Διαβάζουμε σε άρθρο της ‘Μηχανής του χρόνου΄ ότι ‘οι δυτικοί αποικιοκράτες θέλησαν να εκμεταλλευτούν με κάθε δυνατό τρόπο τη χλωρίδα και την πανίδα της Αφρικής. Η εξημέρωση και εκπαίδευση της ζέβρας έμοιαζε να είναι καλή ιδέα, όταν πολλά άλογα αποδεικνύονταν ευαίσθητα και επιρρεπή στις ασθένειες της εποχής. Τη δεκαετία του 1760, ο Γάλλος φυσιοδίφης Μπαφόν πίστευε ότι οι ζέβρες θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα άλογα. Τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου, οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες στην Αφρική αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα με τα άλογα. Το βασικότερο ήταν ότι αρρώσταιναν πολύ εύκολα από τις ασθένειες που μετέδιδαν οι μύγες τσε-τσε, με αποτέλεσμα να γίνονται μη λειτουργικά. Έτσι, η πρόταση του Μπαφόν ήχησε ως η κατάλληλη λύση. Σε μια σειρά από χώρες της Αφρικής, οι Ευρωπαίοι επιδόθηκαν σε έναν επίμονο και διαρκή «αγώνα δρόμου», προκειμένου να εξημερώσουν τις ζέβρες και να τις «διδάξουν» τα νέα τους καθήκοντα. Σύντομα, όμως, αντιλήφθηκαν πως οι προσπάθειές τους ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν. Σε αντίθεση με τα άλογα, τα οποία είναι από τη φύση τους πιο φιλικά και ήμερα προς τον άνθρωπο, οι ζέβρες βρίσκονται διαρκώς σε εγρήγορση….
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο ντόπιος πληθυσμός δεν κατάφερε ποτέ να τα εξημερώσει. Οι άποικοι διαπίστωσαν τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» του ζώου στην πράξη. Όταν κατάφεραν να τιθασεύσουν κάποιες ζέβρες τις ανάγκασαν να αναλάβουν τον ρόλο του μουλαριού, κατάλαβαν ότι αφενός αυτά τα ζώα δεν έχουν τόση αντοχή. Αφετέρου μπορεί να γίνουν επικίνδυνα. Καθώς μία λάθος κίνηση ήταν αρκετή για να σπάσουν τα λουριά και να τρέξουν αστραπιαία. Ο γερμανικός αποικιακός στρατός προσπάθησε μέχρι και να διασταυρώσει άλογα και ζέβρες και να δημιουργήσει ένα νέο ζώο άτρωτο. Όμως, κι αυτές οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Μόνο ο ζωολόγος Βάλτερ Ροθτσάιλντ κατάφερε να εκπαιδεύσει μερικές ζέβρες και να τις μεταφέρει στο Λονδίνο, για να αποδείξει τον «ήρεμο χαρακτήρα» του ζώου….Όμως, όταν η άμαξα περνούσε μπροστά από το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ, ο ζωολόγος έχασε κάθε έλεγχο. Αναγκάστηκε να υπακούσει στη διαδρομή που οι ζέβρες χάραξαν, τόσο για να μην εκτεθεί όσο και για να μην κινδυνεύσει’.
Αυτά λοιπόν τα πανέμορφα, ριγέ πλάσματα, τα κατάφεραν… Μα θα πει κανείς ήταν τελικά η φύση τους που τους έδωσε το πλεονέκτημα και ταυτόχρονα τους χάρισε την καλή τους τύχη και δεν έγιναν ‘υπηρέτες’ των ανθρώπων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ζουν ελεύθερα και ότι παρά τις επίμονες προσπάθειες, σχέδια και θεωρίες του ανθρώπινου είδους και της επιστημονικής κοινότητας της εποχής, να τους φορέσει το χαλινάρι, αυτό δεν έγινε ποτέ. Με βεβαιότητα μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι υπάρχουν πλάσματα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που δεν είναι κατάλληλα για να φορέσουν το χαλινάρι, να ζήσουν ανελεύθερα και γενικότερα να υπηρετήσουν τους σκοπούς του συστήματος των ανθρώπων. Άσχετο με το θέμα, αλλά επίσης διάβασα ότι το animal print είναι πολύ τάση για τα ρούχα και του φετινού χειμώνα!