Χειρόγραφα
Γράφει ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
Συγγραφέας, Αρθρογράφος & Ραδιοφωνικός Παραγωγός
theofanhspap@outlook.com
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο «Ξενοδοχείο Βαλκάνια» -δεύτερη έκδοση- του ποιητή και εκδότη κ. Γιώργου Χρονά. Εκδόσεις Οδός Πανός. Με τον ίδιο τίτλο έκλεισε και τον τριαντακονταπενταετή του βίο (1979-2014) στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση – ΕΡΤ. Στο βιβλίο συγγραφέας Γιώργος Χρονάς εμφανίζεται ως Ρεσεψιονίστ, ως Κέβης. Το έργο εξελίσσεται στη ρεσεψιόν του Ξενοδοχείου Βαλκάνια. Από το ξενοδοχείο θα περάσουν οι: Ντίνος Χριστιανόπουλος με τον Τένεσι Ουίλιαμς, Κώστας Ταχτσής, Μίνως Βολανάκης. Στη συνέχεια θα εμφανιστούν τρεις γυναίκες με τα τραγούδια τους η Λιλή, η Σεβάς Χανούμ και η Χασκίλ. Ανάμεσα στα πρόσωπα περνά σαν αερικό η Καμαριέρα Ρίτα. Ένα δωμάτιο με θέα τη θάλασσα στην Έλλη Λαμπέτη. Ο Γιώργος Ιωάννου υπό μάλης με μία τσάντα γραφείου. Ινκόγκνιτο φτάνει στο Ξενοδοχείο και ο Μάικλ Τζάκσον με ομπρέλα, καπέλο και παπούτσια λουστρίνι. Τζένη Βάνου, άυπνη. Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη όπου παίζει τον μονόλογο από τις Τρωάδες του Ευριπίδη. Στην συνέχεια φθάνει ο Μάνος Χατζιδάκις όπου μπαίνει σε ένα ταξί με τον δημοσιογράφο και φεύγουν για την Θεσσαλονίκη.
Χατζιδάκις: «Α, οι Μπλητς, τους αγαπώ. Αλλά ακούστε κάτι που έγραφα για το δίσκο που ετοιμάζω: Όμως τον παλιό καιρό, που τα Ρεμπέτικα τα λέγαν ανδρικές βραχνές φωνές, οι πόρτες ήσανε κλειστές. Λέξεις κρυφές και άγνωστες για τους πολλούς, πάνω σε μια ”στενή” μελωδική γραμμή, περιορισμένη αυτάρεσκα σε τρεις – τέσσερις φθόγγους το πολύ, συνθέτανε τραγούδια άξια μονάχα για όσους «υπογείως είχαν μυηθεί»! Στην πανελλήνια ευαισθησία αρχίσανε να μιλούν αποκαλυπτικά, απ’ τη στιγμή που ακούστηκε μια γυναικεία φωνή- φωνή μιας ώριμης γυναίκας που ήταν συγχρόνως κόρη, μητέρα και αγαπητικιά. Και τα τραγούδια γίνανε πλατεία, με λόγια που θίγαν τους καιρούς κι αναταράζουν τους καημούς πάνω σε δύο θέματα πρωταρχικά, γνησίως νεοελληνικά. Το θέμα της φυγής και του έρωτα – του από τρεις χιλιάδες χρόνια ανικανοποίητου. Παράλληλα, κι άλλα πολλά χυνόντουσαν απ’ τα τραγούδια αυτά και βάφαν τον αγέρα, που οι μηχανές των οργανωτικών αγγέλων επιχειρούσαν να εμποδίσουν, μα που δεν μπόρεσαν ποτέ να σταματήσουν τη ροή κι επιρροή τους μέσα μας. Κι έτσι, μπορεί κανείς να πει, πως η Μαρίκα Νίνου με το τραγούδι της Κάποια μάνα αναστενάζει, σφράγισε εκείνον τον καιρό οριστικά, ενώ συγχρόνως εδραιωνότανε ένα είδος παιδείας στη χώρα μας, του «ταπεινού και της αυτογνωσίας», που για αρκετά χρόνια θα μας κρατούσε σοβαρούς και αρκούντως σκεπτόμενους.
Στην συνέχεια θα διαβάσουμε την εξομολόγηση της Μαίριλιν στον πάστορα λίγο πριν βρεθεί νεκρή. Στο Ξενοδοχείο Βαλκάνια καταφθάνει και ο Πειραιώτης Κωνσταντίνος Τζούμας όπου αφηγείται τα ταξίδια του στην Νέα Υόρκη, την αγάπη του και τις σπουδές του στο θέατρο, έναν αλλιώτικο Πειραιά, την ραδιοφωνική εκπομπή του Εν λευκώ, τα βιβλία του, το ροκ εντ ρολ. Και το βιβλίο ολοκληρώνεται με την πυραμίδα των Τρωάδων του μεγάλου ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη και την είδηση του θανάτου της Μαρίας Κάλλας.
Ένα ξεχωριστό βιβλίο με βίους διασημοτήτων που άφησαν το δικό τους σημάδι στον χαρτί της Ιστορίας, όχι μόνο ως καλλιτέχνες αλλά και ως προσωπικότητες. Η γλώσσα ποιητική και η ατμόσφαιρα μαγευτική με το λογοτεχνικό πηδάλιο στα χέρια του Γιώργου Χρονά για ένα ταξίδι σε δρόμους μοναχικούς -όπου πουλούν μπαχαρικά και τσάι.