Ο έρωτας, είναι το μυριοτραγουδισμένο συναίσθημα κι απέναντί του ο θάνατος να τον αναθεματίζουν χιλιάδες λυρικοί και δημώδεις στίχοι, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Ο έρωτας μπορεί να είναι και φονιάς, μπορεί όμως να είναι και λυτρωτής και αν είναι αληθινός δεν χάνεται ποτέ. Και οι δυο μαζί, έρωτας και θάνατος, βρίσκονται σε μια συνεχή διαχρονική πάλη. Ένας μεγάλος έρωτας του Πάρη για την Ωραία Ελένη προκάλεσε τον Τρωϊκό πόλεμο, με τις Οδύσσειες, με μεγάλες καταστροφές και τραγικούς θανάτους.
Λογοτέχνες, στιχουργοί, συνθέτες, ποιητές, ξόδεψαν ποτάμια από μελάνι, για να μετρήσουν το πάθος, την ευτυχία, τον πόνο, όταν κάποιος ερωτεύεται ή όταν κάποιος πεθαίνει. Για κάτι τέτοιο μας προσκάλεσε την περασμένη Πέμπτη το βράδυ στον Ιανό στην Αθήνα, ο ποιητής Πάνος Νιαβής, καταγόμενος από τον Μάραθο Αγράφων, στην παρουσίαση της νέας του ποιητικής συλλογής “Η τριγωνομετρία των παθών” (εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ) με το απλό του διαδικτυακό κάλεσμα: “Φίλες και φίλοι, συνταξιδιώτες του χάους, θα χαρώ να σας δω από κοντά, θα μιλήσουμε για τον ‘Ερωτα και το Θάνατο! Γιατί ο έρωτας δίνει νόημα ακόμη και σε μια ζωή χωρίς νόημα, όπως λέει η Etel Adnan σε κάποιο από τα μικρά βιβλία της, μπροσούρες”.
Πράγματι, τουλάχιστον 200 άτομα κατέκλυσαν την αίθουσα εκδηλώσεων του Ιανού την συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, γνωστοί και φίλοι του ποιητή, για να απολαύσουν μια εξαίρετη ποιητική βραδιά. Για την ποιητική συλλογή μίλησαν, ο ζωγράφος Γιάννης Αδαμάκης και ο ποιητής Πάνος Κυπαρίσσης. Ποιήματα διάβασε η ηθοποιός Μαριάννα Πολυχρονίδη, και τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο δημοσιογράφος Νίκος Θρασυβούλου. Από την όλη εκδήλωση και την αποφώνηση του ποιητή σταχυολόγησα προσωπικά, πως ο συγκεκριμένος λογοτέχνης γράφει ποιήματα για δύο κυρίως λόγους: Ως “ημεδαπός εξόριστος”, όπως αυτοαποκαλείται, η νοσταλγία και η λαχτάρα κατοικούσε μέσα του παιδιόθεν για επιστροφή στο χώρο και στο χρόνο με τους πραγματικούς και φανταστικούς χαμούς. Είναι κάποιες στιγμές που δυσανασχετεί να βλέπει τα πράγματα όπως είναι και παρασύρεται να γράψει, ακόμα και από …μια λέξη. Όπως δηλώνει ο ίδιος για τον έρωτα και τον θάνατο, “Φθαρτός και θνητός ο άνθρωπος, είναι το μόνο ον, που γνωρίζει τη μοίρα του. Η θνητή μας φύση αναζητά σωτηρία. Ο Έρωτας είναι η σωτηρία μας. Είναι αυτός που μας προσφέρει την φενάκη της Αθανασίας. Η Θέαση του Κάλλους μας καλεί σπαραχτικά να συλλαβίσουμε και να γευτούμε την Ηδονή πριν τον αναπόφευκτο αφανισμό μας, στην ανυπαρξία του Θανάτου. Αν δεν διαβούμε τη Ζωή με τον Έρωτα, είμαστε ήδη στο Θάνατο και δεν το ξέρουμε”. Έτσι μέσα από τους στίχους του, η “Αλκμήνη” και η “Ελεονώρα”, προβάλλουν, σαν πραγματικός έρωτας η πρώτη και φανταστικός η δεύτερη. “Της Ελένης” φυσικά είναι το συνταρακτικό ποίημα της νεκρής αδελφής (του).
Λένε για τους ποιητές, πως είναι δύσκολοι άνθρωποι, να προτιμάς να τους διαβάζεις κι όχι να τους κάνεις παρέα. Εγώ βέβαια, τα κάνω και τα δύο και τον διαβάζω και τον κάνω παρέα, γιατί ο συγκεκριμένος ποιητής είναι συγχωριανός, συμμαθητής και καλός μου φίλος. Να είναι καλοτάξιδο το νέο βιβλίο σου Πάνο..!
(Υ.Γ. Το βιβλίο διατίθεται από το βιβλιοπωλείο “Ιανός” και από τις εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ ).
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
