Δικαίωση του Ευρυτανικού Παλμού και της ελευθεροτυπίας
Απόρριψη αγωγής του Βουλευτή Ευρυτανίας καικαταδίκη του σε δικαστικά έξοδα
Πανηγυρική δικαίωση του Ευρυτανικού Παλμού από την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ευρυτανίας για την υπόθεση της αγωγής ύψους 30.000 ευρώ του Βουλευτή Ευρυτανίας κατά του Ευρυτανικού Παλμού, η οποία δικαιώνει πανηγυρικά την εφημερίδα μας και καταδικάζει τον ενάγοντα Βουλευτή Ευρυτανίας σε δικαστικά έξοδα.
Η απόφαση του Δικαστηρίου αποδόμησε την επιχειρηματολογία του ίδιου και των μαρτύρων του, και αποδεικνύει περίτρανα την αλήθεια για την όλη υπόθεση, την εγκυρότητα και την σοβαρότητα της έρευνας του Ευρυτανικού Παλμού, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι η εφημερίδα επιτελεί «κοινωνικό έργο».
Η απόφαση
Συγκεκριμένα, ηαπόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ευρυτανίας δικαιώνει τον Ευρυτανικό Παλμό και απορρίπτει την αγωγή του Βουλευτή Ευρυτανίας Κωνσταντίνου Κοντογεώργου κατά της εκδότριας του Ευρυτανικού Παλμού Ελένης Αρωνιάδα.
Επιπλέον, καταδικάζει τον Βουλευτή να καταβάλλει τα δικαστικά έξοδα στην εκδότρια του Ευρυτανικού Παλμού που σύρεται αδίκως στα Δικαστήρια εδώ και πάνω από δύο χρόνια.
Η απόφαση χαρακτηριστικά αναφέρει:
«[…]Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη και να καταδικαστεί ο ενάγων, λόγω της ήττας του [άρθρο 176 ΚΠολΔ], στα δικαστικά έξοδα της εναγομένης, συνυπολογιζομένων και εκείνων που υποβλήθηκε για την έκδοση της υπ’ αριθ. 4/2021 μη οριστικής απόφασης αυτού του Δικαστηρίου με την οποία δεν επιδικάστηκαν δικαστικά έξοδα, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό της παρούσας…»
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δικαστικά έξοδα που θα λάβει ο Ευρυτανικός Παλμός σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, συμπεριλαμβάνουν τα έξοδα και για τις δύο δίκες που έσυρε ο Βουλευτής την εφημερίδα, αφού την πρώτη φορά είχε προχωρήσει σε λάθος διαδικασία στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ευρυτανίας, προκαλώντας, όπως έχει επισημανθεί και στο παρελθόν, ερωτηματικά για το πως είναι δυνατόν ο εν ενεργεία Βουλευτής του νομού να μην γνώριζε εξ αρχής την ορθή διαδικασία. Το Δικαστήριοαρχικώς έκρινε πως ήταν αναρμόδιο και ο ίδιος επιμένοντας στο ‘διωγμό’ του Ευρυτανικού Παλμού προχώρησε σε εκ νέου επαναφορά της αγωγήςτου, ενώ θα μπορούσε να είχε σταματήσει στην πρώτη απόφαση του Δικαστηρίου. Να τονίσουμε επίσης, ότι ουδέποτεπροσπάθησε να επιλύσει την όποια διαφωνία του με την εφημερίδα με εξωδικαστικό συμβιβασμό με διαμεσολαβητή, παρόλο που γνώριζε ότι είχε το δικαίωμα για κάτι τέτοιο, και όπως άλλωστε έπραξε, με ΥΑΣ, στην περίπτωση της δίκης κατά του πρ. Βουλευτή Ευρυτανίας κ. Θωμά Κώτσια, στον οποίο επίσης έκανε αγωγή την ίδια περίοδο με αυτή κατά του Ευρυτανικού Παλμού.
‘’Επεσαν’ και οι μάρτυρες Κοντογεώργου
‘Μετέωροι’ και κοινωνικά εκτεθειμένοι και όλοι οι μάρτυρες Κοντογεώργου, αφού οι ισχυρισμοί τους ότι τον είδαν να καταρρέει ψυχικά και να δέχεται βαρύ πλήγμα από ένα άρθρο που δεν αναφέρονταν καν προσωπικά στον ίδιο, αλλά και ούτε στο πολιτικό και κοινοβουλευτικό του έργο (;), στηρίζοντας έτσι το μέγεθος της ζημίας που υπέστη από την εφημερίδα και το υπέρογκο ποσό που ζητούσε ο Βουλευτής της ΝΔ και ουδέποτε κρίθηκαν στην ουσία τους. Να τονίσουμε ότι οι συγκεκριμένες μαρτυρίες ήταν ένορκες, δηλαδή κατατέθηκαν γραπτώς στο Δικαστήριο, στην πρώτη φάση της δίκης που δεν ήταν ανοιχτή για το κοινό και ως εκ τούτου δυστυχώς τα ονόματα των μαρτύρων δεν θα δημοσιευτούν. Πρόκειται όμως για άτομα του περιβάλλοντος του κ. Κοντογεώργου που μόνο το ένα εκ των οποίων εμπλέκεται έμμεσα με κάποιο τρόπο στην υπόθεση. Σημαντικό να τονιστεί ότι τα περισσότερα κατείχαν στο παρελθόν θέσεις Προέδρων σε τοπικούς Συλλόγους Επαγγελματιών στο Καρπενήσι και πρέπει να γίνει ξεχωριστή αναφορά στη μάρτυρα γυναίκα που κατέχει έως σήμερα διπλή θέση, Προέδρου και Αντιπροέδρου στην επιχειρηματική ζωή του Καρπενησίου, η οποία κατέθεσε,όχι μία αλλά δύο φορές στη διαδικασία της αντίκρουσης,υπέρ του Βουλευτή και της ψυχικής φθοράς που τάχα αυτός υπέστη, βρισκόμενη απέναντι σε μια, εκτός των άλλων, διακεκριμένη πανελλαδικά επιχείρηση του τόπου που είναι ο Ευρυτανικός Παλμός. Στην δεύτερη δίκη,κατά την ακροαματική διαδικασία, από την πλευρά του ενάγοντος κατέθεσε ο Πρόεδρος του Μεγάλου Χωριού κ. Γιάννης Γαβρίλης και από την πλευρά της εφημερίδας η υπεύθυνη επικοινωνίας της εφημερίδας και προσωπική φίλη της εναγόμενης, κα Στεφανία Κοκοτίνη.
Αληθινά τα γεγονότα του άρθρου
Όπως αναφέρει η απόφαση, το Δικαστήριο μετά από τη μελέτη των στοιχείων, των ενόρκων μαρτυριών και της ακροαματικής διαδικασίας, έκρινε ότι:
«[…] Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι τα πραγματικά γεγονότα που δημοσιεύτηκαν στο επίδικο άρθρο είναι στο σύνολό τους αληθινά και αποτυπώνουν με χρονολογική σειρά τα διαδραματισθέντα περιστατικά, εκκινώντας από την 23-4- 2020, ημερομηνία κατά την οποία, σύμφωνα με τον ανώνυμο συντάκτη του άρθρου, άρχισαν να διαρρέουν οι πρώτες φήμες για τη μεταφορά προσφύγων-παράτυπων μεταναστών στο Καρπενήσι. Η λέξη «φιάσκο» στον πηχυαίο τίτλο του πρωτοσέλιδου της εφημερίδας αλλά και στις εσωτερικές σελίδες, όπου αναπτύσσεται δημοσιογραφικά το σχετικό άρθρο, δεν αποδίδεται ούτε και συνδέεται αποκλειστικά με το πρόσωπο του ενάγοντος, όπως εσφαλμένα υπολαμβάνει ο τελευταίος, αλλά αποτελεί ένα χαρακτηρισμό – αξιολογική κρίση για τον τρόπο που αντέδρασαν συνολικά οι τοπικοί παράγοντες του νομού Ευρυτανίας, μεταξύ των οποίων και ο ενάγων, στη φημολογία που διαδόθηκε για τη μεταφορά προσφύγων-παράτυπων μεταναστών σε ξενοδοχειακή δομή του Καρπενησιού. Συνδέεται, αντίθετα, ευθέως με τον αιφνιδιασμό που φέρονται ότι βίωσαν οι τοπικοί άρχοντες του νομού καθώς και ο ενάγων Βουλευτής στην είδηση της μεταφοράς προσφύγων – παράτυπων μεταναστών στο Καρπενήσι[…]»
«Φιάσκο»
Η επίδικη λέξη«φιάσκο» ο αιφνιδιασμός, το Δικαστήριοέκρινε ότι δεν ήταν προσβλητική και ότι δεν απευθυνόταν στο πρόσωπο του Βουλευτή, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος στην αγωγή του. Συγκεκριμένα η απόφαση του δικαστηρίου στηρίζει τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας. Τα ΜΜΕ οφείλουν να ενημερώνουν τους πολίτες με αντικειμενικό ρεπορτάζ και πέρα από τα επίσημα δελτία τύπου, που προφανώςδεν καλύπτουν πλήρως την καταγραφή ενός γεγονότος. Επίσης το δικαστήριο δικαιώνει τον Ευρυτανικό Παλμό και στο ουσιαστικό κομμάτι του επίμαχου άρθρου, θεωρώντας όπως αναφέρει στην απόφασή του, ότι η σπουδαιότητα των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τον Μάιο του 2020 με την κινητοποίηση πολιτών εν μέσω αυστηρών περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, ήταν πολύ σημαντική για την τοπική κοινωνία, γεγονός που αιτιολογεί την εκτεταμένη και ενδελεχή δημοσιογραφική έρευνα της εφημερίδας, ενώ παράλληλα ‘αδειάζει’ και τους τοπικούς άρχοντες που με τα καθυστερημένα ‘αντανακλαστικά’ έγκαιρης ενημέρωσης προς τους πολίτες, τους εξέθεσαν στον κίνδυνο της πανδημίας.
«[…]Όσον αφορά την επίδικη λέξη «φιάσκο», […] Εξετάζοντας, δε, τη λέξη αυτή μέσα στο γενικό πλαίσιο του άρθρου που δημοσιεύθηκε, καταδεικνύεται ότι ο ανώνυμος συντάκτης του δημοσιεύματος δεν είχε καμία πρόθεση να συκοφαντήσει, δυσφημήσει ή προσβάλει με οποιονδήποτε τρόπο την τιμή και την υπόληψη του ενάγοντος, προβαίνοντας ωσαύτως σε παράνομη προσβολή της προσωπικότητάς του. […] Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι η χρήση της λέξης αυτής απαντάται ευρέως δημοσιογραφικά και αποτελεί ένα συνήθη και αποδεκτό τρόπο προκειμένου ένας δημοσιογράφος να χαρακτηρίσει ή αξιολογήσει τον αντίκτυπο που είχε μία κοινωνική ή πολιτική δραστηριότητα…
Η χρήση της λέξης αυτής από τον ανώνυμο συντάκτη του επίδικου δημοσιεύματος δεν έγινε με πρόθεση χλευασμού της προσωπικότητας του ενάγοντος, αλλά θέλησε με αυτήν να χαρακτηρίσει αξιολογικά ως παταγώδη αποτυχία την όλη κινητοποίηση των πολιτών στη σήραγγα καθώς και τις συσκέψεις που πραγματοποίησαν, εμφανιζόμενοι ως αιφνιδιασθέντες από τα γεγονότα, ο ενάγων βουλευτής και οι λοιποί τοπικοί άρχοντες, οι οποίοι αναμφισβήτητα από το μεσημέρι της 23-4-2020 τελούσαν σε γνώση του γεγονότος ότι καμία μετακίνηση προσφύγων-παράτυπων μεταναστών στην ηπειρωτική ενδοχώρα δεν θα πραγματοποιούταν μέχρι τις 4 Μαΐου 2020, σύμφωνα με τις σχετικές ανακοινώσεις που είχε ήδη κάνει κατά το χρόνο εκείνο ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας. Σε κάθε περίπτωση, η επίδικη λέξη «φιάσκο» θεμιτά εντάσσεται στο πλαίσιο χαρακτηρισμού μίας πολιτικής δράσης μείζονος ενδιαφέροντος για την τοπική κοινωνία της Ευρυτανίας, η οποία αποτέλεσε αφορμή για την κινητοποίηση ενός μεγάλου αριθμού πολιτών εν μέσω μίας κρίσιμης κατάστασης για τη δημόσια υγεία της χώρας, την οποία [κατάσταση] θα έπρεπε να λάβουν υπόψη ο ενάγων και οι υπόλοιποι πολιτικοί παράγοντες του νομού, ενημερώνοντας εγκαίρως την τοπική κοινωνία περί της μη μετακίνησης μεταναστών στο νομό Ευρυτανίας κατά το προσεχές χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποφευχθεί η ενδεχόμενη έκθεσή τους στην ασθένεια του κο- ρονοϊού. Εξάλλου, ο ενάγων ως μοναδικός βουλευτής του νομού και μέλος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ευχερώς θα μπορούσε να είχε ενημερωθεί εγκαίρως από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο για τις προθέσεις της κυβέρνησης, προκειμένου σε πρώτο στάδιο να καθησυχάσει τους πολίτες του νομού και έτσι να αποφευχθεί η άσκοπη και καθόλα περιττή κινητοποίηση που έλαβε χώρα τις βραδινές ώρες της 23-4-2020 στη σήραγγα «Παύλος Μπακογιάννης», όπως το γεγονός αυτό στηλιτεύεται από το άρθρο της εφημερίδας και συνδέεται αιτιοκρατικά με τη λέξη «φιάσκο» της επικεφαλίδας και του πρωτοσέλιδου αυτής…»
«Φημολογούμενο σχέδιο»
Όσον αφορά στην επίσης επίδικη ενότητα του, υπό σελ. 13 του φύλλου 902/2020 της εφημερίδας, άρθρου «το φημολογούμενο «σχέδιο» Κοντογεώργου», αποδεικνύεται περίτρανα από την απόφαση του Δικαστηρίου ότι αυτό συντάχθηκε μετά από δημοσιογραφική έρευνα και ότι η φήμη όντως κυκλοφορούσε στο νομό Ευρυτανίας κατά το χρόνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η φήμη αυτή, η οποία προερχόταν από τους πολιτικούς αντιπάλους του Βουλευτή, συνίστατο στο ότι ο ενάγων Βουλευτής είχε προτείνει στον φίλο του Κωνσταντίνο Χονδρό την πιθανότητα δημιουργίας δομής φιλοξενίας μεταναστών στις εγκαταστάσεις της πρώην Πειραϊκής Πατραϊκής. Η εφημερίδα ανέφερε ξεκάθαρα ότι το σχέδιο αυτό έμεινε μόνο στο φάσμα των φημών και της πολιτικής αντιπαράθεσης ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ. Δυστυχώς, φαίνεται ότι το θέμα της εγκατάστασης μεταναστών στο Καρπενήσι έμπαινε από παλιά στην ‘φαρέτρα’ της πολικής εργαλειοποίησης. Περαιτέρω, η διακίνηση της φημολογίας αυτής από τους πολιτικούς αντιπάλους του Κοντογεώργου επιβεβαιώθηκε ενόρκως από τον επ’ ακροατηρίω μάρτυρα του ίδιου του Βουλευτή, αλλά και από τους μάρτυρες της εναγομένης, οι οποίοι ανέφεραν ότι πράγματι είχαν ακούσει κατά το παρελθόν για το σενάριο της εκμετάλλευσης των εγκαταστάσεων της Πειραϊκής Πατραϊκής με αυτό τον τρόπο.
Η απόφαση του Δικαστηρίου τονίζει:
«Εξάλλου, ο συντάκτης του δημοσιεύματος διευκρινίζει προς το αναγνωστικό κοινό ότι όλα όσα διακινήθηκαν σε βάρος του ενάγοντος έμειναν μόνο φήμες, αφού ουδέποτε μέχρι σήμερα ανέκυψε κάποιο στοιχείο που να επιβεβαιώνει το φημολογούμενο σχέδιο του ενάγοντος. Από τη διατύπωση της φράσης αυτής συνάγεται ότι, ο ανώνυμος συντάκτης προέβη σε διασταύρωση και έλεγχο της φήμης που διακινήθηκε κατά το παρελθόν, ενημερώνοντας έτσι το αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας ότι αβάσιμα και έχοντας προφανή στόχο να πλήξουν πολιτικά τον ενάγοντα, οι πολιτικοί του αντίπαλοι διακίνησαν την ανωτέρω φήμη. Έτσι, με τον τρόπο που αναπτύσσεται το δημοσίευμα για το φημολογούμενο αυτό σχέδιο του ενάγοντος, ο τελευταίος στην πραγματικότητα ωφελείται, αφού με το επίσημο και ερευνητικό αυτό δημοσίευμα της εφημερίδας αποκαθίσταται ο ενάγων από τη διακίνηση ψευδών και αστήρικτων σε βάρος του φημών. […]Πλέον συγκεκριμένα, η επέμβαση της εναγομένης με τη δημοσιοποίηση του «φημολογούμενου σχεδίου Κοντογεώργου» δεν αφορούσε την ιδιωτική σφαίρα της προσωπικότητας του ενάγοντος, αλλά αφορούσε μία φήμη που συνέχονταν με την πολιτική του δράση και ως εκ τούτου, δικαιούμενη να ασκεί και οξεία ακόμη κριτική στο πρόσωπο του ενάγοντος για τη δημόσια δράση του, η εναγόμενη δεν υπερέβη το επιβαλλόμενο και αντικειμενικώς αναγκαίο μέτρο, ενώ είναι ανάλογη και η ωφέλεια του κοινού από την πληροφόρηση του φημολογούμενου αυτού σχεδίου…».
Το ανθρώπινο πρόσωπο της Δικαιοσύνης
Συγκλονιστικό για την όλη υπόθεση ήταν το γεγονός ότι το Δικαστήριο δέχτηκε ότι ο ενάγων Βουλευτής σύρει στα δικαστήρια (και μάλιστα δυο φορές σε αστική δίκη υποθέσεως περιουσιακών διαφορών) την εκδότρια του Ευρυτανικού Παλμού, η οποία μάχεται για τη ζωή της τα τελευταία δέκα χρόνια ως διπλά καρκινοπαθής. Για την ακρίβεια, αναγνωρίζεται το γεγονός ότι ο Βουλευτής γνώριζε ότι η εναγομένη εκδότρια Ελένη Αρωνιάδα έπασχε από καρκίνο και είχε υποβληθεί σε βαρύ χειρουργείο και πολύμηνες χημειοθεραπείες λίγο μόλις καιρό πριν ασκήσει εναντίον της την αγωγή, που έπειτα επανέφερε με κλήση, χωρίς κανέναν ενδοιασμόως προς το ψυχικό και το οικονομικό κόστος αυτής. Τη στιγμή μάλιστα, όπως αναφέρει και η απόφαση, που του είχαν δοθεί οι επιλογές να δώσει συνέντευξη όπου θα ανέπτυσσε όλα όσα ήθελε να πει ή να δημοσιευθεί όλη η αλληλογραφία στο διαδίκτυο. Πλην όμως, ο Βουλευτής επέλεξε να προχωρήσει σε αγωγή βάζοντας την εκδότρια της εφημερίδας στη διαδικασία πολλών δικαστικών εξόδων αλλά και ψυχικής εξουθένωσης μια περίοδο κρίσιμη για την ίδια της τη ζωή, επιδιώκοντας προφανώς, με επιδίκαση υψηλής αποζημίωσης, να βλάψει όχι μόνο την εφημερίδα αλλά και την προσωπική περιουσία της εκδότριας.
Η ελευθερία του Τύπου
Μεγάλη σημασία δόθηκε στη συγκεκριμένη δίκη και στην απόφαση που τελικά εξέδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ευρυτανίας, στην ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης, καθώς αναφέρει ότι «… Εξαρχής πρέπει να υπογραμμιστεί ο εξέχων ρόλος του τύπου μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία ως δημόσιος θεματοφύλακας…». Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ένας Βουλευτής ασκεί αγωγή σε μία από τις δύο τοπικές εφημερίδες της μονοεδρικής Ευρυτανίας, το θέμα που αμέσως εγείρεται είναι αυτό της ελευθερίας του Τύπου και των ορίων κριτικής σε δημόσια πρόσωπα της πολιτικής σκηνής. Όπως αναφέρει σχετικά η απόφαση ο Ευρυτανικός Παλμός είχε κάθε δικαίωμα να δημοσιεύσει το επίμαχο άρθρο στα πλαίσια της ελευθεροτυπίας αλλά και της κριτικής η οποία μπορεί να γίνει οξεία απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα που διαχειρίζονται τις τύχες των πολιτών, τα όρια ανοχής των οποίων θα έπρεπε να είναι διευρυμένα μιας και οι ίδιοι οικειοθελώς έχουν επιλέξει να εκτίθενται καθημερινά με τη στάση τους και τις επιλογές τους απέναντι στους πολίτες. Για τον Βουλευτή της ΝΔ μάλιστα αναφέρει ότι ως πολιτικός είναι επόμενο να εκτίθεται σε κρίση πολιτών και μέσων και πρέπει να επιδεικνύει μεγαλύτερη ανοχή.
Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τους δικηγόρους μας, τον Ευρυτανικής καταγωγής κ. Ανδρέα Δημόπουλο και τη συνεργάτιδά του κα Μαρία Μαλαχιά που με την άρτια νομική τους κατάρτιση, την εμπειρία τους στη μαχόμενη δικηγορία αλλά και με ανθρωπιά και δυναμισμό, έδωσαν τη ‘μάχη’ αυτή από την πρώτη στιγμή μέχρι τη δικαίωση του Ευρυτανικού Παλμού και της νίκης της ελευθεροτυπίας.