Λειτουργία για 7000 φτωχούς και πλούσιο γεύμα για 1500 απόρους, αστέγους και ανέργους πραγματοποιήθηκε την Κυριακή που μας πέρασε, 19 Νοεμβρίου, στο Βατικανό κατά την πρώτη Παγκόσμια Ημέρα των φτωχών που γιορτάζουν οι Καθολικοί. Ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας Πάπας Φραγκίσκος θεσμοθέτησε τη συγκεκριμένη ημέρα για να εστιάσει την προσοχή των Καθολικών προς τους φτωχούς του πλανήτη. Όπως δήλωσε η βοήθεια προς τον άπορο εξασφαλίζει «το διαβατήριο για τον Παράδεισο» . « Στους φτωχούς, βρίσκουμε την παρουσία του Ιησού, ο οποίος, αν και πλούσιος, έγινε φτωχός. Για το λόγο αυτό, σε αυτούς, στην αδυναμία τους, υπάρχει μια εξοικονόμηση δύναμεων. Και αν στα μάτια του κόσμου έχουν μικρή αξία, είναι αυτοί που ανοίγουν σε μας την ουράνια οδό. Αυτοί είναι το «διαβατήριο μας για τον παράδεισο». Για εμάς είναι καθήκον εκ του Ευαγγελίου να τους φροντίζουμε». Οι περισσότεροι από τους άπορους ήταν από τη Ρώμη και άλλα μέρη της Ιταλίας, αλλά και από χώρες όπως η Γαλλία, Ισπανία και η Πολωνία. Το μενού για τους φτωχούς επελέγη από τον ίδιο σεφ που ετοιμάζει τα γεύματα για την επίσκεψη αξιωματούχων στο Βατικανό και περιελάμβανε πλούσια εδέσματα όπως νιόκι, μοσχαράκι με λαχανικά, ψάρια και τιραμισού για επιδόρπιο (Πηγή: Euronews).
Διαβάζοντας αυτή την είδηση, μου ήρθε στο μυαλό ένας άλλος Φραγκίσκος. Ο νεαρός από την Ασίζη της Ιταλίας που απαρνήθηκε τα πλούτη του πατέρα του και αποφάσισε να ακολουθήσει το δύσκολο μονοπάτι της πενίας και της ακτημοσύνης για να σώσει την ψυχή του και να πλησιάσει στο Θεό. Ο πραγματικός Φτωχούλης του Θεού. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Άγιος που έδινε αγάπη σε κάθε έμψυχο ον και μιλούσε με τα ζώα. Ο Άγιος που αγκάλιαζε τους λεπρούς και τους αρρώστους, αλλά και που πάλευε μέσα του να νικήσει την ανθρώπινη φύση του. Αυτός ο υπερβατικός άνθρωπος που απαρνήθηκε την ύλη του σώματος και προσευχόταν για την ειρήνη, τη συγχώρεση και τη βαθιά λύτρωση του ανθρώπου από τα σκοτάδια του. Είναι ο Άγιος που μας διδάσκει ότι έχει μεγαλύτερη αξία να δίνουμε παρά να λαμβάνουμε σε φυσικό-υλικό επίπεδο, αλλά και σε συναισθηματικό και πνευματικό, γιατί όταν δίνουμε μόνο τότε δικαιούμαστε να λαμβάνουμε.
Η προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου έχει ως εξής:
Κύριε, κάνε με ένα όργανο της Ειρήνης Σου.
Όπου υπάρχει μίσος, ας σπείρω Αγάπη,
Όπου υπάρχει αδικία, συγχώρεση,
Όπου υπάρχει απελπισία, ελπίδα
Όπου υπάρχει αμφιβολία, πίστη,
Όπου υπάρχει σκοτάδι, φως και
Όπου υπάρχει λύπη, χαρά.
Ω, Θεϊκέ Δάσκαλε,
Ευλόγησέ με έτσι ώστε να μην επιζητώ
να με παρηγορούν, αλλά να παρηγορώ,
Να με καταλαβαίνουν, αλλά να καταλαβαίνω,
Να με αγαπούν, αλλά να αγαπώ,
Γιατί δίνοντας, λαμβάνουμε,
συγχωρώντας, συγχωρούμαστε,
και πεθαίνοντας, γεννιόμαστε στην αιώνια ζωή.
Ας κρατήσουμε αυτή την προσευχή και ας προσπαθήσουμε να την εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας, για να μπορούμε να σπείρουμε καλούς σπόρους και να ακολουθούμε πάντα και συνειδητά την αγάπη, τη συγχώρεση, τη γενναιοδωρία και ας μην περιμένουμε μία μέρα το χρόνο να θυμηθούμε τους φτωχούς, τους απόρους και τους ασθενείς. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή ας συντασσόμαστε συνειδητά με το ΦΩΣ.
Ελένη-Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
