Να μια φράση που πολύ μου αρέσει και μου έδωσε ξανά ώθηση, πριν από καιρό, όταν διάβασα το παρακάτω κείμενο που κυκλοφορεί πολύ στο διαδίκτυο. Είναι ο στόχος που έθεσα πριν από μήνες και στον εαυτό μου, την καθημερινότητα και γενικά τη ζωή μου. Να προσπαθώ να ορίζω το σώμα μου, τα συναισθήματα, το μυαλό, τις συνήθειές μου, να μη με ορίζουν αυτά. Μέσα στην εξαιρετικά δύσκολη χρονιά που μας πέρασε, τα κατάφερα αρκετά καλά ως ένα επίπεδο, αλλά έχω ακόμη πολύ δρόμο, αρχίζοντας με απλά πράγματα όπως το πολύ πρωινό ξύπνημα, η διατροφή κλπ.
Το κείμενο είναι αφοπλιστικό, απλό, κατανοητό και ανήκει στον Στέφανο Ξενάκη, πτυχιούχο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Εργάστηκε με επιτυχία ως στέλεχος και επιχειρηματίας στο χώρο της Διαφήμισης από το 1993 έως το 2015, ενώ εδώ και καιρό ασχολείται με το πάθος του, την αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις οποίες υπηρετεί με τα κείμενα και τις ομιλίες του. Αυτή την εποχή εργάζεται εντατικά για το όνειρό του, το μάθημα «ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ», ένα μάθημα αξιών κι αυτογνωσίας, το οποίο φιλοδοξεί να μπει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας από την πρώτη κιόλας Δημοτικού. Το πρώτο του βιβλίο ΤΟ ΔΩΡΟ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2018. (πηγή: Παγκόσμια Ποίηση &Λογοτεχνία)
”Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ.
Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις στην τύχη. Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την.
Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις. Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου.
Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου.
Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς. Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου.
Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να του χαμογελάς. Και να του μιλάς όμορφα. Φίλος σου είναι. Ο καλύτερος που έχεις.
Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου.
Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ένα σμπάρο 2 τρυγόνια.
Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’χουν.
Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει.
Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα.
Να μπαίνεις στο ντους και να το απολαμβάνεις. Να αφήνεις τις σκέψεις έξω.
Να ντύνεσαι όμορφα.
Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Είσαι. Απλά δε στο’παν.
Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα. Περιόρισε τα social. Μην ανοίξεις τηλεόραση. Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις. Κανείς δεν στον χαρίζει. Όπως και τη ζωή.
Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι. Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη. Όσο είσαι εκεί όμως να την τιμάς. Έτσι τιμάς τον εαυτό σου.
Να παραδίδεις 10Χ τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός. Για σένα το κάνεις.
Να δουλεύεις ομαδικά. Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς.
Να τρως δεκατιανό. Να σε προσέχεις σαν τα μάτια σου. Μια μπανάνα, ή ένα μήλο. Μην παραμυθιάζεσαι. Εύκολο είναι.
Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα. Αυτό που θέλεις. Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω. Γίνεσαι αυτός που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχυ ψηλά.
Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου’’.
Τι παραπάνω να πεις. Τόσο απλά και τόσο δύσκολα να τα κάνουμε. Ακολουθεί και συνέχεια…
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια