Όνομα: Χρήστος Κοσμάς
Ιδιότητα: Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Κερασοχωρίου, Ελεύθερος επαγγελματίας
Τόπος διαμονής:Κερασοχώρι
Τόπος καταγωγής:Κερασοχώρι
Σε ένα τόπο που συνεχώς ερημώνει και οι νέοι του φεύγουν υπάρχουν ευτυχώς και τα παραδείγματα αυτών που αποφασίζουν να μείνουν πίσω και να υποστηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις την απαιτητική και δύσκολη ζωή στην Ευρυτανία.Ο Χρήστος Κοσμάς είναι ένας από αυτούς, ένας νέος άνθρωπος που διατηρεί την επιχείρησή του και ζει μόνιμα στον τόπο όπου γεννήθηκε, στο Κερασοχώρι. Όσα συζητήσαμε δεν απέχουν πολύ από όσα ξέρουμε για την πραγματικότητα σήμερα στην Ευρυτανία, δίνουν όμως την αισιοδοξία ότι υπάρχει πάντα στον τόπο μας μια μαγιά ανθρώπωνπου δεν συνηθίζουν να ‘φωνάζουν’ πολύ, αλλά έχοντας μόνο σαν δύναμη την αγάπη για τον τόπο τους μπορούν να στηρίξουν την Ευρυτανία.
ΕΠ. Χρήστο διατηρείς στο Κερασοχώρι μια από τις τελευταίες ενεργές επιχειρήσεις του χωριού. Ποια είναι η καθημερινότητα για μία μικρή επιχείρηση σε ένα χωριό της Ευρυτανίας σήμερα;
ΧΚ. Το καφέ -μπαρ το διατηρώ μαζί με τον αδερφό μου Σταύρο Κοσμά, αλλά την επιχείρηση τηνπρωτοάνοιξε ο πατέρας μου το 1968 και την ανακαινίσαμε εμείς το 2002. Αν και δεύτερης γενιάς στην επιχείρηση, αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια μικρή επιχείρηση σε ένα μικρό τόπο. Δυστυχώς στο χωριό έχουν απομείνει μόνο το δικό μας καφέ και ένα μικρό καφενείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε πάντα να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και να αναβαθμίσουμε τις παροχές της επιχείρησης μας. Στο καφέ μας κανείς μπορεί να πιει από το πρωινό του καφέ και μπορεί να έχει έναν ωραίο μεζέ, να τελειώσει τη μέρα του με μία παρέα για τσίπουρο. Το μαγαζί μας είναι το μικρό στέκι του χωριού. Δυστυχώς το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο πληθυσμός κάθε χρόνο μειώνεται, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί κάποιες νέες οικογένειες που έχουν δώσει μία μικρή ανάσα στον πληθυσμό του χωριού. Ευτυχώς από την άλλη το Κερασοχώρι είναι η έδρα του Δήμου των Αγράφων και έτσι υπάρχουν εδώ οι υπηρεσίες, το Δημαρχείο, τα ΕΛΤΑ, η αστυνομία και έτσι το χωριό, αν και με μικρό πληθυσμό, έχει κάποια ζωή σε σχέση με τα υπόλοιπα χωριά του δήμου.
ΕΠ. Είσαι γέννημα θρέμμα Κερασοβίτης.Δεν παρουσιάστηκε σε σένα κάποια ευκαιρία ή κάποια προοπτική να φύγεις από το χωριό σου;
ΧΚ. Το γεγονός ότι η οικογένειά μου αντιμετώπιζε κάποια οικογενειακά προβλήματα ουσιαστικά με αναγκάσει να μην σκεφτώ τη δυνατότητα της φυγής, αν και κατά το παρελθόν έχουν προκύψει περιπτώσεις που εμφανίστηκαν ευκαιρίες για να φύγω από το Κερασοχώρι. Έτσι λοιπόν χρόνο με το χρόνο παραμέναμε στο χωριό και μετά αποφασίσαμε να αναλάβουμε και να ανακαινίσουμε την επιχείρησή του πατέρα μας και μείναμε στο χωριό και γω και ο αδερφός μου.Βέβαια η εικόνα του χωριού τον καιρό εκείνο που πήραμε την απόφαση αυτή ήταν διαφορετική, υπήρχε πολύ περισσότερους κόσμος και δυστυχώς μέρα με τη μέρα μειώνεται.
ΕΠ. Το Κερασοχώρι για δεκαετίες ήταν ένα από τα κεφαλοχώρια της Ευρυτανίας.Τι θυμάσαι από τις προηγούμενες δεκαετίες και αυτή την σταδιακή αλλαγή του χωριού;
ΧΚ. Θυμάμαι ότι στο χωριό μας είχε ότι μπορούσε να ζητήσει ένας κάτοικος για να ζήσει καθημερινά. Υπήρχαν καταστήματα με τρόφιμα,καταστήματα χονδρικής, υπήρχαν μία σειρά από επαγγέλματα που θα μπορούσε κάποιος να έχει μία άνετη ζωή και επίσης και μία σειρά από επαγγέλματα που υπήρχαν παράλληλα με τις δουλειές της υπαίθρου, όπως για παράδειγμα θυμάμαι τον πεταλωτή που ερχόταν και αναλάμβανε τα άλογα και τα μουλάρια που χρειάζονταν για τις μεταφορές. Μετά όταν άνοιξε ο δρόμος τα πράγματα άλλαξαν γιατί άλλαξε και ο τρόπος ζωής των κατοίκων και το να μετακινείσαι για να μπορείς να προμηθευτείς αγαθά ήταν πιο εύκολο και επίσης η ζωή της υπαίθρου άρχισε πια να αλλάζει. Η μεγάλη αλλαγή έγινε την δεκαετία του ’90, όταν πάρα πολλές οικογένειες επέλεξαν να φύγουν από το χωριό, κυρίως για να μπορούν τα παιδιά τους να έχουν περισσότερες επιλογές στην εκπαίδευση. Για όσους έχουμε μείνει πίσω πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα σίγουρα είναι η απόφαση δημιουργίας οικογένειας, δηλαδή το να βρεις σύντροφο που θα αποφάσιζε να μείνει σε ένα μικρό χωριό.
ΕΠ. Το Κερασοχώρι είναι ένα από τα πιο γραφικά, παραδοσιακά και ιστορικά χωριά της Ευρυτανίας, με ιστορικά πετρόκτιστασπίτια, πλακόστρωτο στο μεγαλύτερο τμήμα του, αλλά δεν έχει καθόλου ανάπτυξης το κομμάτι του τουρισμού. Τι θεωρείς ότι είναι αυτό που έχει εμποδίσει την ανάπτυξη του χωριού προς αυτή την κατεύθυνση;
ΧΚ. Σίγουρα το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει στο χωριό ένας μικρός ξενώνας με λίγες κλίνες για την φιλοξενία του επισκέπτη. Ευτυχώς πολύ κοντά στο χωριό υπάρχουν τα ξύλινα σπίτια των ΕΛΤΑ όπου έρχονται κάθε χρόνο πάρα πολλοί υπάλληλοί τους και κάνουν να εδώ τις διακοπές τους. Επίσης δυστυχώς δεν υπάρχει ένα οργανωμένο εστιατόριο για να μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του επισκέπτη σε μία πιο οργανωμένη βάση. Το ζητούμενο επίσης της πρόσβασης στο χωριό και της έλλειψης εύκολης πρόσβασης είναι ένα άλλο πρόβλημα και πραγματικά αν μπορούσε κάτι να άλλαζα και να ζητούσα θα ήταν να δημιουργηθεί ένας νέος δρόμος προς και από τη Δυτική Ευρυτανία. Παρόλο που δεν υπάρχει τίποτα από τις υποδομές αυτές, το χωριό και η περιοχή είναι πολύ αγαπητά και για παράδειγμα όλοι οι επισκέπτες που έρχονται από κάθε μέρος της Ελλάδας στα σπιτάκια των ΕΛΤΑ επιστρέφουν πάντα τουλάχιστον κάθε δύο χρόνια για να απολαύσουν τις διακοπές τους στο καθαρό περιβάλλον και στην ηρεμία της περιοχής.Τα τελευταία χρόνια βέβαια έχει γίνει μία προσπάθεια να αναδειχθεί η περιοχή και με την προσπάθεια ανάδειξης της λίμνης.
ΕΠ. Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που παίρνεται για την ανάδειξη του χωριού σας;
ΧΚ. Έχουμε ιδρύσειτον Σύλλογο των Απανταχού Κερασοβιτών ‘Το Καραούλι’, του οποίου έχω υπάρξει και αρκετά χρόνια Πρόεδρος. Ο Σύλλογος που είναι πολύ ενεργός και έχει δράσεις κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και το χειμώνα,με εκδηλώσεις κοντά στις μέρες των Χριστουγέννων. Γίνεται από όλους τους νέους μία προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανό το χωριό μας.
