Αποκλειστικά οι πρώτες εικόνες της εξερεύνησης
Τι μας δήλωσε ο σπηλαιολόγος Κώστας Μπακολίτσας
Ένα νέο σπήλαιο ή ποταμοσπηλιά, ανακαλύφθηκε πριν από λίγες μέρες σε περιοχή κοντά στο Σύχνικο του Δήμου Αγράφων, από τον εξειδικευμένο σπηλαιολόγο κ Μπακολίτσα Κώστα. Ο κ. Μπακολίτσας είναι Βιολόγος –Σπηλαιολόγος, Μέλος του ΣΕΛΑΣ και έχει ασχοληθεί αρκετά με την εξερεύνηση των σπηλαίων της Ευρυτανίας. Σε συνεργασία με τον ερασιτέχνη περιηγητή κ. Θωμά Ντόκα από το Ραπτόπουλο, ‘περπάτησαν’ τα πρώτα 150 μέτρα της σπηλιάς, η οποία δείχνει πολλά υποσχόμενη. Σε επικοινωνία του Ευρυτανικού Παλμού με τον κ. Μπακολίτσα, εξασφαλίσαμε μια πρώτη εικόνα της ποταμοσπηλιάς, ο οποίος μας είπε χαρακτηριστικά:
«Γεμάτα μυστήριο και μαγεία είναι τα σπήλαια. Μνημεία της φύσης. Ανήλιαγα βάθη, παλάτια απόκοσμα που τα κατοικούν περίεργα ζώα, αλλά και σπάνια “φυτά” που αποφεύγουν το φως του ήλιου και χρειάζονται σκοτάδι, ησυχία και ειδικές συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας. Η ζωή σε αυτά τα σπήλαια αποτελούν το αντικείμενο της έρευνάς μου τα τελευταία χρόνια.
Η επαγγελματική σχέση μου με την Ευρυτανία με έκανε να την γνωρίσω και να την λατρέψω.
Απέκτησα την πρώτη μου κατοικία σ΄αυτήν, σε ένα από τα όμορφα και γραφικά χωριά της και άρχισα να ερευνώ την Ιστορία της, ξεκινώντας από την Παλαιοντολογική και Γεωλογική της ιστορία που είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον Ελλαδικό χώρο.
Γνώρισα ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους και νοιάζονται για την προβολή του, αντιμετωπίζονται όμως από την τοπική κοινωνία σαν «γραφικοί» μερικές φορές και σαν παραμυθάδες. Ένας από αυτούς ο Θωμάς Ντόκας είναι αυτός που με βοήθησε να εντοπίσω και να εξερευνήσω μαζί του την «Ποταμοσπηλιά» στο Σύχνικο.
Φυσικά δεν πίστευα στα μάτια μου όταν αντίκρισα την εντυπωσιακή είσοδο της σπηλιάς, μέσα σε ένα πανέμορφο περιβάλλον των βουνών των Αγράφων, σε μια ρεματιά, κατάφυτη, που σε γυρίζει αιώνες πίσω, όταν ο άνθρωπος ζούσε αρμονικά με το φυσικό του περιβάλλον χωρίς να το καταστρέφει και να το υποβαθμίζει.
Φορέσαμε τα κράνη μας με τον Θωμά, πήραμε τα σακίδια με τον εξοπλισμό μας και ξεκινήσαμε την περιπλάνησή μας στα στενά λασπωμένα τούνελ της σπηλιάς. Έρποντας τις περισσότερες φορές πάνω στη λάσπη του δαπέδου, ένιωθες έναν δροσερό αέρα να χαϊδεύει το ιδρωμένο πρόσωπό σου, μιας που το σπήλαιο αποτελεί καταβόθρα, που τον καιρό των βροχοπτώσεων συλλέγει το νερό από το βουνό και το οδηγεί στην είσοδό του, στη ρεματιά.
Κάθε στενό πέρασμα μας οδηγούσε σε μια αίθουσα που μπορούσαμε να σταθούμε όρθιοι και να θαυμάσουμε τον στολισμό της σπηλιάς με σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Τα πρώτα 150 περίπου μέτρα της ήταν κουραστικά αλλά άξιζαν τον κόπο.
Ο χρόνος μας όμως ήταν περιορισμένος και φυσικά η δομή του σπηλαίου δεν μας επέτρεπε μια γρήγορη χαρτογράφηση. Έτσι προγραμματίσαμε μια νέα αποστολή που θα έχει σαν σκοπό την ολοκλήρωση της εξερεύνησης και την ακριβή χαρτογράφησή του.
Το σπήλαιο αν και καταβόθρα φιλοξενεί πλούσια πανίδα. Έγινε και η πρώτη δειγματοληψία, με σκοπό τον έλεγχο ενδημικότητας κάποιων οργανισμών του σπηλαίου.
Φύγαμε με μια γλυκιά γεύση από ένα μοναδικό φυσικό μνημείο, ίσως το μεγαλύτερο σπήλαιο στην Ευρυτανία.
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μια επόμενη φορά όπου, καλύτερα οργανωμένοι και στελεχωμένοι με ειδικούς σπηλαιολόγους στα ποταμοσπήλαια θα φροντίσουμε να το αποκαλύψουμε, χαρτογραφώντας το και συλλέγοντας υλικό και από τα βαθύτερα τμήματά του για μελέτη.
Φαντάζομαι ότι αρκετοί στην Ευρυτανία γνωρίζουν και άλλα σπήλαια ανεξερεύνητα. Θα τους καλούσα να συνεργαστούμε για την καταγραφή τους και ποιος ξέρει, ίσως κάποιο από αυτά να είναι αξιοποιήσιμο και επισκέψιμο, γεγονός που θα δώσει ιδιαίτερη αξία στην περιοχή του.
Σε κάθε περίπτωση όμως κάθε νέο σπήλαιο που ανακαλύπτουμε στην Ευρυτανική γη δίνει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη ειδικού τουρισμού από φίλους των σπηλαίων, που θα τα αγαπήσουν και θα τα σεβαστούν αφήνοντας τα καθαρά και αλώβητα μετά από κάθε επίσκεψη σε αυτά. Ας βάλουμε όλοι μας ένα λιθαράκι για μια εναλλακτική και ισορροπημένη ανάπτυξη αυτού του τόπου».
