Αναδημοσιεύω και γω με τη σειρά μου την ανάρτηση- τοποθέτηση- διαμαρτυρία του Φοίβου Δεληβοριά για την απελευθέρωση του καταδικασμένου Λιγνάδη, που ακολούθησε μια σειρά από δεκάδες δημόσιες αντιδράσεις, που είχαν όλες το ίδιο περιεχόμενο. Ένα καθαρό και χωρίς περιστροφές περιεχόμενο, που εκφράζει το κοινό αίσθημα για τη θέση που έχει πια ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην κοινωνία και την ιστορία. Γιατί κάθε τέτοια τοποθέτηση κρίνεται αναγκαία για να δημιουργήσει μια τέτοια ισχυρή σκεπτομορφή, που να μην περάσει σε κανενός το μυαλό στο μέλλον ότι τα εγκλήματά του θα τα ‘σμιλέψει’ η λήθη και ότι θα ξεχαστούν…
‘‘Επειδή εδώ και δύο μέρες, βαφτίζεται από συγκεκριμένους κύκλους «όχλος» όποιος διατυπώνει το σοκ του από την στιγμιαία απελευθέρωση Λιγνάδη αμέσως μετά την καταδίκη του, να σημειώσω πως δεν είδα κανέναν να ζητά κρεμάλες ή χημικό ευνουχισμό. Να εκτίσει ο ένοχος την ποινή που του επέβαλε το Δικαστήριο είδα να ζητά η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών. Και αυτό βαφτίζουν απλά -και όχι επιστημονικά- «κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Ωραία τα μαθήματα νομικής που εξηγούν τη δυνατότητά του ενόχου να είναι και ένοχος και ελεύθερος (!) Δεν μας παρηγορούν όμως, τουλάχιστον όσους από μας πιστεύουν πως τα θύματα αυτής της ιστορίας άξιζε -μετά από όλο το ψυχικό σθένος να μιλήσουν για τους βιασμούς τους και την ελεεινή διαπόμπευση που υπέστησαν από τον γνωστό δικηγόρο- να δικαιωθούν. Μπορούμε να βιώσουμε την απελπισία του να είμαστε πολίτες μιας τέτοιας χώρας και χωρίς αυτοσχέδιους νομικούς και κατηχητές.’’
Όλος αυτός ο «όχλος» λοιπόν που αντιδρά δεν είναι άνθρωποι που δεν σέβονται την ελληνική Δικαιοσύνη, ούτε που δεν την εμπιστεύονται, ούτε που δεν πιστεύουν στην μεταμέλεια ενός εγκληματία. Όλος αυτός ο «όχλος» εκφράζει την οργή γιατί ξέρει καλά ότι η αποφυλάκιση αυτή ήταν ο φιόγκος, η κορδέλα, το μπιζουδάκι, σε μια σειρά εγκλημάτων που συγκαλύφθηκαν στη δίκη Λιγνάδη. Τα μόλις χθεσινά δημοσιεύματα βόμβα σε Liberation και Le Monde για την δολοφονία Καραϊβάζ και την σχέση του με τις υποθέσεις Λιγνάδη – Φουρθιώτη, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο Καραϊβάζ διερευνούσε και τις δύο αυτές υποθέσεις, κάνοντας μάλιστα σοβαρότατες αποκαλύψεις για σκοτεινές διασύνδεσης και των δύο προσώπων, λίγο πριν δολοφονηθεί.
Γιατί ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ και ο κάθε αρρωστημένος που μπορεί να παίζει με τις ανθρώπινες ζωές, τις αρετές και τις κοινωνικές αξίες, το δικό μας σήμερα και αύριο, την αλήθεια και τη νέμεση, το νου, την καρδιά και τις ψυχές μας, για να ικανοποιήσει όχι μόνο τις διαστροφές του, αλλά για να ‘ταΐσει’ το τέρας του σκοταδιού αυτού του κόσμου. ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ κάθε τέτοιο έρμαιο που ‘χορταίνει’ από κραυγές μικρών παιδιών. ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ κάθε ένας που παίζει με τη νοημοσύνη μας και με την ανοχή μας!
