«Δεν μπορώ να αναπνεύσω…» ήταν τα τελευταία λόγια του Τζορτζ Φλόιντ, 46 ετών, ο οποίος δολοφονήθηκε τη Δευτέρα 26 Μαΐου, από το πόδι του αστυνομικού πάνω στο λαιμό του….
Τον φώναζαν ευγενικό γίγαντα λόγω του ύψους του (2.01), ενώ στα νιάτα του έπαιζε πολύ καλό μπάσκετ και αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Έμοιαζε φυσιογνωμικά πάρα-πάρα πολύ με τον πρώην παίκτη NBA και καλό του φίλο από τη δεκαετία του 90, Στίβεν Τζάκσον, ο οποίος τον αποκαλούσε δίδυμο αδερφό του και έχει πάρει πλέον την υπόθεση απονομής δικαιοσύνης πολύ προσωπικά. Από την άλλη, ο Ντέρεκ Τσόβιν, 44 ετών, είναι ο αστυνομικός στη Μινεάπολη που τον σκότωσε, με επιβεβαιωμένες ρατσιστικές απόψεις, κατά του οποίου έχουν γίνει 12 καταγγελίες στις αρχές της πόλης. Η αστυνομία της Μινεάπολης – που μεταξύ άλλων είχε ανακοινώσει ότι ο Φλόιντ πέθανε στο νοσοκομείο και όχι την ώρα της κακοποίησής του από τον Τσόβιν – προχώρησε όπως ήταν το λογικό στην απόλυση των 4 αστυνομικών. Ο δολοφόνος αστυνομικός, ωστόσο, αντιμετωπίζει τώρα κατηγορίες για ανθρωποκτονία.
“Το να είσαι μαύρος στην Αμερική δε σημαίνει πως προορίζεσαι για θανατική καταδίκη. Για πέντε λεπτά, παρακολουθήσαμε έναν λευκό αστυνομικό να πιέζει με το γόνατό του τον λαιμό ενός μαύρου. Πέντε λεπτά. Αυτός ο αξιωματικός απέτυχε στην πιο βασική, ανθρώπινη έννοια. Αυτό που συνέβη είναι απαίσιο και τραυματικό. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση για το πόσο μακριά πρέπει να πάμε”, τόνισε ο δήμαρχος της Μινεάπολης, Τζέικομπ Φρέι.
Νέα βίντεο φαίνεται να διαψεύδουν τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι ο Φλόιντ, που κατηγορείται ότι προσπάθησε να περάσει για αληθινό ένα πλαστό χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων, αντιστάθηκε στη σύλληψη.
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι σε ολόκληρες τις ΗΠΑ, που από εκείνη την ημέρα βρίσκονται σε διαρκείς οδομαχίες και διαδηλώσεις κατά του ρατσισμού, με πολλούς τραυματίες κι έναν ακόμη Αφροαμερικανό νεκρό από τις συγκρούσεις. Η συσσωρευμένη από χρόνια οργή των πολιτών –όλων των φυλών και όλων των χρωμάτων – ενάντια στην τυφλή βία που φέρνει ο ρατσισμός, φαίνεται να ξεσπά αδιακρίτως, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις και θα φέρει και ακόμη πιο δραματικά αποτελέσματα αν κατεβάσει μεγαλύτερες δυνάμεις καταστολής ο Πρόεδρος Τραμπ.
Όπως έχει αποδείξει όμως η ανθρώπινη ιστορία, η βία φέρνει βία και για να νικήσουμε ως κοινωνία το σκοτάδι πρέπει να βρούμε το μεγαλύτερο φως που έχουμε μέσα μας, για να αφανιστεί κάποτε το μίσος από τον πλανήτη, πρέπει να ανακαλύψουμε ή και να καλλιεργήσουμε τη μεγαλύτερη αγάπη που υπάρχει στο σύμπαν και τον άνθρωπο. Και μόνο όταν καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι οι άνθρωποι ένα γένος, μία ολότητα, κατά βάση το ίδιο όλοι, μόνο τότε θα ξημερώσει καινούρια μέρα. Γιατί πρέπει να αποδεχτούμε ότι βαθιά μέσα μας όλοι έχουμε το καλό και το κακό σε δοσολογίες που ‘παίζονται’ σε κάθε περίπτωση, εν δυνάμει όλοι μπορούμε να γίνουμε δολοφόνοι, θύτες ή θύματα αν οι συνθήκες το επιτρέπουν ή το επιβάλλουν. Εξαρτάται από το αν επιλέγουμε το φως ή το σκοτάδι, τη συμπόρευση ή τον αλληλοσπαραγμό.
Και αυτό αποδεικνύεται από απλές πράξεις, καθημερινές, όπως το παράδειγμα της αστυνομίας του Μαϊάμι, αστυνομικοί της οποίας όταν οι διαδηλωτές ήρθαν να τους επιτεθούν λόγω της δολοφονίας του George Floyd, όλοι γονάτισαν και ζήτησαν συγχώρεση ενώ έκλαιγαν, οι διαδηλωτές ενώθηκαν μαζί τους, κάτι που έλιωσε τόσες πολλές καρδιές.
Τόσο απλό, τόσο λυτρωτικό… Είμαστε ένα, τελικά…
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια