***
Το πρώτο φεγγάρι/φάνηκε μόλις νύχτωσε πριν από λίγο/ένας αέρας στους λόφους/δεν ξέρω γιατί με πήρε σε τόπους χωρίς αέρα…/το φεγγάρι έμοιαζε με τα δικά σου φρύδια/εγώ πόνεσα που πεθύμησα και τη μάνα/και έφτασα σε μέρες/σε μέρες που και οι τοίχοι είχαν πονέσει!!!
Μετά,αν και δεν τον κρέμασαν/κάθε αυγή ένιωθε το σχοινί γύρω στο λαιμό του/στο μικρό κελί που τον έβαλαν/όταν είχαν αποφασίσει να τον κρεμάσουν!!!Κάθε αυγή έγραφε γράμμα/με την πένα της ψυχής στη μάνα του:/«Πίσω μου,πάνω στο τραπέζι μάνα έμειναν στεναχωρημένα η πένα και το χαρτί/συγχώρεσε με/και μη μου θυμώνεις μάνα/που δεν σου έγραψα ένα τελευταίο γράμμα/που θα μύριζε το δικό σου παιδί!../το ξέρω/θα το φύλαγες πάνω στο στήθος σου/μια ολόκληρη ζωή/και θα το έβγαζες κάθε γιορτινή μέρα/και θα έκλαιγες!!!Αλλά συγχώρεσε με/δεν ήθελα να το βλέπουν τα μάτια τους/δεν ήθελα μάνα/να το αγγίζουν τα δικά τους χέρια!!!
***
Λατρεμένα μάτια μου χάρισε η ζωή…/ σε αυτά τα μάτια που κάθε αυγή ήθελαν να με φοβίζουν/με τον πανικό της κρεμάλας… Τώρα αδιαφορώ…/ δε φοβάμαι από κανέναν/ ας με κρεμάσουν στην αγχόνη των δικών σου ματιών…. Πίστεψε με…/ παρά να γίνω ένα κάστρο που μυρίζουν ψέματα οι τοίχοι του/ θέλω να γίνω ένα παλιό σπίτι/και να πέσω με το σεισμό του έρωτα σου….
Τώρα που μπήκε το φθινόπωρο και η μυρωδιά του είναι στον αέρα/ πάλι ο έρωτας σου ρέει μέσα στις φλέβες μου…/ αχ πάλι κάθε βλέμμα σου μου δίνει εκατοντάδες εμπνεύσεις/ ούτε για αστείο να σκέφτομαι το χωρισμό!/ καλύτερα να πέσω σαν φθινοπωρινά φύλλα στην αγκαλιά του θανάτου!!! Δεν μπορούμε πίστεψε με/ να περπατάμε στον δρόμο του έρωτα/ με κοντά πόδια!!!/ όταν κλείνουμε τα μάτια μας στο φως/ το σκοτάδι του θανάτου κυκλοφορεί μέσα μας!!!/ γι’αυτό…έλα να κλείσουμε τα μάτια μας στα ψέματα/ και μόνο στην αγκαλιά του έρωτα να χαθούμε/ να πούμε εμείς ένα ψέμα για τον έρωτα/ και οι δυο να το πιστέψουμε μέχρι να πεθάνουμε…
Λίγα λόγια για τον ποιητή:
Ο Ένβερ Ζερέν κατάγεται από το Κουρδιστάν. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων και μετά από φυλάκιση 10 ετών από τους Τούρκους, όπου βίωσε φρικτά βασανιστήρια, αναγκάστηκε να διαφύγει στην Κύπρο όπου ζει τα τελευταία 19 χρόνια ως πολιτικός πρόσφυγας.
Το καλοκαίρι του 2018 έλαβε την κυπριακή υπηκοότητα. Έχει γράψει 4 βιβλία στα τούρκικα τα οποία απαγορεύτηκαν από το καθεστώς στην Τουρκία. Στην ελληνική γλώσσα έχει γράψει μέχρι στιγμής 2 βιβλία: Το βιβλίο «Αζουρέ το χρώμα του βλέμματος» το οποίο εκδόθηκε το 2016 και το βιβλίο «Ταμάρα Κουβέντες με το τασάκι μου» το οποίο εκδόθηκε το 2019.
***
Το πρώτο φεγγάρι/φάνηκε μόλις νύχτωσε πριν από λίγο/ένας αέρας στους λόφους/δεν ξέρω γιατί με πήρε σε τόπους χωρίς αέρα…/το φεγγάρι έμοιαζε με τα δικά σου φρύδια/εγώ πόνεσα που πεθύμησα και τη μάνα/και έφτασα σε μέρες/σε μέρες που και οι τοίχοι είχαν πονέσει!!!
Μετά,αν και δεν τον κρέμασαν/κάθε αυγή ένιωθε το σχοινί γύρω στο λαιμό του/στο μικρό κελί που τον έβαλαν/όταν είχαν αποφασίσει να τον κρεμάσουν!!!Κάθε αυγή έγραφε γράμμα/με την πένα της ψυχής στη μάνα του:/«Πίσω μου,πάνω στο τραπέζι μάνα έμειναν στεναχωρημένα η πένα και το χαρτί/συγχώρεσε με/και μη μου θυμώνεις μάνα/που δεν σου έγραψα ένα τελευταίο γράμμα/που θα μύριζε το δικό σου παιδί!../το ξέρω/θα το φύλαγες πάνω στο στήθος σου/μια ολόκληρη ζωή/και θα το έβγαζες κάθε γιορτινή μέρα/και θα έκλαιγες!!!Αλλά συγχώρεσε με/δεν ήθελα να το βλέπουν τα μάτια τους/δεν ήθελα μάνα/να το αγγίζουν τα δικά τους χέρια!!!
***
Λατρεμένα μάτια μου χάρισε η ζωή…/ σε αυτά τα μάτια που κάθε αυγή ήθελαν να με φοβίζουν/με τον πανικό της κρεμάλας… Τώρα αδιαφορώ…/ δε φοβάμαι από κανέναν/ ας με κρεμάσουν στην αγχόνη των δικών σου ματιών…. Πίστεψε με…/ παρά να γίνω ένα κάστρο που μυρίζουν ψέματα οι τοίχοι του/ θέλω να γίνω ένα παλιό σπίτι/και να πέσω με το σεισμό του έρωτα σου….
Τώρα που μπήκε το φθινόπωρο και η μυρωδιά του είναι στον αέρα/ πάλι ο έρωτας σου ρέει μέσα στις φλέβες μου…/ αχ πάλι κάθε βλέμμα σου μου δίνει εκατοντάδες εμπνεύσεις/ ούτε για αστείο να σκέφτομαι το χωρισμό!/ καλύτερα να πέσω σαν φθινοπωρινά φύλλα στην αγκαλιά του θανάτου!!! Δεν μπορούμε πίστεψε με/ να περπατάμε στον δρόμο του έρωτα/ με κοντά πόδια!!!/ όταν κλείνουμε τα μάτια μας στο φως/ το σκοτάδι του θανάτου κυκλοφορεί μέσα μας!!!/ γι’αυτό…έλα να κλείσουμε τα μάτια μας στα ψέματα/ και μόνο στην αγκαλιά του έρωτα να χαθούμε/ να πούμε εμείς ένα ψέμα για τον έρωτα/ και οι δυο να το πιστέψουμε μέχρι να πεθάνουμε…
Λίγα λόγια για τον ποιητή:
Ο Ένβερ Ζερέν κατάγεται από το Κουρδιστάν. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων και μετά από φυλάκιση 10 ετών από τους Τούρκους, όπου βίωσε φρικτά βασανιστήρια, αναγκάστηκε να διαφύγει στην Κύπρο όπου ζει τα τελευταία 19 χρόνια ως πολιτικός πρόσφυγας.
Το καλοκαίρι του 2018 έλαβε την κυπριακή υπηκοότητα. Έχει γράψει 4 βιβλία στα τούρκικα τα οποία απαγορεύτηκαν από το καθεστώς στην Τουρκία. Στην ελληνική γλώσσα έχει γράψει μέχρι στιγμής 2 βιβλία: Το βιβλίο «Αζουρέ το χρώμα του βλέμματος» το οποίο εκδόθηκε το 2016 και το βιβλίο «Ταμάρα Κουβέντες με το τασάκι μου» το οποίο εκδόθηκε το 2019.
