Παρακολουθώντας τη νέα εκπομπή της ΕΡΤ2 ‘Για την Ελλάδα’ με τον Σπύρο Χαριτάτο, έμαθα ότι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο ‘φούρναρης των προσφύγων’, όπως τον αποκαλούσαν, από την Κω. Εκτός από το αφιέρωμα στην εκπομπή , πολλά γράφτηκαν για αυτόν τον άνθρωπο που έδειξε το πιο όμορφο πρόσωπο της Ελλάδας, αλλά και της ανθρωπιάς στους συνανθρώπους του που βρέθηκαν μπροστά του, στον τόπο του εξαθλιωμένοι και παραπεταμένοι.
Όπως γράφουν λοιπόν tanea.gr, ο Αρβανιτάκης ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος ο οποίος βασανίστηκε και ο ίδιος στη ζωή του, μετανάστης και ο ίδιος και γι’ αυτό πόνεσε τους πρόσφυγες. Ήταν ο μοναδικός αυτός άνθρωπος, ο φούρναρης της Κω, που είχε γίνει γνωστός σε όλη την Ευρώπη για την καθημερινή και συνεχή βοήθεια του στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που είχαν έρθει στο νησί. Σε μια εποχή που ο ρατσισμός ήταν στην πρώτη γραμμή ο Διονύσης Αρβανιτάκης έφτιαχνε και διένειμε ψωμιά σχεδόν σε καθημερινή βάση στους εκατοντάδες πρόσφυγες που έφταναν στο νησί, πριν δημιουργηθούν οι δομές φιλοξενίας. Για την δράση του τιμήθηκε με το βραβείο της Κοινωνίας των Πολιτών το 2016 από την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή. Στη δράση του είχε αναφερθεί και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, λέγοντας ότι «Ευρώπη είναι ο φούρναρης στην Κω που δίνει το ψωμί του σε πεινασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές». «Ο Διονύσης Αρβανιτάκης μπόλιασε τον πολιτισμό της Ευρώπης με τον αξιακό κώδικα του ελληνικού πολιτισμού, μέσ’ από τις εμβληματικές αρχές του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης», δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Με επαινετικά λόγια τον αποχαιρετά ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αλλά και όλη η πολιτική ηγεσία. Την οδύνη του για τον θάνατο του Διονύση Αρβανιτάκη εξέφρασε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τονίζοντας ότι “ο φούρναρης της Κω συμβόλιζε την δικιά μου Ευρώπη”.
Ο ηλικιωμένος αυτός κύριος με Κ κεφαλαίο, με τη ζεστή, βραχνή φωνή του, έκανε την Ελλάδα γνωστή σε όλο τον κόσμο. Όχι την Ελλάδα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας αλλά την Ελλάδα της φιλοξενίας, γράφουν Τα Νέα.
Προερχόμενος από πολύ φτωχή οικογένεια του Πύργου Ηλείας, είχε αναγκαστεί να φύγει μαζί με τους γονείς και τα επτά αδέλφια του για την Αυστραλία, σε ηλικία μόλις 15 ετών, αναζητώντας εκεί μια καλύτερη ζωή. Στην αρχή, συνάντησε μεγάλες δυσκολίες. Βρέθηκε σε μια ξένη χώρα χωρίς καθόλου χρήματα, χωρίς να γνωρίζει κανέναν και χωρίς να μπορεί να μιλήσει καν τη γλώσσα.
«Τους δύο πρώτους μήνες, μάλιστα, κοιμόμουν σε παγκάκια. Βρισκόμουν πραγματικά σε κίνδυνο», επισημαίνει. Σιγά-σιγά, ωστόσο, κατάφερε να ορθοποδήσει «με πολύ κόπο και σκληρή δουλειά». Άρχισε να εργάζεται ως ζαχαροπλάστης-αρτοποιός, να αποκτά οικονομική άνεση και η ζωή του να βρίσκει τον κανονικό της ρυθμό. Εκεί, γνώρισε και τη μετέπειτα σύζυγό του, Ευαγγελία, και μετά από 13 χρόνια στην ξενιτιά, επέστρεψαν μαζί στην πατρίδα της, την Κω, όπου έστησαν τη δική τους επιχείρηση αρτοποιίας. Σήμερα, διαθέτουν επτά καταστήματα στο νησί κι ένα εργοστάσιο παραγωγής των προϊόντων τους. Παράλληλα, έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά και εννέα εγγόνια, τα περισσότερα από τα οποία εργάζονται στην οικογενειακή αλυσίδα. «Αν δεν είχα υπάρξει ο ίδιος μετανάστης, πιθανότατα να μην βοηθούσα όσους φτάνουν με βάρκες στο νησί. Ίσως και να μην τους έδινα καν σημασία. Τώρα, όμως, ξέρω πώς είναι να μην έχεις απολύτως τίποτα».
Αυτή η τελευταία φράση του Διονύση Αρβανιτάκη, εμπεριέχει όλη την σοφία του Έλληνα που έχει βιώσει την προσφυγιά, τη μετανάστευση, τη φτώχεια αλλά και την αναγέννηση. Καλό ταξίδι!
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
