Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός
theofanhspap@outlook.com
Τον Φεβρουάριο του 2019 κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή «Άνω θρώσκω» της ποιήτριας Νίνα Αλέξη από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
Πρόβες θανατού/ Μαθαίνουμε να πεθαίνουμε/ δίχως ελπίδα για τ’ αύριο/ χωρίς προσευχές στο προσκεφάλι/ χάδι στεγνό, δίχως φιλί/ πρόβες θανάτου κάνουμε/ πέφτουμε από ψηλά/ δίχως δίχτυ ασφαλείας/ ανακυκλώνουμε τη μοναξιά μας/ τα τετριμμένα μας βράδια/ τα σημάδια του έρωτα/ και των πληγών πληγές/ που δεν θα πάψουμε να ξύνουμε.
Η Νίνα Αλέξη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία από Έλληνες γονείς με ποντιακές ρίζες. Σπούδασε παραστατικές τέχνες, θέατρο και χορό στο Λονδίνο με υποτροφία της αγγλικής κυβέρνησης στο Middlessex Polytechnic (B.A. Performance Arts, Major Drama), στο WAC Interchange, Associated Guild of Dance and Drama, LAMDA (1981-1990) και αλλού. Εργάστηκε στο θέατρο στην Αγγλία και στην Ελλάδα. Υπήρξε πολιτική ανταποκρίτρια για τα Νέα του Λονδίνου στην Αθήνα (1992-1995) και παραγωγός ραδιοφωνικών σταθμών του Λονδίνου. Επίσης υπήρξε καθηγήτρια θεατρικής αγωγής στη Λακωνική Σχολή και υπεύθυνη διδασκαλίας στα παιδιά των Ρομά καθώς και σε προγράμματα καταπολέμησης κοινωνικού αποκλεισμού (ΚΕΚ Ιάσων). Έργα της είναι: «Περιπέτεια στο δάσος» (2002), «Ανάσταση αγάπης» (2004), «Γυναίκες σε κόκκινο φόντο» (2005) και σε γαλλική μετάφραση «Des Femmes sur un fond rouge» (2012).
Ματωμένη
Υδρόγειος/Δενδροστοιχίες κεντημένες μ’ άλγη/ θρυμματισμένα άνθη αιμορραγούν/
ηπείρους λέκιασαν./ Ένας ολοφυρμός με αφυπνίζει/ μια καθολική αγωνία/ τη θλίψη
να ξορκίσω/
κι όλους, τους αλήτες αδελφούς της/ που με δοκιμάζουν με βαριά παλτά/ τα
καλοκαίρια/
στη γύμνια, μ’ αφήνουν τους ορφανούς/ χειμώνες./ Εδώ πεθαίνω, εδώ πτερυγίζω/ σ’
αφώτιστα σκοτάδια/ σ’ ανισότιμες δοκιμασίες/ που επίμονα μ’ αναζητούν/ για το
ζην./ Ρεμβασμοί, περιπλανήσεις/ δισταγμοί…/ Ένοχοι όσοι πιστέψαμε/ στα
αφτιασίδωτα ψέματα/ όσοι χαμογελάσαμε στους δήμιους/ του ονείρου./ Ένοχοι όσοι
ήπιαμε των αμαρτωλών/
το γέλιο/ απ’ το ηδύποτο της λήθης/ στων βρυκολάκων τις υποσχέσεις/
επαναπαυθήκαμε/
ένοχοι όσοι ποτίσαμε/ με χλεύη τα πρωινά μας.
Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στα: «Οικουμενικός Ελληνισμός», «Δευκαλίων ο Θεσσαλός», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Χ. Πάτση, τόμ.29ος, (2017), καθώς και σε συλλογικά έργα: «Τα Ποιήματα του 2017», «Συνομιλώντας με τον Νίκο Καζαντζάκη».
Θυμήσου/ Στο χωνευτήρι
της ρηχότητας/ έτριβες άλας στις πληγές μου/ ανεπαίσθητα χλεύαζες τον πόνο
μου./ Οι αλληγορίες ανταλλάγματα ζητούσαν/ απ’ τη ζωή μου την αργόσυρτη, την
άδεια./ Κριτές μου τ’ αγρίμια της νύχτας/ π’ άρπιζαν στην απανεμιά πολύχρωμων/
κοιλάδων/ ασημοπράσινων, ονειροπόλων βάλτων./ Αίφνης, άλικα ξέμπαρκα
αγριολούλουδα/ σαρκώθηκαν στα κύτταρα/ της στραγγισμένης μνήμης./ Απαθανάτισες
αρχέγονες εικόνες μου/ μέσ’ από δαιδαλώδεις δρόμους,/ αείχρονες στιγμές,
βαθύσκιωτα μονοπάτια,/ άγραφους χάρτες , να καταγράψεις/ την ανενδοίαστη γυμνή
βροχή./
Να εξορύξεις της ψυχής/ την απελέκητη αλήθεια μου/ που μέσα μου εκκολάφθηκε/
ΈΝΑ έγινε με το DNA.
Αlkan/ Φθινόπωρο
ενδήμησες στο βιό μου/ αστρικό στέμμα μου φόρεσες στην κεφαλή/
λυρική ευπάθεια κατέλαβε το κορμί./ Εγκώμια μού ‘πλεξες, μελίρρυτη προσευχή/
στα μύχια της νύχτας, ψιθύρισες:/ Είσαι Άγγελός και ζωή μου, μαζί./
Ραχμανινοφική συμφωνία τα φιλιά σου/
όρκους αγάπης, αναστεναγμοί/ πλήκτρα λευκά κεντούσες στην καρδιά μου/ την
Αγάπη, εκλιπαρώντας ν’ αναστηθεί./ Άσπρο – μαύρο/ το φως, λαίμαργα το σκοτάδι
έπινε/ οι νότες επάλλοντο από νύχτα σε αυγή/ ο Έρωτάς μας, crescendo, να
ξανά γεννηθεί!
