Όνομα: Γιάννης Αθανασίου
Ιδιότητα: Διοικητής του Τμήματος Προστασίας και Ασφαλείας της Ενωμένης Προτεσταντικής Εκκλησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, Υποψήφιος Διδάκτωρ Μουσειολογίας και Μουσειο-Παιδαγωγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Goldsmiths του Λονδίνου, Πρόεδρος Συλλόγου Ευρυτάνων Μεγάλης Βρετανίας
Τόπος κατοικίας: Λονδίνο
Τόπος καταγωγής: Καρπενήσι
Αγαπημένο σημείο στην Ευρυτανία: Η πλατεία του Μεγάλου Χωριού. Στο χωριό του παππού μου, νιώθω το κέντρο της μικρής Ευρυτανικής Κοινότητας στο διαχρονικό της πέρασμα, πέτρα, νερό, πέρασμα, συνάντηση, διάλογος και δημοκρατία.
Στάση ζωής (μότο): ‘‘Ο τολμών και αγαπών νικά.’’
Είναι ίσως από τις σπάνιες φορές που δεν χρειάζεται εισαγωγή για τον ‘Ευρυτάνα της εβδομάδας’. Ο Γιάννης Αθανασίου προκαλεί θαυμασμό και συγκίνηση με όσα μας δηλώνει, και βρίσκεται αυτή την εβδομάδα στη στήλη αυτή, με αφορμή την προσεχή βράβευσή του στη Γρανάδα της Ισπανίας ως ένας αναδυόμενος επιστήμονας, και με πραγματικό λόγο… τα προφανή…
ΕΠ. κ. Αθανασίου πείτε μας δυο λόγια για τη διάκριση που θα λάβετε.
ΓΑ. Με την πανεπιστημιακή μου ιδιότητα του υποψήφιου διδάκτορος, στις 6 με 8 Σεπτεμβρίου συμμετέχω ως ομιλητής και συντονιστής στο ενδέκατο, ετήσιο συνέδριο του Research Network of the Inclusive Museum στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας στην Ισπανία. Ο διεθνής αυτός οργανισμός στοχεύει στην έρευνα σχετικά με το πως μπορούν τα μουσεία να γίνουν πιο φιλικά και ανοικτά στην κοινωνική ένταξη και ενσωμάτωση ευπαθών ομάδων κοινού. Κάθε χρόνο, ο οργανισμός συγκεντρώνει ακαδημαϊκούς, ερευνητές και μελετητές από όλο τον κόσμο και βραβεύει νέους αναδυόμενους επιστήμονες. Αυτή τη χρονιά είμαι ένας από τους βραβευθέντες, και είμαι ο μοναδικός Έλληνας βραβευθείς. Συγκεκριμένα, το βραβείο αφορά την συνεισφορά μου στο συγκεκριμένο κλάδο με την πρότυπη διδακτορική μου έρευνα σχετικά με την χρήση της ιστορικής κληρονομιάς στην ενσωμάτωση κοινωνικά αποκλεισμένων νέων στο χώρο των μουσείων. Η διάκριση είναι τιμητική και σημαντική πριν την λήψη του διδακτορικού μου τίτλου, αναγνωρίζοντας την σκληρή δουλειά μου, συνδυάζοντας την καθημερινή μου εργασία προστατεύοντας παιδιά, νέους και αδύναμους σε διάφορες εκκλησίες στην Αγγλία με τις απαιτήσεις μιας διδακτορικής διατριβής, την εθνογραφική έρευνα και συνεχή μελέτη.
ΕΠ. Ζείτε και εργάζεστε εδώ και χρόνια στο Λονδίνο. Ποια εικόνα ή αίσθηση κουβαλάτε εκεί από τα παιδικά και εφηβικά σας χρόνια στο Καρπενήσι;
ΓΑ. Πάντα κουβαλώ μαζί μου την στωική υπερηφάνεια και υπομονετικότητα των κατοίκων της κακοτράχαλης πόλης με τα απότομα στενά στην οποία γεννήθηκα. Καθώς έφυγα από το Καρπενήσι ως έφηβος το 1994, εικοσιτέσσερα χρόνια ουσιαστικά, οι αναμνήσεις μου κρατούν πολλές και νοσταλγικές εικόνες, όπως την αργή τελετουργία να φεύγουμε από το σπίτι με την μητέρα μου ως παιδί για να επισκεφτούμε την αγορά. Θυμάμαι ακόμα και νιώθω το κατάστημα λιανικής του Οικονομίδη με την φρέσκια μυρωδιά του καφέ και τη ποικιλία μπαχαρικών ή τα σιδερικά του Κουταλιανού στο στενό της Κοσμά Αιτωλού.
ΕΠ. Εργάζεστε με μειονοτικές ομάδες και κυρίως με νέους ανθρώπους. Ποια είναι ακριβώς η επαγγελματική σας εξειδίκευση?
ΓΑ. Ασκώ το επάγγελμα του κοινωνικού λειτουργού από το 1999. Έχω εργαστεί με πολλές ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού, μουσουλμάνους, ανήλικους παραβάτες, ηλικιωμένους, αναπήρους, μη-εύπορες οικογένειες. Η κριτική και προσεκτική χρήση της τέχνης στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εκπαίδευση ειδικών ομάδων αποτελούν τα βασικότερα ερευνητικά μου ενδιαφέροντα, όπως επίσης ο κοινωνικός ρόλος των Μουσείων, η προφορική ιστορία, το ιστορικό ντοκιμαντέρ, η χρήση οπτικοακουστικών μέσων και νέων τεχνολογιών.
ΕΠ. Είστε ιδρυτής της εταιρείας You_topias. Ποια η αποστολή της;
ΓΑ. Το όραμα της εταιρείας συνδέεται άρρηκτα με την έρευνά μου κι έχει να κάνει με την προώθηση της επιστημονικής καινοτομίας στις νέες παιδαγωγικές εφαρμογές των σύγχρονων μουσείων και οργανισμών τέχνης. Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος της εταιρείας, ο στόχος της You_topias είναι η ανάπτυξη τόπων δημιουργίας, μέσω της ενδυνάμωσης, της συμπαραγωγής, του διεπιστημονικού διαλόγου και της οργάνωσης προγραμμάτων πολιτισμικής εκπαίδευσης και διαχείρισης.
ΕΠ. Σε ότι αφορά τον πολιτισμό, ποια θα ήταν η πρότασή σας για την Ευρυτανία;
ΓΑ. Ο πολιτισμικός μας πλούτος και μακροχρόνια δύναμη είναι η φύση μας. Κατά την γνώμη μου, η Ευρυτανία θα έπρεπε να ήταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Ελλάδας, όχι μόνο με την έννοια της συντήρησης ή της τεκμηρίωσης, αλλά και του πειραματισμού, της φιλοκαλίας, του περιπατητικού τουρισμού και κυρίως του σεβασμού του παρθένου τοπίου και φυσικού περιβάλλοντος. Η συνδημιουργία με —όχι χωρίς— τους εγχώριους, μη γηγενείς και απόδημους Ευρυτάνες θα ήταν η μακροχρόνια πρότασή μου για τον τόπο στην εποχή της κλιματικής αλλαγής.
ΕΠ. Με βάση την επαγγελματική σας εμπειρία, την εκπαίδευσή σας, αλλά και τη ζωή σας σε μια πολυπολιτισμική πόλη όπως το Λονδίνο, σε ένα φανταστικό κοινωνικό πείραμα, όπου πολίτες με διάφορα πολυπολιτισμικά στοιχεία θα έπρεπε να ζήσουν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπως το Καρπενήσι, ποια πιστεύετε ότι θα ήταν τα αποτελέσματα του πειράματος σε είκοσι χρόνια;
ΓΑ. Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Η γνώμη μου είναι πως η αποδοχή της πολιτισμικής ταυτότητας του άλλου δεν επιδέχεται πειραματισμούς και κυρίως δεν έχει χρονικούς περιορισμούς. Στη μεγάλη και πολιτισμική πόλη του Λονδίνου, έμαθα πως όλα ξεκινούν από την προσωπική διάθεση να μοιραστείς τη δική σου διαφορετικότητα με τον διαφορετικό άλλον. Όλοι διαφέρουμε από τον άλλον σε σχέση με το φύλο, την εθνικότητα, την οικογενειακή κατάσταση, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την αναπηρία, την καταγωγή. Με αυτή την έννοια, το κοινωνικό πείραμα που αναφέρεις μπορεί να ξεκινήσει σήμερα. Μην ξεχνάμε πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σημαντικές στη μικρή επαρχιακή μας πόλη, γι’ αυτό έχει αξία να αναγνωρίζουμε και να μιλάμε πιο ανοιχτά για τη διαφορετικότητα, πολυπολιτισμικότητα. Αν εμείς οι ενήλικες εμπιστευτούμε και ακούσουμε κάθε νεαρό και νεαρά Καρπενησιώτισσα, ένα όμορφο και πολυπολιτισμικό Καρπενήσι είναι ευχής έργο.
