Οικογένεια: Γιώργος Τόλης & Αλεξάνδρα Βαγενά 35 ετών
& ο μικρός Παναγιώτης Τόλης, 1 ½ ετών
Τόπος κατοικίας: Μοναστηράκι Αγράφων
Ιδιότητα: Κτηνοτρόφοι
Σε ένα μικρό χωριό, σφηνωμένο στις κακοτράχαλες πλαγιές των Αγράφων, συναντήσαμε τους Ευρυτάνες πρωταγωνιστές αυτής της εβδομάδας. Ο Γιώργος και η Αλεξάνδρα είναι ένα νέο, ταιριαστό και αγαπημένο ζευγάρι, που επέλεξε να ζει και να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια στο Μοναστηράκι Αγράφων. Και μόνο αυτό, θα μπορούσε από μόνο του να τους κάνει όχι μόνο Ευρυτάνες της εβδομάδας, αλλά και ρεπορτάζ σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων.
Ο Γιώργος και η Αλεξάνδρα αν ίσως όχι οι μοναδικοί, είναι σίγουρα στις ελάχιστες εξαιρέσεις, που έχουν το πραγματικό σθένος να ακολουθήσουν μια για πολλούς δύσκολη καθημερινότητα, και σίγουρα ξεχωρίζουν γιατί παρόλη την επιλογή τους, είναι ένα σύγχρονο ζευγάρι, με ανάγκες και επιλογές του αστικού μοντέλου ζωής. Κτηνοτρόφοι κατά κύριο λόγο, γονείς ενός μικρού αγοριού, συνδυάζουν με πραγματικά θαυμαστό τρόπο την μοναχική ζωή με την ταχύτητα του σήμερα. Η κουβέντα μαζί τους ατελείωτη, οι εμπειρίες τους θαυμαστές, η άποψή τους κατασταλαγμένη και οι χαρακτήρες τους ζωηροί και έντονοι, σαν τα Αγραφιώτικα βουνά. Ας μάθουμε μερικά, λίγα, για αυτούς και την ‘‘τολμηρή’’ ζωή τους στα Άγραφα…
Η καθημερινότητα στο Μοναστηράκι
Ομορφιές, δυσκολίες και προκλήσεις…
‘‘Το να ζούμε στο χωριό το επιλέξαμε, γιατί αγαπάμε την ζωή εδώ, το χωριό, την φύση, τα Άγραφα, τα ζώα μας. Δεν είναι κάτι που προέκυψε… το θέλαμε και γι αυτό και κάναμε και την οικογένειά μας εδώ και αντέχουμε τις όποιες δυσκολίες. Οι ομορφιές πολλές σίγουρα και η ελευθερία απέραντη, αλλά όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα τα προβλήματα είναι μεγάλα. Από το πιο απλό, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, κυρίως τον χειμώνα, τις δυσκολίες στις μετακινήσεις, μιας και μέχρι πρότινος στο χωριό έφτανες με χωματόδρομο για πολλά χιλιόμετρα, τα προβλήματα με τις κατολισθήσεις μεγάλα και καθημερινά. Τον χειμώνα είναι πολλές φορές δύσκολο να φτάσει εδώ η τροφή για τα ζώα. Επίσης η ανασφάλεια του να ζεις μακριά από κάποια έστω μικρή πόλη, υπάρχει και σίγουρα το θέμα μιας πιθανής νοσηλευτικής φροντίδας ή και του σχολείου αύριο για τον μικρό, είναι και αυτά αρκετά σοβαρά. Όλα όμως προσπερνιούνται αν υπάρχει πραγματική αγάπη σε αυτό που κάνεις… και δεν είναι μικρό πράγμα να αγαπά κανείς ένα φτωχό και με λίγες δυνατότητες, τουλάχιστον για μας τους αγρότες, τόπο’’.
Η απαιτητική κτηνοτροφία
Η δουλειά της κτηνοτροφίας έχει μεγάλη ανασφάλεια γιατί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, την φύση, τον καιρό και πολλές φορές και την τύχη. Φέτος λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, χάσαμε 10 ζώα από τον λύκο και όταν συμβαίνει αυτό, πολλές φορές είναι αδύνατο να αποκατασταθούν οι απώλειες. Επίσης η δουλειά μας δεν έχει εποχή, ούτε αργίες, είμαστε ετοιμοπόλεμοι 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες την μέρα. Σαν κτηνοτρόφοι τολμήσαμε και πριν λίγα χρόνια πήραμε μια επιδότηση και κατασκευάσαμε την μονάδα μας, δυναμικής 150 ζώων. Δυστυχώς εξαιτίας της γραφειοκρατίας του κράτους για την χρηματοδότηση, αναγκαστήκαμε να πάρουμε δάνειο και περάσαμε ένα διάστημα πίεσης και απωλειών το διάστημα 2005 -2008, μέχρι να ολοκληρωθεί η επένδυσή μας. Αγαπάμε όμως και τα ζώα και την μονάδα μας’’.
Η πνοή ζωής του Υδροηλεκτρικού
‘‘Ευτυχώς την δύσκολη εποχή παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δουλέψει ο Γιώργος στο μικρό Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, που κατασκευάστηκε στο χωριό. Αυτό ήταν πραγματικά μια ένεση για μας και μια σανίδα σωτηρίας, γιατί διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να αποφασίσουμε να κάνουμε οικογένεια και ίσως να παραμείνουμε στο χωριό. Σήμερα το συγκεκριμένο έργο δίνει δυο θέσεις εργασίας, ανταποδοτικά της ΔΕΗ με δωρεάν ρεύμα και αν δεν υπήρχε, το χωριό μας σίγουρα θα ερήμωνε. Για όσους έχουν ενδοιασμούς για τέτοια έργα, έχουμε σίγουρα να πούμε να σκεφτούν πόσα δίνουν σε ένα τόπο. Σε εμάς έδωσαν την δυνατότητα να κάνουμε οικογένεια με αξιοπρέπεια και να κρατάμε σε ζωή ένα μικρό, ξεχασμένο χωριό των Αγράφων, που δυστυχώς κάποιοι το επισκέπτονται δυο φορές το χρόνο και πολύ πιθανό να μην φαντάζονται τι ανάγκες έχουμε εμείς που επιλέξαμε να ζούμε εδώ’’.
Το μέλλον
‘‘Πολλές φορές φοβόμαστε ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν και θα αναγκαστούμε να φύγουμε και να αφήσουμε την ζωή που επιλέγουμε σήμερα. Θέλουμε όμως πραγματικά να δώσουμε την ψυχή μας για τον τόπο μας και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σε αυτόν τον αγνό τόπο, με τον αγνό τρόπο’’.
