Όνομα: Πατήρ Δημήτριος Σκόνδρας
Τόπος κατοικίας: Αθήνα
Τόπος καταγωγής: Γρανίτσα
Ιδιότητα: Πρωτοπρεσβύτερος Ι.Ν. Σπυρίδωνος Παγκρατίου, πατέρας και παππούς
Αγαπημένο σημείο στην Ευρυτανία: Ο Άγιος Νικόλαος Κάτω Ποταμιάς Γρανίτσας, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα
Είναι από τις λίγες φορές που σε αυτή την ολιγόμηνη στήλη του Ευρυτάνα της εβδομάδας, το πρόσωπο αυτής της εβδομάδας, το επιλέγουν οι αναγνώστες της και όχι οι συντάκτες της. Το όνομα του πατέρα Δημήτριου Σκόνδρα δεν μας ήταν άγνωστο καθόλου, αλλά σίγουρα δεν μας ήταν και γνωστά τα τόσα πολλά με τα οποία καταπιάνεται και πάντα κατορθώνει, μέσα στις δεκαετίες που υπηρετεί το ιερατικό του λειτούργημα. Το να γνωρίσει κανείς το πλούσιο σε ζωή και δράση έργο της ενορίας του, είναι ένα σημαντικό κομμάτι του, με σημαντικό φιλανθρωπικό έργο για δεκαετίες. Το σημαντικότερο όμως είναι να ακούσει τον ευγενικό και ταπεινό τρόπο που μιλάει για όλα αυτά, αλλά και την έκδηλη χαρά όταν αναφέρεται στους συντοπίτες Ευρυτάνες, για τους οποίους πρωτοστατεί πάντα με χαρά και παρόλο που όπως λέει ανάλωσε όλη του την ζωή στην Αθήνα, η καρδιά του χτυπάει στην Ευρυτανία και επιθυμία του είναι να βρίσκεται πάντα κοντά στους Ευρυτάνες, στις χαρές, τις γιορτές, αλλά και τις λύπες και τον πόνο τους. Από εσάς έφτασε σε μας ότι ο παπα Σκόνδρας είναι ένας πραγματικά πολύτιμος συνάνθρωπος και αυτό τα λέει όλα. Ας τον γνωρίσουμε…
ΕΠ. Πατέρα Σκόνδρα ποιο πρόσωπο θεωρείτε ότι σας επηρέασε πιο πολύ στη ζωή σας και ποιες εμπειρίες;
πΔΣ. Το σημαντικότερο πρόσωπο της ζωής μου σε ότι αφορά την επίδραση που άσκησε πάνω μου, ήταν ο πατέρας μου ο παπα Κώστας Σκόνδρας, που με ταπεινότητα και εργατικότητα υπηρέτησε για 58 ολόκληρα χρόνια την ενορία στον Άγιο Νικόλαο Κάτω Ποταμιάς Γρανίτσας. Από κει έχω όλες μου τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων που με επηρέασαν βαθιά, όπως και ο πατέρας μου σαν πρότυπο στην ζωή μου. Ήταν τόσο δραστήριος που λειτουργούσε στην ενορία του μέχρι 88 ετών και μέχρι και ένα μήνα πριν φύγει από την ζωή. Τα τελευταία χρόνια που αναγκαστικά ζούσε στην Αθήνα, έπαιρνε κάθε εβδομάδα το λεωφορείο από την Αθήνα για να πάει στην Γρανίτσα, να λειτουργήσει και επέστρεφε πάλι πίσω. Τόσο πολύ αγαπούσε τον τόπο του και την ενορία του.
ΕΠ. Εσείς έχετε στενή σχέση με την Ευρυτανία;
πΔΣ. Την επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ και ακόμα και ένα 24ωρο να βρω θα έρθω, γιατί η επίσκεψη αυτή μου δίνει χαρά και συγκίνηση και αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια. Αλλά η στενότερη επαφή που έχω είναι μέσω των Ευρυτάνων και μπορώ να πω ότι εδώ στην Αθήνα είμαι κάτι σαν ‘‘Πρέσβης’’ της Ευρυτανίας. Οι συμπατριώτες μου με καλούν σε κάθε εκδήλωση τους, χαράς και στεναχώριας. Την προηγούμενη χρονιά πήγα σε πάνω από 19 κοπές βασιλόπιτας ευρυτανικών συλλόγων, από όλη την Ευρυτανία. Η μεγάλη ανταμοιβή μου είναι το χαμόγελο και η αγάπη που μου δείχνουν.
ΕΠ. Ποιο πιστεύτε ότι είναι το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους Ευρυτάνες;
πΔΣ. Η ανοιχτή τους καρδιά και το αληθινό τους χαμόγελο. Επίσης είναι φιλότιμοι άνθρωποι και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Ακριβώς αυτά πιστεύω ότι πρέπει να μεταδώσουν οι μεγαλύτεροι στους νεότερους.
ΕΠ. Μιλήστε μας για την ενορία σας και για το έργο της.
πΔΣ. Βρίσκομαι στον Άγιο Σπυρίδωνα από την νεαρή μου ηλικία. Ήρθα εδώ ως φοιτητής της Θεολογικής σχολής, αργότερα πέρασα εδώ δυο χρόνια σαν Διάκονος, παντρεύτηκα εδώ και εδώ και 35 χρόνια είμαι ιερέας του ναού. Η ενορία μας έχει διαρκές φιλανθρωπικό έργο και μαζί με τους συνλειτουργούς μου πατέρα Κυριάκο και πατέρα Χρήστο, σαν μια γροθιά ενωμένοι και αγαπημένοι σαν αδέρφια, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε για το καλύτερο των συνανθρώπων μας. Η ενορία μας λειτουργεί Γηροκομείο, όπου φιλοξενούνται 20 ηλικιωμένα άτομα και τους προσφέρουμε στέγη, τροφή και υποστήριξη. Το Γηροκομείο έβαλε τον θεμέλιο λίθο του το 1995 και σε δυο χρόνια ήταν έτοιμο το πενταόροφο κτήριο του. Επίσης καθημερινά και με την βοήθεια των εθελοντριών μας σιτίζουμε 50 συνανθρώπους μας από την ενορία μας και μοιράζουμε και πάνω από 60 δέματα κάθε μήνα με είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα σε αστέγους και άπορους. Τέλος έχουμε δημιουργήσει και ιματιοθήκη για να προσφέρουμε ρουχισμό σε άτομα που τον έχουν ανάγκη. Συνολικά στην ενορία μας συνδράμουν περίπου 150 εθελοντές.
ΕΠ. Τι πιστεύετε για την νέα γενιά;
πΔΣ. Οι νέοι άνθρωποι θέλουν κατανόηση και υποστήριξη. Εμείς οι Ιερείς το βλέπουμε στο μυστήριο της εξομολόγησης. Αισθάνονται ότι δεν τους καταλαβαίνουν και θέλουν να τους πλησιάσουμε. Έχουν καλές προθέσεις, αλλά χρειάζονται καλλιέργεια. Στο Άγιο Σπυρίδωνα έχουμε δημιουργήσει και Κέντρο Νεότητας, που εκτός από την Κατήχηση, προσφέρουμε ένα χώρο με βιβλία και παιχνίδια για τους νέους ανθρώπους και επίσης μαθήματα μουσικής και παραδοσιακών χορών δωρεάν.
