Στη φορτισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα της ακολουθίας της Αποκαθηλώσεως ο επίσκοπός μας με δάκρυα στα μάτια τρέμουσα φωνή και πάλλουσα καρδίαν 《εξομολογηθηκε》εξ ονόματος όλων των πνευματικών του παιδιών μπροστά στο σώμα του νεκρού Ιησού με τα εξής λόγια…:
Σε μια ιδιόμορφη συμπόρευση μαζί Σου μας κάλεσε Κύριε ο ιερός Υμνωδός λίγες μέρες πριν. Συμπόρευση την οποία αποτυπώνεται στο ά’ τροπάριο των Αίνων της πρώτης μεγαλοβδομαδιάτικης ακολουθίας 《…δεύτε ουν και ημείς κεκαθαρμέναις διανοίαις συμπορευθώμεν Αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ Αυτόν ταις του βίου ηδοναις ίνα και συζήσωμεν Αυτώ…Μας κάλεσε ακόμη να δούμε 《Τα πάθη Σου τα σεπτά ως φώτα σωστικά 》 Δυστυχώς όμως το φορτίο μας φάνηκε δυσβάσταχτο κι όχι μόνο δεν συμπορευτήκαμε μαζί Σου μα και εγκαταλείψαμε Εσένα που είσαι η Ζωή για μια δήθεν καλύτερη ζωή. Σε θεωρήσαμε ξένο και Σε απορρίψαμε. Πλανηθήκαμε ως πρόβατα απολωλότα.Οι ανομίες μας υπερέβησαν τις κεφαλές μας και έγιναν φορτίο βαρύ. Μαζί με μας και τα έθνη εφρύαξαν και οι λαοί μελέτησαν κενά. Οι άρχοντες των λαών συνήχθησαν εναντίον Σου Κύριε και λόγον παράνομον και συκοφαντικό κατέθεντο κατά Σου. Και μεις τους πιστέψαμε αδιαμαρτύρητα. Πλανηθήκαμε πιστεύοντας πως μπορούσαμε να γίνουμε θεοί και σε αισθανθήκαμε ως ξένο κι εμπόδιο στα πλανεμένα σχέδιά μας. Και Συ όπως στη Γέννηση Σου, στο Πάθος, τη Σταύρωση και την Ταφή Σου βίωσες τη δική μας αχαριστία, αδιαφορία και εγκατάλειψη. Έτσι και σήμερα βιώνεις ακριβώς το ίδιο. Τι ειρωνεία το να δείχνουμε τόση ευαισθησία για τον ασθενή συνάνθρωπό μας και αδιαφορία για τον καρφωμένο στο Σταυρό Θεό μας!!! Γι αυτόν που είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να θεραπεύσει κάθε ασθένεια και να μας προστατεύσει από κάθε κίνδυνο. Δε θα σε προσκυνήσει φέτος ο πιστός λαός Κύριε δε θα σου προσφέρουν τα μικρά παιδιά τα άνθη τους και οι μεγάλοι αρώματα. Τα χείλη τους δε θα ψάλλουν μαζί μας τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής. Δε θα ακούσουν το Ανάστα ο Θεός και το Χριστός Ανέστη, δε θα πάρουν το Άγιος Φως. Μόνοι Κύριε Σε αποκαθηλώσαμε, Σε νεκροστολίσαμε και μόνοι θα Σου ψάλλουμε επιτάφιους Ύμνους. Μόνοι εμείς όπως και Συ Κύριε μόνος σαν ξένος. Με πόνο ηχούν στ’ αφτιά μας τα λόγια του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας προς τον Πιλάτο καθώς τον εκλιπαρεί να του παραχωρήσει το Σώμα του ξένου 《δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω, δος μοι τούτον τον ξένον ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον δος μοι τούτον τον ξένον ον ξενίζομαι βλέπων του θανάτου το ξένον, δος μοι τούτον τον ξένον ίνα κρύψω εν τάφων δος μοι τούτον τον ξένον ον η Μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα, εβόα Ώ Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τιτρώσκομαι και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν Σε καθορώσα, αλλά τη ση Αναστάσει θαρρούσα, μεγαλύνω》. Φταίξαμε Κύριε, ίσως κάποιες από τις πληγές Σου ν προέρχονται από τις δικές μας πράξεις από τα δικά μας λόγια. Συγχώρεσέ μας,μην μας εγκαταλείπεις.Πρόσχες εις την βοήθειά μας Κύριε της σωτηρίας μας. Μακροθύμησε Κύριε. Υπάρχουν, ίσως λίγες μα υπάρχουν ψυχές που συμπορεύτηκαν αληθινά μαζί Σου στο ταξίδι προς το Γολγοθά και το κενό μνημείο και γι’αυτούς δεν ήσουν και δεν είσαι ξένος. Μαζί μ’αυτούς και μεις δοξάζουμε τη μακροθυμία Σου ,τιμούμε τα Πάθη Σου και την Ταφή Σου και ελπίζουμε η δική σου Ανάσταση να αναστήσει κι όλους εμάς Αμήν.
Ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Καρπενησίου κ.κ.Γεωργιος έμπροσθεν του σώματος του νεκρού Ιησού…
