ONOMA: Γεωργία Οικονόμου
ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Εκπαιδευτικός
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ: Λαμία
ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ; Καρπενήσι
‘Δεν είμαι εθελόντρια. Είμαι μια μάνα τυχερή’. Σε αυτές τις λίγες λέξεις βρίσκεται όλος ο πυρήνας της ψυχής και της θέλησής της, της κυρίας Γεωργίας Οικονόμου, που κατάφερε όχι μόνο να μετασχηματίσει τον πόνο και τους φόβους της, όταν πριν 20 χρόνια έμαθε ότι ο μικρός της γιός πάσχει από καρκίνο και να βγει νικήτρια, αλλά απ΄ εκείνη τη στιγμή να αλλάξει όλη της τη ζωή και να την αφιερώσει στην προσφορά για τα παιδιά που το έχουν ανάγκη. Ένας τρυφερός και γλυκός άνθρωπος, με μια παράλληλα ανίκητη δύναμη και θέληση. Εκφράζει τη Δύναμη της Αγάπη σε κάθε της λέξη…
ΕΠ. Εδώ και 20 χρόνια είστε εθελόντρια στο Σύλλογο ‘ΕΛΠΙΔΑ’. Πως ξεκίνησε για σας αυτό το ταξίδι;
ΓΟ. Όντως στην οικογένεια της ‘ΕΛΠΙΔΑΣ’ ανήκω σχεδόν 20 χρόνια. Το ταξίδι μου ξεκίνησε όταν μας χτύπησε την πόρτα της ζωής μας ο καρκίνος. Μπορεί να τρομάζει η λέξη, όμως πρέπει να είσαι εκεί και να αντιμετωπίσεις το ‘κακό’, αλλά μαθαίνεις ότι δεν είσαι μόνη. Ξαφνικά είναι δίπλα σου και σου κρατούν το χέρι Άγγελοι. Είναι εκεί δίπλα στο δικό σου ταξίδι, στα ταξίδια όλων των παιδιών που ξαφνικά πρέπει να πραγματοποιήσουν. Το ταξίδι μου λοιπόν έχει πολλές ‘εκπλήξεις’ . Ύστερα από το άκουσμα της λέξης έρχεται ο πανικός μαζί με το πείσμα πως ΝΑΙ θα το αντιμετωπίσω με νύχια και με δόντια έχοντας στο μυαλό μου και στη ψυχή μου δεδομένο ότι όλα θα πάνε καλά. Οι ειδήσεις άλλοτε καλές, άλλοτε πολύ καλές και άλλοτε όχι και τόσο. Όμως εσύ πρέπει να συνεχίσεις το ταξίδι κρατώντας το χεράκι που σου δίνει δύναμη, που δεν είναι άλλο από το χέρι του παιδιού σου που νοσεί. Και οι Άγγελοι ανιδιοτελώς δίπλα σου να αφουγκράζονται τους φόβους σου και να σου δίνουν τη δύναμη για να συνεχίσεις μέχρι το τέρμα!
ΕΠ. Αν σας ζητούσαμε να ξεχωρίσετε κάποιες στιγμές από όλα αυτά τα χρόνια ποιες θα επιλέγατε;
ΓΟ. Όλες οι στιγμές παραμένουν αξέχαστες. Φυσικά ποτέ δεν θα είσαι ο ίδιος. Αλλάζει ριζικά η ζωή σου. Η δική σου, του παιδιού σου, της οικογένειας σου. Μέσα από την οικογένεια αυτή, τη τόσο μεγάλη της ‘ΕΛΠΙΔΑΣ’, αντλείς τη δύναμη, παίρνεις την Αγάπη και οι στιγμές δίπλα τους ξεχωρίζουν όλες! Ξεχωρίζουν γιατί ακόμη και τα δύσκολα σου τα κάνουν να φαντάζουν πιο εύκολα πιο ανεκτά. Όποιον κι αν ρωτήσεις απ’ την οικογένεια θα σου πει ακριβώς το ίδιο πράγμα.
ΕΠ. Ο εθελοντισμός είναι μόνο ένας ‘δρόμος’ προσφοράς;
ΓΟ. Μετά από είκοσι χρόνια, πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτός ο πόνος που σου δίνει ξαφνικά η ζωή σου, σου δίνει και τόση δύναμη και θέληση για να επιστρέψεις πίσω με ευγνωμοσύνη, όσα πήρες απλόχερα. Και μπορείς. Δεν θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου εθελόντρια. Απλά θα πω πως είμαι μια μάνα τυχερή, αν μπορώ με φόβο Θεού να το πω έτσι. Που όσο μπορώ και όσο μου δίνεται η ευκαιρία θα στηρίζω ταπεινά, την ‘ΕΛΠΙΔΑ’. Δίνοντας ψυχή, ομορφαίνοντας τις στιγμές, προσφέροντας, μαζί πάντα όλοι ΜΑΖΙ. Δεν χρειάζεσαι τον τίτλο του εθελοντή ή και κάποιον άλλο τίτλο. Χρειάζεσαι μόνο να μπορείς να δίνεις με ανιδιοτέλεια, με ψυχή για να μπορείς να μοιράζεσαι στις στιγμές την ΑΓΑΠΗ.
ΕΠ. Πόσο εύκολο είναι να μετουσιωθεί ο πόνος και ο φόβος μιας μητέρας σε δύναμη και προσφορά;
ΓΟ. Στην αρχή είναι πολύ φυσικό ο πόνος, ο φόβος, ο τρόμος και σωρός από άσχημα συναισθήματα να κυριέψουν το μυαλό σου, με αποτέλεσμα να νοιώθεις αδύναμη, ανίκανη να διαχειριστείς τη μη αναστρέψιμη κατάσταση. Όμως μην έχοντας άλλη επιλογή προχωράς ενάντια στο κακό αψηφώντας τα πάντα. Μετουσιώνεται ο πόνος. Γίνεται Δύναμη και λες ΟΧΙ όλα θα αλλάξουν. Όλα θα πάνε καλά. Πολλές φορές έλεγα στον εαυτό μου ότι ζω ένα κακό ψέμα. Θα παλέψω να νικήσω. Και τότε τα συναισθήματα είτε καλά, είτε κακά σου δίνουν τη δύναμη που ποτέ δεν έχεις φανταστεί. Σιγά σιγά αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε στιγμή μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου, το παιδί του διπλανού δωματίου, και έτσι η δύναμη σου κάνει το Θαύμα. Και αργότερα αυτή η δύναμη σου δίνει τα φτερά να μπορείς να τα ανοίξεις και να αγκαλιάσεις και μεταλλάσσοντας το κακό ‘ζουζούνι’ του καρκίνου σε ένα αδύναμο, μηδενικό ανύπαρκτο πια ‘ζουζούνι’ της ζωής σου.
ΕΠ. Για πολλούς ανθρώπους ακόμα και σήμερα η λέξη ‘καρκίνος’ είναι ταμπού. Πως μπορεί κανείς να σταθεί απέναντί του και τι είναι αυτό που μπορεί να του δώσει δύναμη;
ΓΟ. Ποιος είναι εκείνος που στο άκουσμα της λέξης, δεν τρομάζει, δεν φοβάται, δεν τα χάνει. ‘Όμως παλεύεται. Αντιμετωπίζεται. Πάντα η θετική σκέψη και το πείσμα σου θα σε φτάσει στο τέλος του ταξιδιού σου, και να είσαι σίγουρος ότι τότε όταν θα το έχεις τερματίσει, θα είσαι τόσο καλύτερος άνθρωπος και διαφορετικός.
ΕΠ. Πρόσφατα βρεθήκατε με τα παιδιά και τις οικογένειες της ‘ΕΛΠΙΔΑΣ’ στο Καρπενήσι. Ποια ήταν η αφορμή αυτής της επίσκεψής σας;
ΓΟ. Πρόσφατα μου δόθηκε η ευκαιρία να προγραμματίσω και να σχεδιάσω τις διακοπές για τα παιδιά της ‘ΕΛΠΙΔΑΣ’ με τις οικογένειές τους. Όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Όλοι μαζί το πραγματοποιήσαμε. Και χρωστώ ένα μεγάλο ‘ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ’ . Ένα ‘ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ’ σε σας που βοηθήσατε αυτό το όνειρο. Που με μαγεία το στηρίξατε και το κάνατε πολύ, πολύ όμορφο. Το ήξερα. Το περίμενα. Οι δύο σύλλογοι της ιδιαίτερης πατρίδας μου, ο Σύλλογος ‘ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ’ και ο Σύλλογος Γυναικών Ευρυτανίας με την ευλογία της Προυσιώτισσας, ήταν εκεί όταν τους εμπιστεύτηκα το όνειρο αυτό. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω την ταβέρνα ΄΄Μεσοστράτι΄΄ και το πάρκο Saloon για τις ευγενικές τους προσφορές. Μια όμορφη επίσκεψη με τις πιο όμορφες αναμνήσεις για όλους μας και κυρίως για τα παιδιά της ‘ΕΛΠΙΔΑΣ’.
