα από τον “Λευτέρη Πίνδο”
για τους αναγνώστες του blog “Ευρυτάνας ιχνηλάτης”, www.eyrytixn.blogspot.com
Το γεφύρι του Ξερολύκου που είναι χτισμένο πάνω στον Καρπενησιώτη, μεταξύ των Κορυσχάδων και του βουνού Κόνισκος, έχει μια ιστορία με αίμα, απιστία, καταραμένες λίρες και… βρυκόλακα. Πρωταγωνιστές τα δυο αδέλφια Ξερολύκου που χρηματοδότησαν την κατασκευή του περί το 1700. Αυτή η ιστορία άνετα γίνεται μπεστ σελερ και… πωλείται για ταινία στο Χόλιγουντ. Η εξιστόρηση είναι του Κ. Α. Σαρρή από το «Χρονικό Κορυσχάδων»:
«Ήταν 2 αδέλφια. Είχαν χάνι στο Ήπ της Κωνσταντινούπολης. Λέγουν ότι μια καμήλα αρσενική ξέκοψε από τη συνοδεία και πήγε στο χάνι τους. Αυτοί πήραν τις λίρες που ήταν στο φορτίο και σκότωσαν την γκαμήλα σε άλλο χωριό. Οι Τούρκοι κρέμασαν κόσμο σε κείνο το χωριό. Οι Ξερολυκαίοι έκρυψαν τα χρήματα και μετά από χρόνια τα έφεραν στο χωριό μας. Με αυτά κατασκεύασαν το αυλάκι της Χαβούζας … Επίσης έχτισαν τη δίδυμη πέτρινη γέφυρα στο ποτάμι, με δύο τόξα. Γι’ αυτό η περιοχή λέγεται Καμάρες ή Γεφύρια.. Πρώτα στη θέση αυτή ήταν η εκβολή του ρέματος που περνούσε από το μετέπειτα καλύβι του Τσιτούρη. Τη μία καμάρα την πήρε το ποτάμι σε μεγάλη κατεβασιά. Οι Ξερολυκαίοι κατοικούσαν στα πεζούλια όπου μετά ήταν το σπίτι του Κτούζα – Ζαχαρόπουλου. Τα κήπια στα πεζούλια λέγονται μέχρι σήμερα Ξερολυκάδες. Λέγουν ότι ο ένας των αδερφών είχε ερωμένη την γυναίκα του άλλου. Συνεργασθέντες οι εραστές σκότωσαν τον αδελφό στην Κριτσελέϊκη λάκα στον Κόνισκο και τα γελάδια ήρθαν με το ζυγό στην ποταμιά. Γράφηκε και σχετικό τραγούδι που τόλεγαν αργότερα. Εκεί στον Κόνισκο φωσφόριζε αργότερα και είπαν ότι βρικολάκιασε. Πήραν τον παπά και βραστό νερό σε καζάνι, κατά τα τότε έθιμα, και πήγαν για να εξορκίσουν. Αποκαλύφθηκε το έγκλημα και ήρθε η Τούρκικη αστυνομία για τη σύλληψη αλλά αυτοί είχαν φύγει. Πήραν οι Τούρκοι ένα φέσι με χρυσές λίρες που βρήκαν στο σπίτι και στη μοιρασιά τους αλληλοεξοντώθηκαν στο πηγάδι της Μεσαμπελιάς».
Να προσθέσω την ετυμολογία για να κάνω πιο μυστηριώδη την ιστορία. Ο βρυκόλακας, (αλλά και καταχανάς, στην Ελλάδα), ή βουρκόλακας, έλκει την ετυμολογική του καταγωγή μάλλον από το σλάβικο “vrukolak” ή το βουλγάρικο “virkolak”, από το “velku”, που σημαίνει λύκος (…Ξερολύκος το όνομα των πρωταγωνιστών).
Μια άλλη εκδοχή θέλει τον βρυκόλακα να προέρχεται από το “βούρκος” και “λάκος”, από τους φωσφορισμούς που παρατηρούνται πάνω από βούρκους. Εδώ έχουμε την δεύτερη σύμπτωση, «οι εραστές σκότωσαν τον αδελφό στην Κριτσελέϊκη λάκα… Εκεί στον Κόνισκο φωσφόριζε αργότερα και είπαν ότι βρικολάκιασε». Μύθος κρύπτει νουν αληθείας;
