Όνομα: Κοσμάς Κονδύλης
Ιδιότητα: Καθηγητής φυσικής αγωγής, Ηθοποιός, Εμψυχωτής, Σκηνοθέτης
Τόπος καταγωγής: Βαλαώρα Ευρυτανίας
Τόπος διαμονής: Καισαριανή
Τα χωριά της Ευρυτανίας γνώρισαν το φετινό καλοκαίρι τον πολυπράγμονα κ. Κοσμά Κονδύλη μέσα από την θεατρική παράσταση “Το τάβλι”, που παίχτηκε σε κάθε γωνιά του νομού. Με καταγωγή από τη Βαλαώρα μας μιλάει για τον τόπο καταγωγής του, το θέατρο και τα μελλοντικά του σχέδια.
ΕΠ: Κύριε Κονδύλη, κατάγεστε από τη Βαλαώρα Ευρυτανίας. Έχετε διατηρήσει επαφές με τη γενέτειρά σας;
ΚΚ: Πήγα Δημοτικό σχολείο στη Βαλαώρα, Γυμνάσιο και Λύκειο στον Προυσό, στο Κατσάμπειο, κι έπειτα σπούδασα στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, η ανάγκη για πολιτιστική αποκέντρωση με έφερε στην Ευρυτανία με τον σύλλογο Ευρυτάνων Σπουδαστών και το Θεατρικό Εργαστήρι. Έτσι, ξεκινάει το πρώτο μου δημιουργικό ταξίδι πολιτισμού στα χωριά της πατρίδας με κινηματογράφο, θέατρο, μουσική, λογοτεχνία και αθλητισμό. Με αυτόν τον τρόπο, δημιούργησα δυνατές σχέσεις με την τοπική κοινωνία που κρατάνε μέχρι και σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια λαμβάνουν χώρα θεατρικά έργα πολυπρόσωπα στην Ευρυτανία, όπως «Οι Γραμματιζούμενοι» του Β. Ρώτα, «Η Μαρία Πενταγιώτισσα» του Μπόστ και οι «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, που περιοδεύουν σε πολλά χωριά, αφήνουν το θεατρικό τους αποτύπωμα και βλέπει κανείς ότι η Ευρυτανία είναι ένας τόπος που διψάει για θέατρο.
Αυτή η κατάσταση μού δημιούργησε ισχυρό κίνητρο και νοσταλγία για τους ανθρώπους που ζουν εκεί αλλά και για τους επισκέπτες, η οποία, όταν βρέθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες, αναζωογονήθηκε και φούντωσε. Έτσι, θέλησα να επιστρέψω με πιο απαιτητικά έργα και μεγαλύτερο πειραματισμό. Να περιπλανηθώ, να προκαλέσω ανησυχίες και να ανταποδώσω σε μεγάλο βαθμό τη ζεστασιά και την αφοσίωση της «μικρής παράστασης» στους συγχωριανούς μου. Το λέω «μικρής» από άποψη οικονομικής παραγωγής, γιατί κατά τ’ άλλα οι παραστάσεις στηρίζονται σε επαγγελματίες συντελεστές.
ΕΠ: Είστε ηθοποιός και σκηνοθέτης στη θεατρική παράσταση “Το τάβλι”. Πείτε μας δύο λόγια για το περιεχόμενο της παράστασης.
ΚΚ: Φέτος πραγματοποιείται ένα οδοιπορικό με το θεατρικό έργο του Δ. Κεχαϊδη, που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στον Τεχνοχώρο «Εργοτάξιο» στην Αθήνα. Πρόκειται για έναν αγαπημένο συγγραφέα, από τα νεανικά μου διαβάσματα, που με συνοδεύει από τη Δραματική Σχολή ακόμα, γιατί υπήρξε στο αναλυτικό πρόγραμμα της σχολής. Είναι ένα απαιτητικό έργο, με πολιτική αιχμή, γραμμένο το 1972. Ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κ. Κουν και είναι εξαιρετικά επίκαιρο και συγχρόνως διαχρονικό για την κοινωνικότητα των σχέσεων – την αρμονική αλλά και την αντικανονική. Σατιρίζει τον Νεοέλληνα που προσπαθεί να ανέλθει ψηλά, να ανέβει βιαστικά τα σκαλοπάτια της καταξίωσης, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, με τρόπο κομπιναδόρικο, και να απολαύσει την κορυφή.
Ο Φώντας και ο Κόλιας είναι εμβληματικά πρόσωπα στη δραματουργία του Κεχαΐδη. Στήνουν τη μεγάλη κομπίνα να ταξιδέψουν στη μακρινή Αφρική, να φέρουν εδώ εργάτες, να τους εκμεταλλευτούν, να τους βάλουν να δουλεύουν στα χωράφια για ένα πιάτο φαγητό. Η κωμωδία είναι ανατρεπτική, δεν τα καταφέρνουν ποτέ. Όμως, δεν σταματούν να ονειρεύονται, το προσπαθούν και επιστρέφουν απογοητευμένοι στη μίζερη και άθλια πραγματικότητα. Τα μαγευτικά ηλιοτρόπια μετουσιώνονται σε στέρηση και το μεγάλο ταξίδι ματαιώνεται.
ΕΠ: Για ποιον λόγο αποφασίσατε να σκηνοθετήσετε το συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο;
ΚΚ: Το «Τάβλι» αποτελεί σπουδή και πρόκληση για τον ηθοποιό, για την υποκριτική του δυσκολία, τη φυσική κατάσταση που χρειάζεται να διαθέτει, την ευλυγισία, την αμεσότητά του και τον εξωφρενικό ρυθμό του κειμένου και των ιδιαίτερων σκηνών της παράστασης. Η σκηνοθεσία προσπαθεί να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του έργου, των πραγματικών συνθηκών ζωής των ηρώων που με συμπάθεια και χιούμορ και το γνωστό «πείραγμα» προτείνει η παράστασή μας.
ΕΠ: Πείτε μας λίγα λόγια για την κίνηση “Θέατρο στα Ψηλά Βουνά”.
ΚΚ. Η ιδέα να δημιουργηθεί η κίνηση «Θέατρο στα Ψηλά Βουνά» καλλιεργείται πολλά χρόνια πριν και τώρα που βλέπουμε ότι είναι εφικτή, ετοιμαζόμαστε για το επόμενο καλοκαίρι. Η δική μας παράσταση παίζεται σε φυσικούς χώρους, καφενεία, πλατείες, σχολεία, δρόμους, όπου δηλαδή ζουν και κινούνται οι θεατρικοί ήρωες του έργου. Βέβαια, το έργο διαδραματίζεται στο αστικό τοπίο της πρωτεύουσας, αλλά με την κατάλληλη προσαρμογή, παίζεται παντού. Θέλουμε να παιχτεί η παράσταση πρωταρχικά σε χωριά, όπου είναι δύσκολη υπόθεση η οργάνωση θεατρικών παραστάσεων, και γιατί όχι σε καθιερωμένες εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Η μεγάλη δυσκολία βρίσκεται στο ότι η καλοκαιρινή περίοδος στα χωριά είναι σύντομη και σε ένα δεκαήμερο του Αυγούστου δεν μπορούμε να καλύψουμε όλες τις προσκλήσεις.
ΕΠ: Μέχρι τώρα η παράσταση έχει λάβει χώρα σε διάφορα χωριά της Ευρυτανίας. Πού και πότε θα γίνουν οι επόμενες παραστάσεις εντός και εκτός νομού;
ΚΚ. Ξεκινήσαμε τις παραστάσεις από την Καστανιά, με τη συνεργασία των πολιτιστικών συλλόγων, που ανταποκρίθηκαν άμεσα και τους ευχαριστούμε, γιατί χωρίς αυτήν τη στήριξη είναι τραγικά δύσκολη η πραγματοποίηση θεατρικών δρωμένων. Μετά, σειρά έχει η Αγία Τριάδα, το Ραπτόπουλο, η Βαλαώρα, το Νέο Αργύρι, ο Προυσός και, τέλος, το Δίστομο.
ΕΠ: Με αφετηρία αυτήν την κίνηση, σκέφτεστε να οργανώσετε άλλα μουσικά και θεατρικά δρώμενα;
ΚΚ. Ναι, σκεφτόμαστε να οργανώσουμε κι άλλα μουσικά και θεατρικά δρώμενα. Ένα αυτοκίνητο, τρεις άνθρωποι, ένα εκπληκτικό κοινό κι ένα ποτήρι κρασί αποτελούν τη συνθήκη, για να συνεχίσουμε πολλά αντίστοιχα δρώμενα και του χρόνου.