Ποιοι και πόσο σοβαροί ήταν άραγε οι λόγοι που οδήγησαν το δήμαρχο Αγράφων με τις αποφάσεις του να ακυρώσει υπογραφές που ο ίδιος είχε βάλει, να δημιουργήσει σκηνικό χαρακωμάτων, έριδας και κατά πολλούς να κινηθεί με τρόπο που θυμίζει λάθη του παρελθόντος που ζωντανεύουν το φάντασμα της διοικητικής παρακμής του δήμου; Πόσο συνετά και με καλούς υπολογισμούς έχει άραγε υπολογίσει ο κ. Καρδαμπίκης τις ενδεχόμενες συνέπειες του ‘σχίσματος’ που επέλεξε να δημιουργήσει και κατά πόσο έχει με σωφροσύνη σχεδιάσει τα επόμενα δυο χρόνια διοίκησης από τη θέση του δημάρχου μέσα στο κλίμα που έχει διαμορφωθεί; Η λογική λέει ότι προφανώς σε κάτι υπολογίζει ο δήμαρχος Αγράφων για να διασφαλίσει την εκλογική δύναμη ή μάλλον να την αντικαταστήσει, με συμμαχίες που θα του αφήσουν ορθάνοιχτη την πόρτα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Άσχετα όμως με τους λόγους που μπορεί να επικαλεστεί και τον κριτικό έλεγχο που αυτοί μπορούν να αντέξουν, το ουσιαστικότερο ερώτημα που γεννάται στους πολίτες παραμένει το ίδιο και μάλλον δεν μπορεί να καλυφτεί με διπλωματικές και στρογγυλεμένες πολιτικές ανακοινώσεις. Τι είναι αληθινά, ουσιαστικά και βαθιά, αυτό που κάνει οποιονδήποτε κατέχει την εξουσία να κάνει οτιδήποτε, να αναιρεί το λόγο του, να παίρνει πίσω υπογραφές, να κάνει ‘φιλίες’ ανάλογα με το εφήμερο συμφέρον, να ξεκινάει κάπως και να καταλήγει κάπως αλλιώς, να ‘πηγαίνει μαζί με τον άνεμο’ και τελικά να γίνεται ‘άνεμος’ αφού στο τέλος ‘όλα μέλι γάλα’ για το καλό του τόπου…
Εννοείται ότι την τελευταία διετία μπορούμε να απαριθμήσουμε καμιά εκατοστή αντίστοιχα παραδείγματα σε όλο το διοικητικό μήκος και το πλάτος του τόπου μας και καθόλου πίσω δεν θα αφήναμε και τους άλλους άρχοντές μας, από αντίστοιχες τέτοιες υπογεγραμμένες ή προφορικές ‘γυριστρούλες’. Είναι στ’ αληθινά το κίνητρο να κρατήσει κάποιος την εξουσία που έχει, και ό,τι αυτή συνεπάγεται, με νύχια και με δόντια; Είναι η ανάπτυξη της αλαζονείας, της έπαρσης και του εγωισμού που κάθεται πάνω σε όποιον κάθεται στην καρέκλα και τον εμποδίζει να έχει διάκριση, μέτρο και διορατικότητα; Είναι που οι έννοιες φιλότιμο, υπερηφάνεια, ακεραιότητα και συνέπεια, έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας να αποδίδονται, όταν αποδίδονται, μόνο σε κεκοιμημένους πολιτικούς και ποτέ σε ζωντανούς και ενεργούς;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι άλλο πράγμα είναι να μπορείς να διακρίνεις ουσιαστικά τι είναι ηθικό και τι όχι, είναι άλλο πράγμα να το ξέρεις και να το τηρείς και άλλο πράγμα να το ξέρεις και να μην το τηρείς εσκεμμένα και με δόλο. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι πολλές φορές η έπαρση που κουβαλά η εξουσία, δεν αφήνει όσους την κατέχουν, ούτε καν να διακρίνουν το ηθικό και το μη ηθικό, μιας και για τα μυαλά τους όλα τα πράττουν καλά. Ή μήπως ο Αϊνστάιν είχε δίκιο όταν έλεγε ότι η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική;