Μετέβη την περασμένη Πέμπτη, «εκ του θανάτου εις την ζωήν», πολύ πρόωρα ένας σπουδαίος συνάνθρωπος μας, μια εξαίρετη προσωπικότητα, ένας ευλογημένος γονιός, σύζυγος και αδελφός, ένας πετυχημένος επιχειρηματίας του τόπου μας και όχι μόνο, ένας άνθρωπος του Θεού, ένας αδελφικός φίλος.
Ταξίδεψε στην αιωνιότητα, σκορπώντας πόνο και θλίψη στην ευλογημένη φαμίλια του αλλά και σε όλους εμάς που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε τόσο πολύ, ο Γιώργος Καραγιάννης, ένας κυριολεκτικά αξιολάτρευτος συνάνθρωπός μας, ένας λεβέντης, άνθρωπος της αγάπης, της δημιουργίας και της προσφοράς.
Ενθέρμως και με πολλή αγάπη στην μνήμη του, στις λιγοστές αράδες που ακολουθούν εκφράζω ελάχιστον λόγον παρηγορητικόν προς την σύζυγο, τα παιδιά του, τα αδέλφια του, αλλά και δεήσεις προς τον Πανάγαθο Θεό-Δημιουργό, όπως τον αναπαύσει “εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων”.
Γονάτισε η ψυχή μου όταν με ενημέρωσε στο τηλέφωνο ο λατρευτός του αδελφός Δήμος και καρδιακός φίλος, ότι ο κορωνοϊός «χτύπησε» την φαμίλια τους, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα στο Γιώργο.
Το απόγευμα πήγα στο ξωκλήσι τους, στο Κρυονέρι και έκλεισα το γόνυ ταπεινά μπροστά στις εικόνες των Αγίων Αιμιλιανών, των δικών τους και δικών μας Αγίων, κάνοντας Παράκληση να βάλουν το χέρι τους, να γυρίσει ο Γιώργος γερός, στα καλά του παιδιά, στη σύζυγό του, στα αδέλφια του, στην μανούλα του… Το ίδιο έκανα κάθε μέρα στις δύσκολες στιγμές του Γιώργου στο κρεβάτι της ΜΕΘ.
Όμως άλλες ήταν οι βουλές του Κυρίου. Ο καλός φίλος δεν άντεξε. Ο Θεός επέλεξε να τον πάρει κοντά του, για να τον έχει εκεί, στην γειτονιά των Αγγέλων, όπου και ο καλός του πατέρας …
Αδελφέ Γιώργο έκανες πολλά στο διάβα του χρόνου και σίγουρα ήθελες να κάνεις και άλλα, αλλά δεν πρόλαβες. Να είσαι βέβαιος πως το όραμά σου, το παράδειγμά σου, η αξιοσύνη σου, η λεβεντιά σου, η ΑΝΘΡΩΠΙΑ σου, θα αποτελέσουν ευαγγέλιο, τόσο για τους δικούς σου ανθρώπους όσο και για εκείνους που γεύτηκαν δίπλα σου, την καλοσύνη, την εντιμότητα και την δημιουργία, ως κανόνα διδαχής, πως τα αγαθά, μόνο «κόποις κτώνται…»
Σε αυτές τις δύσκολες ώρες τα πολλά λόγια δεν ωφελούν. Όμως ωφελούν την ψυχή του καλού μας αδελφού και τους τεθλιμμένους συγγενείς, οι ταπεινές προσευχές όλων μας και οι ευχές μας, να δώσει ο Θεός, στην σύζυγό του, στα παιδιά του, στα αδέλφια του, στην μανούλα του, που βιώνουν τώρα τον μεγαλύτερο πόνο που θα μπορούσε να βιώσει άνθρωπος, δύναμη και κουράγιο και να δουν το φευγιό του Γιώργου, σαν ένα ΤΑΞΙΔΙ με αφετηρία τούτη την ζωή του πόνου και τερματισμό τον …ευλογημένο Παράδεισο.
Αγαπητοί μου αδελφοί, είναι σίγουρο ότι ο πόνος δεν απαντιέται με επιχειρήματα. Ούτε η αδικία και ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική. Τα προβλήματα αυτά λύνονται με το εμφύσημα και την πνοή που μόνο ο Θεός δίνει. Λύνονται με το Άγιο Πνεύμα. Ξεπερνιούνται με την ταπεινή αποδοχή του θελήματος του Θεού, που είναι τόσο αληθινό αλλά συνήθως και τόσο ακατανόητο, όπως και στην περίπτωση του Γιώργου.
Στο διάβα της, η δοκιμασία συνοδεύεται από το σφυροκόπημα των αναπάντητων ερωτημάτων. Κι εμείς, στα «μήπως», στα «γιατί», στα «αν», συντηρούμε τις ελπίδες και αντέχουμε την επιβίωση σε αυτό τον κόσμο, προσδοκώντας κάτι σίγουρο ή κάτι σταθερό. Αυτό όμως συνήθως δεν εντοπίζεται στην προτεινόμενη από μας λύση, αλλά επικεντρώνεται στην απροσδόκητη, υπέρλογη θεϊκή παρηγοριά. Στον διάλογο με τον πόνο, την αδικία και το θάνατο είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε από τα ανθρώπινα μέτρα. Το ξέρω δεν είναι εύκολο, όμως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Αυτή είναι όχι μόνο η έξοδος από τη δοκιμασία αλλά και η ευεργεσία της.
Αδελφέ Γιώργο σε ευχαριστώ που με τον καλό σου αδελφό και συνοδοιπόρο της ζωής σου Δήμο, μου εμπιστευτήκατε να γράψω το μικρό βιβλίο για τους Αγίους Αιμιλιανούς. Στη χάρη τους θα προσεύχομαι πάντα, εκεί στο Άγιο Θυσιαστήριο να πρεσβεύουν οι Άγιοί μας υπέρ αναπαύσεως της καλής ψυχής σου και υπέρ ενισχύσεως, υπομονής και θείου φωτισμού των οικογενών σου.
Βαθύτατα συγκλονισμένος
π. Ευάγγελος Φεγγούλης
Επιστολή του Νικόλαου Τραστέλη, στην μνήμη του Γιώργου Καραγιάννη
Στην μνήμη Γιώργου Καραγιάννη
Έφυγες ξαφνικά αγαπημένε φίλε, από άδικη στιγμή (κακιά ώρα της μοίρας).
Το γελαστό παιδί έφυγε από την πανδημία του κορονοϊού σκορπώντας βαθιά θλίψη στους απανταχού γης Ευρυτάνες και Ευρυτάνισσες.
Ο Γιώργος ήτανε πάνω από όλα οικογενειάρχης, λάτρευε την γυναίκα του Βασιλική, που έλαχε ο κλήρος της μοίρας να ζήσει την απώλεια του συζύγου της και τους δύο γιούς του Παναγιώτη και Θανάση.
Σαν επαγγελματίας ξεκίνησε από το μηδέν, ώσπου άνοιξε με τον ακούραστο αδελφό του Δήμο μια σύγχρονη μονάδα ξυλουργικής και εξοπλισμού επίπλου στη ΔΑΒΙΕ.
Με την εργατικότητά του και την μεθοδικότητά του έγινε μια υπερπλήρης μονάδα με συνέπεια, δυναμική και ποιότητα στην ξυλοτεχνική.
Εδώ χτυπούσε η καρδιά του φτωχού Ευρυτάνα. Ο Γιώργος δεν κοιτούσε ποτέ τα χρήματα, αγαπούσε τον άνθρωπο και ο κάθε Ευρυτάνας εξασφάλιζε τις ξυλουργικές ανάγκες και τον εξοπλισμό με έπιπλα του σπιτιού του με όσες οικονομικές δυνατότητες διέθετε. Σαν ένδειξη αγάπης για την δυτική Ευρυτανία και την Παλαιοκατούνα από όπου καταγόταν, πίστης και ταπείνωσης του στο Θεό έκανε δωρεά ένα εξωκλήσι.
Σαν άνθρωπος ο Γιώργος ήταν σεμνός, ακέραιος, ονειροπόλος και αληθινός. Ήτανε ένας καθαρός μαθητής ιερατικών δασκάλων που θα συναντηθούν οι ψυχές τους στην γειτονιά των αγγέλων του Μητροπολίτου Νικολάου, του γέροντος Χρυσοστόμου, του μοναχού Λαυρεντίου και του παπά Νίκου Αζακά . Αδελφέ μου σήκω από τον τάφο. Η οικογένειά σου η μητέρα σου, η γυναίκα σου, τα αδέλφια σου, τα παιδιά σου και εμείς οι φίλοι σου σε χρειαζόμαστε. Σε χρειάζεται η Ευρυτανία μας. Σε χρειάζονται οι φτωχοί άνθρωποι. Σε χρειάζεται το χωριαδάκι σου, η Παλαιοκατούνα. Υποκλίνομαι στην μνήμη σου.
Δώσε χαιρετισμούς στους αγαπημένους μου γονείς εκεί ψηλά που θα πας στον παράδεισο και να προσεύχεστε να παραμείνουμε άνθρωποι.
Νικόλαος Τραστέλης
Θεολόγος
πρώην δημοτικός σύμβουλος Ποταμιάς
πρώην οργανωτικός γραμματέας ομοσπονδίας Ευρυτανικών συλλόγων
