Όνομα: Χρήστος Στρεμμένος.
Τόπος Κατοικίας: Μπολόνια Ιταλίας, Προυσός Ευρυτανίας
Καταγωγή: Σαρκίνη Ευρυτανίας
Ιδιότητα: Καθηγητής Χημείας στην Μπολόνια και τέως Πρέσβης της Ελλάδας στην Ιταλία, επιχειρηματίας, ερευνητής, πατέρας του Βαγγέλη και του Νίκου Στρεμμένου.
Αγαπημένο σημείο στην Ευρυτανία: Το Παναιτωλικό, τα Άνω και Κάτω Στενά του Τρικεριώτη, οι βουνοκορφές με τα έλατα, ο έναστρος ουρανός της Ευρυτανίας.
Στάση ζωής: ‘‘Αγάπη για την επιστήμη και για τον τόπο που γεννήθηκα και ελπίζω να ολοκληρώσω τον κύκλο μου εδώ’’.
Συναντήσαμε τον κ. Στρεμμένο λίγο μετά από την τιμητική του βράβευση από τον Σύλλογο Προυσιωτών στο χώρο του Αλλαντοποιείου του. Ήταν πραγματικά σχεδόν αδύνατο να πλησιάσεις τον Καθηγητή, μιας και ο κόσμος που τον περιτριγύριζε για να του μιλήσει και να τον συγχαρεί ήταν πολύς. Κάπως έτσι είναι εύκολο να φανταστεί κανείς όλη την ζωή του κ. Στρεμμένου. Γεμάτη από εμπειρίες, γνώσεις, εικόνες, ανθρώπους, αναζητήσεις και έντονη από συναισθήματα. Όταν του μιλάς νιώθεις ότι έχει ένα δικό του, μοναδικό, μεταφυσικό (κατά την Αριστοτέλεια θεώρηση) κόσμο και ο ίδιος είναι το κέντρο. Και όπως οι φίλοι και οι συγχωριανοί του τον περιτριγύριζαν σαν δορυφόροι, έτσι σίγουρα στην ζωή του μέχρι και σήμερα είναι το κέντρο για έμπνευση και δημιουργία για πολλούς. Και όπως πολύ εμπνευσμένα ανέφερε στην εκδήλωση η κεντρική ομιλήτρια κα Καίτη Φλώρου, χρησιμοποιώντας ένα στίχο του Ελύτη, για να περιγράψει τον κ. Στρεμμένο: ‘‘Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει να χεις το ένα πόδι πάνω της και το άλλο έξω απ΄ αυτή’’. Έτσι μοιάζει ο ίδιος γήινος και πραγματιστής και παράλληλα στοχαστής και ονειροπόλος. Πότε μιλώντας για επιστήμη και την ψυχρή σύντηξη Υδρογόνου- Νικελίου, πότε για γευσιγνωσία, πότε για τουρισμό και τα σχέδια για την Μαύρη Σπηλιά που πρώτος ανέδειξε και πότε για ποίηση. Για αυτό ίσως και κατάφερε τα δημιουργήσει όλα αυτά. Η ιστορία της ζωής τα φανερώνει όλα… και τα λόγια του, αν και πάντα ξελογιάζουν τον συνομιλητή, περιττά μπροστά στα όσα έχει κατακτήσει στην ζωή του.
Γεννήθηκε στη Σαρκίνη Προυσού και τελείωσε το σχολείο στο Αγρίνιο. Στην Μπολόνια της Ιταλίας έφτασε για να σπουδάσει Χημεία και αφού τελείωσε επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία. Τελειώνοντας δέχτηκε έκπληκτος το γράμμα από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια για να διδάξει, μιας και κατά τα φοιτητικά του χρόνια είχε ήδη διακριθεί με δύο καινοτόμες εργασίες. Εκεί άρχισε και ολοκληρώθηκε έως και την συνταξιοδότησή του η ακαδημαϊκή του καριέρα, με ένα διάστημα αποχής έξι χρόνων, όταν και ανέλαβε τα χρέη του Πρεσβευτή της Ελλάδας στη Ρώμη. Η πρόταση ήρθε από τον ίδιο τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, και αν και στην αρχή τον αιφνιδίασε για το αν μπορεί να φέρει εις πέρας τις υποχρεώσεις μιας τόσο σημαντικής θέσης, η σιγουριά του Ανδρέα Παπανδρέου τον έπεισε και έτσι μετακόμισε για τα έξι αυτά χρόνια στην Ρώμη, με τον τίτλο του Έλληνα Πρέσβη, εκτελώντας όχι μόνο στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του, αλλά και παίρνοντας πρωτοβουλίες, τέτοιες ώστε όπως έλεγε χαρακτηριστικά: ‘‘Μετέφερε την Ελλάδα στη Ρώμη’’. Μετά την επιτυχημένη θητεία του στην Πρεσβεία της Ιταλίας, επέστρεψε στην Μπολόνια, όπου και ζει μόνιμα μέχρι σήμερα τους μισούς μήνες του χρόνου. Η μεγάλη του αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκε, πάντα έντονη και μαζί με την αδιάκοπη δημιουργικότητά του, τον φέρνουν πίσω ενεργά στην πατρίδα του, τον Προυσό, όπου μαζί με την ιταλική εμπειρία που κουβαλά, ονειρεύεται (παρά τα αποθαρρυντικά σχόλια οικείων και φίλων) και τελικά υλοποιεί το περίφημο Αλλαντοποιείο Στρεμμένου. Από το 1992 όταν και ξεκινάει η παραγωγή της μικρής πρότυπης μονάδας, το Σταρακόρεμα, που τόσο αγάπησε πήρε ζωή και έδωσε ζωή σε πολλούς ανθρώπους. Μέχρι σήμερα η επιχείρηση έχει πάνω από 75.000 ένσημα, 22 εκατομμύρια σε εξαγωγές και πολλές διακρίσεις σε διαγωνισμούς γευσιγνωσίας, κερδίζοντας ακόμα και το διάσημο προσούτο της Πάρμας. Σήμερα η επιχείρηση απασχολεί μόνιμα 10 άτομα προσωπικό και όλη αγαπούν τον κυρ Χρήστο όπως τον αποκαλούν, και εκείνος ρουφώντας την αγάπη τους, παρά τα 86 του χρόνια συνεχίζει να ονειρεύεται, να σχεδιάζει, να κυνηγάει και να δημιουργεί, με μια αρχέγονη δύναμη, όπως των προγόνων Αιτωλών που τόσο θαυμάζει.
ΕΠ. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι πιο λαμπερές στιγμές στην ζωή σας;
ΣΧ. Όταν πρωτοείδα τον Ήλιο και όταν ένιωσα τα πρώτα σκιρτήματα του φτερωτού θεού του Έρωτα.
ΕΠ. Τι θα λέγατε ότι είναι το πιο σημαντικό, σαν φάρος στην ζωή σας;
ΣΧ. Η ζωή μου είναι πολυδιάστατη και δεν μπορώ να βρω μόνο ένα. Γεννήθηκα στη Σαρκίνη και επειδή πάσχω από το σύνδρομο του ελέφαντα που γυρίζει να πεθάνει στον τόπο που γεννήθηκε, θα ήθελα να ολοκληρώσω τον κύκλο μου εδώ, όπου γεννήθηκα.
ΕΠ. Τι εύχεστε να δείτε να υλοποιείται στην Ευρυτανία;
ΣΧ. Να καταφέρει το τόπος να γίνει προαγωγός της ιστορικής παρακαταθήκης και της επιστημονικής γνώσης, γιατί μπορεί. Είναι ένας τόπος με ιστορία μακραίωνη και βρίσκεται σε ένα σημείο κομβικό γεωγραφικά. Θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο αν μπορούσαμε με προγράμματα να συνδέσουμε και να ‘‘χρησιμοποιήσουμε’’ τα κοντινά Πανεπιστήμια Λαμίας, Αγρινίου και Πατρών σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Ονειρεύομαι το Κατσάμπειο Οικοτροφείο, να γίνεται ένα σύγχρονο Summer School (Καλοκαιρινό Σχολείο) και να λειτουργεί προάγοντας την επιστήμη και αναβιώνοντας το πρότυπο της Αρχαίας Αιτωλίας.
ΕΠ. Σε μια μικρή φράση συνοψίστε την στάση σας για την ζωή …
ΣΧ. Αν μπορώ να πω μόνο ένα: ‘‘Αγάπη για την επιστήμη και για τον τόπο που γεννήθηκα’’.
