Δεν είναι βέβαιο αν το κλίμα απελπισίας και συναισθηματικής έντασης είναι αποτέλεσμα της παρατεταμένης και κατά γενικής ομολογίας παρακμάζουσας εικόνας του νομού μας ή σχετίζεται με τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται σε λίγους μήνες, και την υφέρπουσα ελπίδα ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει. Βέβαιο είναι ότι η Ευρυτανία βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής που αν δεν γίνει κάτι πολύ άμεσα, οι οιωνοί είναι δυσοίωνοι για το αν πρώτα απ’ όλα θα συνεχίσει να υπάρχει ο νομός. Αναρωτιέται κανείς πολλές φορές μήπως όσοι γνωρίζουν τα ‘μελλούμενα’ το ξέρουν αυτό με σιγουριά και αυτός είναι ο λόγος του τρόπου διαχείρισης των πραγμάτων από μέρους τους. Σίγουρα δε οι μεγάλες ‘υψομετρικές’ ανάμεσα για παράδειγμα: Στους δήμους Καρπενησίου – Αγράφων, με το δεύτερο να βγαίνει πια μπροστά πολύ δυναμικά, αλλάζοντας τα δεδομένα σε δείκτες ανάπτυξης και αν μη τι άλλο προβολής της Ευρυτανίας, τη δραστήρια προσπάθεια της Π.Ε. με Τασιό και Καλαντζή από τη μια και την αδράνεια της Περιφερειακής Αρχής του Σπανού από την άλλη, με τα πολλαπλά προβλήματα υποχρηματοδότησης και την γενική αίσθηση ‘ακυβέρνητου καραβιού’ από την άλλη, την προσπάθεια που ξεκινάει η κα Οικονόμου ως νέα Βουλευτής και το ‘χάος’ της σημερινής πραγματικότητας και παρουσίας του νομού μας όπως τον παρέλαβε… ενισχύουν τον προβληματισμό.
Όπου κι αν πας, όπου κι αν σταθείς, με όποιον κι αν μιλήσεις, ακούς τα ίδια πράγματα και εισπράττεις τα ίδια συναισθήματα: Θυμό και οργή, προβληματισμό και ένταση. Μπορεί να γράψει κανείς πολλά για τους τοπικούς άρχοντές μας, αλλά ξέρουμε πια καλά τις προθέσεις, το έργο και τα αποτελέσματα του καθένα τους. Και κείνοι επίσης ξέρουν και που βρισκόμαστε σήμερα και τις ευθύνες τους και ότι ο χρόνος της ανοχής σε παλιές λογικές και τακτικές τελείωσε. Οι τελευταίες εκλογές απέδειξαν ότι ‘μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη… τρίτη δεν θα έχει…’ και ότι αργά ή γρήγορα ο κόσμος αντιδρά και κάθε ‘κατεργάρης στον πάγκο του’ θα πάει ανάλογα με τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Και μην τους κοιτάτε όταν καμαρώνουν σε βραβεύσεις και λοιπές εκδηλώσεις, το κλίμα που καλλιεργούν στους στενούς συνεργάτες τους (βλ. αντιδημάρχους), αλλά και όταν αντιδρούν σε μια κριτική που δέχονται… Ο καθένας τους ξέρει πολύ καλά που βρίσκεται και ο ίδιος και η σημερινή κατάσταση, τα καλά και τα κακά τους. ‘Φευγατισμένος’, αλλά γνώστης του πως λειτουργεί το σύστημα από τη μια ο Σουλιώτης, ‘μοναχικός καβαλάρης’ με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε θετικά και αρνητικά ο Καρδαμπίκης, διχασμένος ανάμεσα σε μια ‘Καραπιπέρια’ τακτική από τη μια και στο νεοφιλελευθερισμό από την άλλη ο Τασιός. Τα συν και τα πλην μπαίνουν στη ζυγαριά λοιπόν μπροστά στις εκλογές που έρχονται και για να δούμε ποια είναι η επόμενη αλλαγή που έρχεται… που νομοτελειακά θα έρθει…
