Ο Επικεφαλής της παράταξης Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Καρπενησίου, Γκορόγιας Δημήτριος, τοποθετείται πάνω στο σχέδιο ψηφίσματος για την κατάσταση λειτουργίας του Νοσοκομείου Καρπενησίου. Χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Ασφαλώς και υπάρχει κορυφαίος πολιτικός λόγος για τον οποίο διαχρονικά όλα τα κρατικά Νοσοκομεία και οι δομές υγείας μαστίζονται από ένα βουνό προβλήματα. Υπολειτουργούν και αδυνατούν να προσφέρουν τις αναγκαίες υπηρεσίες πρόληψης και περίθαλψης στον λαό. Αυτό συμβαίνει γιατί απλά όλες οι κυβερνήσεις έως σήμερα αποδέχονται και προωθούν με τους σχεδιασμούς τους την πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας, την παράδοσή της στην ιδιωτική εκμετάλλευση. Ένας τρόπος αθόρυβης, μεταφοράς των νοσοκομειακών υπηρεσιών σε ιδιωτικά χέρια είναι η απαξίωση του ΕΣΥ. Συμβαίνει και επιχειρείται συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρωπαϊκή ένωση έχει στρατηγικό προσανατολισμό και σχέδιο για την σταδιακή εμπορευματοποίηση της Υγείας. Αυτή η απόπειρα κατάργησης του κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών περίθαλψης περιλαμβάνει μειωμένη χρηματοδότηση των φορέων υγείας, χρόνιες ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, ελλείψεις υλικών και αναλώσιμων ιατρικών ειδών. Περιλαμβάνει χαμηλές αμοιβές εργαζόμενων, χρησιμοποίηση έκτακτου προσωπικού, αγνόηση των προτάσεων που θέτουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζόμενων γιατρών και του λοιπού προσωπικού. Περιλαμβάνει την καλλιέργεια αισθήματος απογοήτευσης αλλά και απαξίωσης στους πολίτες, αυτό συμβαίνει όταν οι ασθενείς δεν μπορούν να έχουν την ικανοποιητική παροχή υπηρεσιών που χρειάζονται. Αυτό συμβαίνει όταν οι ασθενείς δεν μπορούν να έχουν την αναγκαία νοσοκομειακή φροντίδα την ώρα που πρέπει κι όχι ύστερα από εβδομάδες και μήνες αναμονής. Αυτό συμβαίνει όταν ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του κόστους νοσηλείας μεταφέρεται στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ασφαλιστικούς τους οργανισμούς. Η λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του «νέου ΕΣΥ» όπως τον «ονειρεύονται» οι ιδιώτες κλινικάρχες, τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, οι ασφαλιστικές και φαρμακευτικές εταιρείες.
Επομένως ένα ψήφισμα τοπικών φορέων, υπηρεσιακών παραγόντων και κοινωνικών αντιπροσώπων δεν μπορεί να αγνοήσει αυτές τις συνθήκες. Το ψήφισμα δεν γίνεται για να υπενθυμίσει κάτι ή για να ενημερώσει για κάτι που οι παραλήπτες του «δεν έλαβαν γνώση»! Κανένας δεν είναι που να γνωρίζει καλύτερα από τους κυβερνώντες την άθλια κατάσταση όχι μόνο του Γ. Ν. Καρπενησίου, αλλά των νοσοκομείων όλης της χώρας. […]
Το κείμενο ψηφίσματος, είναι αναγκαίο να περιέχει τρείς περιοχές ανάπτυξης: α)γιατί γίνεται το ψήφισμα, β)ποιές απαιτήσεις βάζει το ψήφισμα, και γ)ποια είναι η αγωνιστική προοπτική που περιέχεται στο ψήφισμα.
Στην πρώτη εκθέτεις την κατάσταση και καταδικάζεις τις αιτίες που την αναπαράγουν. Στη δεύτερη απαιτείς άμεσες και συγκεκριμένες λύσεις για τα προβλήματα. Στην Τρίτη περιοχή ορίζεις το συνολικότερο σχέδιο δράσης, τις αγωνιστικές μορφές που θα πάρει η απαίτηση, με βάση τις εξελίξεις που θα το ακολουθήσουν. Δεν είναι ψήφισμα με αγωνιστική αισιοδοξία και προοπτική αυτό που εξαντλείται τυπικά σε κάποιο αριθμό αιτημάτων και αγνοεί να καταγγείλει τον υπαίτιο που παράγει και συντηρεί τα προβλήματα. Το ψήφισμα δεν μπορεί «να αιτείται ευπειθώς» κι αυτό είναι όλο, το ξεπετάξαμε, ψεκάστε σκουπίστε τελειώσαμε!
Η παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν «αφουγκράσθηκε» τόσο νωχελικά και όψιμα την αγωνία της τοπικής κοινωνίας για το Νοσοκομείο Καρπενησίου. Εδώ και 2,5 χρόνια πραγματοποιούμε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην κεντρική πλατεία, ο δημοτικός μας σύμβουλος έφερε επανειλημμένα το ζήτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο και ζήτησε συμμετοχή όλων των παρατάξεων σε αγωνιστικές εκδηλώσεις. Κάναμε παραστάσεις διαμαρτυρίας στην διοίκηση του Νοσοκομείου και του Ιδρύματος Χρόνιων Παθήσεων, στην Αντιπεριφέρεια. Δεν σταματήσαμε ούτε λεπτό να ενημερώνουμε τους συμπολίτες μας για τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο Υγείας του Νομού. Κανένας παράγοντας, από όσους όφειλαν να προστρέξουν στο κάλεσμά μας, δεν θέλησε να παραδεχθεί ότι ζούμε την εποχή της συστηματικής «αποξήλωσης» του ΕΣΥ, δεν θέλησε να συμμετέχει ενεργά στην αγωνιστική προσπάθεια του δοκιμαζόμενου τοπικού πληθυσμού. Λόγια μόνο, επιδερμικές συναινέσεις αλλά και απροκάλυπτη αποστροφή προς τους κοινωνικούς αγώνες.
Διότι τι νόημα έχει να ισχυρίζεσαι από θέση ευθύνης ότι «…προκηρύσσονται οι θέσεις των γιατρών και δεν έρχεται κανένας..» Γιατί να έρθει? Μισθολογικά το προσωπικό βιώνει συνθήκες με απαράδεκτες αμοιβές, σε κάποιες των περιπτώσεων «το απαράδεκτο» να αγγίζει τα όρια του εξευτελισμού προσωπικότητας και επιστήμης. Για κατοχύρωση και απόδοση βαρέων και ανθυγιεινών ούτε λόγος φυσικά!
Εργασιακά επικρατούν συνθήκες υπερέντασης, με ατέλειωτα ωράρια, με συνεχείς εφημερίες με καθήκοντα παράλληλα και πολλαπλάσια του προβλεπόμενου ορίου. […] Η παροχή ειδικών οικονομικών κινήτρων για δυσπρόσιτες περιοχές είναι μια κάποια μέθοδος για την προσέλκυση αλλά δεν λύνει το πρόβλημα, δεν είναι αυτός ο δόκιμος τρόπος! Η γενική μισθολογική ικανοποίηση των εργαζόμενων στο ΕΣΥ, η πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού, η μονιμοποίηση των έκτακτων, αυτές οι επιλογές απαντούν με οριστικό τρόπο στο ζήτημα.[…]
*Τέλος ερώτημα είναι εάν και ο Δήμος Αγράφων θα ήθελε ή και συμμετέχει κιόλας σε αυτή την διεργασία».
