Έφτασε μαθαίνω κι αυτή η ώρα που οι ‘παινεμένοι’ της δεξιάς του τόπου μας έσκυψαν να ασπαστούν κάτι ‘μεταλλικά παραλληλεπίπεδα αντικείμενα και ιδιαίτερα ξεγάνωτα’(βλ. τενεκέδες) της κεντροαριστεράς, με επετειακό πρόσχημα και διάθεση. Φυσικά είναι εύκολο να φανταστούμε ότι δεν άνοιξε ξαφνικά το ενεργειακό κέντρο της καρδιάς, ούτε ότι είδε κανείς με ξαφνική συμπάθεια αυτούς που μέχρι πρότινος έβριζε δημόσια με τον πιο χυδαίο τρόπο, αλλά ούτε ότι νοσούν από κάποια ασθένεια ‘πολιτικής υπερμετρωπίας’ και άλλον πήγαν να φιλήσουν και άλλον φίλησαν τελικά. Μάλλον είναι αυτό το ‘σκούντημα’ στην πλάτη που συμβαίνει καμία φορά στις απαρχές των προεκλογικών περιόδων, κι ότι κάτσει… Άσε που τώρα το πολιτικό κέντρο είναι πιο χρήσιμο από ποτέ, για η δεξιά και οι ‘παινεμένοι’ της ακολουθούν κι αυτοί την γενική οδηγία ‘επαφής 3ου τύπου’. Έτσι λοιπόν ξαμολιούνται τα αρχοντόπουλα της δεξιάς με μια εξωγήινη χαρά και ενθουσιασμό σαν να μην έχει γίνει τίποτα στο παρελθόν και δίνουν και ένα φιλί πεταχτό στους μέχρι πρότινος ορκισμένους εχθρούς τους, έτσι για να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα. Απ’ την άλλη είναι βλέπεις που σε τούτο τον τόπο η έννοια της αντιπολίτευσης δεν βρίσκει και πολύ πρόσφορο έδαφος. Κάτι που όλοι μεταξύ τους στο μεγαλοχώρι μας είμαστε λίγοι- πολύ συγγενείς, κουμπάροι και συμπέθεροι μεταξύ μας και πως να πας αντίθετα από το σόι; Βέβαια να μην ξεχνάμε ότι και η ζεν αριστερά του τόπου, έσπευδε να τρέξει στα πολιτικά γραφεία των ‘παινεμένων’ νικητών της δεξιάς, το βράδυ των εκλογών για να τους συγχαρεί και να κεραστεί. Τα θέλουν και αυτοί φαίνεται τα ‘στριμώγματα’ και δεν φταίει μόνο η δεξιά, που όπως πάντα σπεύδει να καρπωθεί με ευφυία το καθετί.
Απ’ την άλλη στο Δήμο Καρπενησίου, βλέπεις τέτοιου είδους πολιτικά στριμώγματα, να τα έχουν μια χαρά εμπεδωμένα και δήμαρχος και αντιπολίτευση να ταξιδεύουν μαζί για αδερφοποιήσεις από κοινού. Που να βρεθεί ενέργεια για αντιπαράθεση και κόντρες μετά από το ‘τσάι και συμπάθεια’ και που να πιεστεί το Δημαρχείο από κριτική. Μετά βλέπεις και τις από κοινού φωτογραφίες εθνικής συμφιλίωσης στους Κορυσχάδες και φαντασιώνεσαι τον Πρωθυπουργό μαζί με τους υπουργούς του, να φωτογραφίζεται αναμνηστικά από κοινού με τον Τσίπρα. Τι θα πιστεύαμε άραγε βλέποντας το ενσταντανέ αυτό; Δεν υπάρχει μάλλον καμία ελπίδα να ξυπνήσουν τα πράγματα σε τούτο τον τόπο, που ξεχείλισε από συναίνεση και βυθίστηκε στην ατελείωτη σιωπή του. Έφτασε λοιπόν η ώρα για το φιλί του αποχαιρετισμού σε κάθε πιθανότητα υγειούς πολιτικής φωνής και ενηλικίωσης. Δεύτε τελευταίον ασπασμόν σε κάθε ελπίδα εξισορροπημένης και γόνιμης αντιπαράθεσης από τους άρχοντες του τόπου. Όλοι σκέφτονται και πράττουν τα δέοντα για να κρατήσουν τη θέση τους περιμένοντας το φιλί του Ιούδα.
