Σχεδόν ένα μήνα μετά την κοίμηση της Μοναχής Ανύσιας, που υπηρέτησε στο μετόχι του Αγίου Νεκταρίου της Ιεράς Μονής Τατάρνης, κοιμήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου και η Μοναχή Μελάνη, πλήρης ημερών και μετά από πολύχρονη μάχη που έδωσε. Γεννημένη στο Μικρό Χωριό, υπηρέτησε για είκοσι χρόνια την Ι.Μ. Τατάρνας στο μετόχι του Αγίου Νεκταρίου. Η Ιερά Μητρόπολη Καρπενησίου, με σχετική της ανακοίνωση αναφέρει:
‘‘Ἡ μακαριστὴ ἀδελφή, κατὰ κόσμον Δήμητρα Κοκκάλα, ἐγεννήθη ἐν Μικρῷ Χωρίῳ, ἐν ἔτει 1930ῷ. Μικρὰ ἔτι οὖσα, χάριν σπουδῶν, μετεκόμισε καὶ διέμεινεν εἰς Θεσσαλονίκην. Ἐκεῖ ἐσπούδασεν εἰς τὴν Οἰκοκυρικὴν Σχολήν, ἔπειτα εἰς τὴν Ἀνωτάτην Βιομηχανικήν, καὶ ἀκολούθως εἰς τὴν Νομικήν· εἰς δὲ τὰς τρεῖς ταύτας Σχολὰς ἔλαβε πτυχίον ἀριστεύσασα. Ταὐτοχρόνως μὲ τὰς σπουδὰς αὐτῆς, ἠργάζετο ἀδιαλείπτως εἰς τὸ Πρατήριον ἀντιπροσωπείας σιγαρέττων ποὺ διετήρει ὁ πατὴρ αὐτῆς· τὸ ὁποῖον Πρατήριον καὶ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πατρός, μόνη ἐσυντήρησεν ἕως οὗ ἐσυνταξιοδοτήθη.
Ἡ μακαριστὴ Μελάνη, ὑπηρέτησε μὲ αὐταπάρνησιν τὴν μὲ εἰδικὰς ἀνάγκας κατὰ σάρκα μεγαλυτέραν αὐτῆς ἀδελφήν. Εἰς δὲ τὸ νοσοκομεῖον ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης, ὅπου ἐσύχναζε χάριν τῆς ἐν λόγῳ πασχούσης αὐτῆς ἀδελφῆς, ἐγνώρισε καὶ τὴν κατόπιν μοναχὴν Ἀνυσίαν, ἥτις τότε ἠργάζετο ἐκεῖ ὡς νοσηλεύτρια. Ἔκτοτε συνεδέθησαν διὰ ἰσχυρᾶς πνευματικῆς φιλίας, καὶ οὐδέποτε ἐχωρίσθησαν.
Θεοῦ εὐδοκίᾳ, κατόπιν μοναχικῆς ὑποταγῆς εἰς τὸν γέροντα Δοσίθεον, κατῆλθεν εἰς Καρπενήσιον, καὶ καρεῖσα μοναχὴ ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1991ῳ, διηκόνησεν ὁμοῦ μετὰ τῆς Ἀνυσίας, ἐν αὐτοθυσίᾳ πολλῇ εἰς τὸ Ἱερὸν Μετόχιον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Ἡ μοναχὴ Μελάνη διεκρίθη διὰ τὴν ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἀγάπην καὶ ἀφοσίωσιν αὐτῆς πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν κλίσιν πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ σοφίαν, τὴν ἀδιάκριτον ὑπακοήν, τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην πρὸς τὴν προσευχήν, τὴν ἄσκησιν καὶ τὴν εὔτακτον λατρείαν, τὴν φιλαδελφίαν, τὴν φιλοξενίαν πρὸς τοὺς προσκυνητὰς τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου, τὸν φλογερὸν ἀγωνιστικὸν ζῆλον πρὸς ἐκπλήρωσιν ἁπάντων τῶν μοναχικῶν αὐτῆς καθηκόντων, καὶ ἐθαυμάσθη διὰ τὴν εὑρύτητα τῶν πολλῶν γνώσεων αὐτῆς. Τελευταίως ὅμως, πάσχουσα ἐξ ἀνοίας, ἰδιαζόντως ἐπειράσθη κειμένη ἐπὶ κλίνης ὀδύνης καὶ στρωμνῆς κακώσεως.
Εἰρηνικῶς κοιμηθεῖσα, ἐκηδεύθη τὸ ἀπόγευμα τῆς 17ης Φεβρουαρίου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου ἡμῶν κ. Γεωργίου, καὶ ἐτάφη εἰς τὸν χῶρον τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου, πλησίον τῆς συναγωνιστρίας αὐτῆς εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας μοναχῆς Ἀνυσίας (τῆς πρὸ μηνὸς ὡσαύτως κοιμηθείσης), μὴ φέρουσα, οὕτως εἰπεῖν, τὸν ἐγκόσμιον ἀποχωρισμὸν ἐξ αὐτῆς.
Εἴη ἡ μνήμη αὐτῆς ἀγήρως· ἀναπαῦσαι δὲ Κύριος ἀμφοτέρας ταύτας ἐν σκηναῖς Δικαίων. ΑΜΗΝ’’.
