Είναι πραγματικά πολύ σπουδαία η ανταπόκριση των αναγνωστών μας στην ενημερωτική και εκδοτική μας αυτή προσπάθεια, και τουλάχιστον συγκινητική η επικοινωνία και η διάδραση μαζί τους. Πολλά είναι τα τηλεφωνήματα, τα μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και η αλληλογραφία – ηλεκτρονική και φυσική – από ανθρώπους που μας διαβάζουν και νιώθουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν μαζί μας για να παρέμβουν, να συγχαρούν ή ακόμη και προβληματισμένοι για τα όσα κάθε εβδομάδα γράφουμε σε διάφορες στήλες.
Το γεγονός αυτό, όχι μόνο με χαροποιεί αλλά με κάνει να θέλω να γίνομαι καλύτερη και σε δεύτερο χρόνο μου καλλιεργεί ένα αίσθημα ευθύνης που συνεχώς μεγαλώνει όταν βλέπω ότι η δουλειά μας απηχεί σε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για τον τόπο τους και αντιμετωπίζουν την εφημερίδα μας ως έναν ζωντανό και ζωηρό οργανισμό που έχει άποψη, εξελίσσεται, κάνει λάθη, διορθώνεται, αλλά κυρίως τοποθετείται με σοβαρότητα, αντικειμενικότητα και πάντα θετική προσέγγιση στα πράγματα.
Η κλασσική μας αλληλογραφία, συνήθως, προέρχεται από αναγνώστες μεγαλύτερης ηλικίας που τηρούν αυτόν τον ‘ρομαντικό’ τρόπο επικοινωνίας και δεν κρύβω ότι μου αρέσει πολύ, όταν η ταχυδρόμος μας μου φέρνει κάθε φορά κάποιο γράμμα, βιβλίο ή ευχετήρια κάρτα από όλα τα σημεία της Ελλάδας ή του εξωτερικού που μας διαβάζουν. Μια μέρα όμως έφτασε στα χέρια μου μια ξεχωριστή αλληλογραφία, από ένα πολύ ξεχωριστό παιδί.
Η Χριστίνα Μ., 10 ετών, μαθήτρια του Δημοτικού Σχολείου Γρανίτσας, ήρθε και μου χάρισε μια εργασία της από το σχολείο. Η δασκάλα της τους ανέθεσε να φτιάξουν μια εφημερίδα και η Χριστίνα έφτιαξε… τι άλλο; Τον Ευρυτανικό Παλμό! Εκείνη ήταν η στιγμή που για πρώτη φορά συνειδητοποίησα ότι αυτό που κάνω, έχει πολύ πιο μεγάλο αλλά και πολυδιάστατο αντίκτυπο απ’ ό,τι ποτέ φανταζόμουν. Ευχαρίστησα συγκινημένη τη μικρή μου φίλη κι έβαλα στο γραφείο μου την εργασία.
Μετά από αρκετό καιρό, σε μια φιλική μάζωξη, μικρών και μεγάλων, στη συζήτηση των μεγάλων για τις διάφορες εξελίξεις στο Δήμο και τα προεκλογικά νέα, η Χριστίνα ‘πετάγεται’ ενθουσιασμένη στην κουβέντα μας και λέει: ‘εγώ θα σας πω όλα τα νέα του χωριού. Τα ξέρω όλα!’. Την κοιτάμε απορημένοι γιατί ούτε η οικογένεια της Χριστίνας ούτε η ίδια ανακατεύονται με τα ‘νέα του χωριού’, στην πραγματικότητα απέχουν πολύ από κάτι τέτοιο, και τη ρωτάμε να μας πει τι νέα ξέρει. Η απάντηση ήταν: ‘Όλα τα ξέρω σας λέω! Ο Δήμαρχος Αγράφων πήγε στις Βρυξέλες, το γιαπί γκρεμίζεται στο Καρπενήσι, έγινε δημοτικό συμβούλιο… κι άλλα πολλά να σας πω. Τα διαβάζω στην εφημερίδα!’. Γελάσαμε με τον ενθουσιασμό της και της είπαμε μακάρι όλα τα νέα των χωριών μας να είναι πάντα τέτοιου τύπου κι όχι κουτσομπολιά…
Αυτή η μικρή και πολύ πιστή – όπως φαίνεται – αναγνώστρια του Ευρυτανικού Παλμού, εκτός του ότι με συγκίνησε, με έκανε να σκεφτώ για το ρόλο των τοπικών μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα σε περιοχές με τόσες ιδιομορφίες και αντιξοότητες όπως είναι η Ευρυτανία. Με έκανε να ελπίσω ότι η νέα γενιά πολιτών, θα είναι σκεπτόμενη, ενημερωμένη και θα απέχει από τις μικρότητες και τα κουτσομπολιά των σημερινών κοινωνιών. Θα είναι οι πολίτες που θα ψάχνουν το καινούριο και δεν θα τους εμποδίζουν οι οποιοιδήποτε περιορισμοί να εξελιχθούν αλλά και να εξελίξουν τον τόπο τους. Πολίτες που χωριό τους, θα είναι ολόκληρος ο πλανήτης!
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
