Δες μας έφταναν οι δεκάδες διαμάχες και διχόνοιες που έχει η ράτσα μας, έχουμε τώρα και μια νέα να προσθέσουμε, αυτή των συνωμοσιολόγων και των αντί – συνωμοσιολόγων. Αμέτρητες ειδήσεις, ρεπορτάζ, αναρτήσεις και σχόλια καθημερινά σε τύπο και διαδίκτυο για την αλήθεια της μιας έναντι της άλλης, μιας και η αντί – συνωμοσιολόγοι στο μέσο όρο της ‘κοινής συνείδησης’ εμφανίζονται σαν αυτοί που πρεσβεύουν την αλήθεια. Έτσι λοιπόν η αντί -συνωμοσιολογία γίνεται πολύ συχνά στον καιρό μας, η φαρέτρα με τα βέλη κάθε δημόσιου και μη προσώπου, εκλεγμένου, αιρετού και απλού πολίτη, για να σηκώσει τη σημαία του πατριωτισμού, του δικαίου, της επιστήμης και γενικότερα να αισθανθεί ότι δρώντας κατά των συνωμοσιολόγων κάνει το χρέος του.
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με τους ‘μεν’, ούτε με τους ‘δεν’ γιατί οι ‘πανεπιστημιακές καταβολές’ μου με έμαθαν να μην δέχομαι τίποτα, αλλά και ούτε να μην το απορρίπτω, αν δεν επιβεβαιωθεί μέσα στην πάροδο του χρόνου από την επιστήμη, αλλά και την ιστορία των ανθρώπων και μόνο τότε το μυαλό μου να κρατήσει κάτι σαν αληθινό. Ομολογώ βέβαια ότι η εκ φύσεως τάση μου να απορρίπτω νοητικά καθετί που μοιάζει ΄με σενάριο επιστημονικής φαντασίας’, έλαβε οριστικά τέλος το 2012, με την ιστορία που επιτρέψτε μου να καταθέσω. Συγχωρέστε μου λοιπόν το πρώτο ενικό πρόσωπο, αλλά πιθανά αυτή η πραγματική ιστορία εν έτη 2007, να μπορεί να βοηθήσει και κάποιον άλλο εκτός από μένα, σε σχέση με τα σενάρια περί συνωμοσιολογίας και του τρόπου που πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε.
Εκπροσωπούσα λοιπόν την εταιρία που δούλευα τότε, σε ένα συνέδριο του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιανατολικής Ευρώπης στην Αθήνα, με 60 ομιλητές από Ελλάδα και εξωτερικό, Υπουργούς, ανώτατους αξιωματικούς του Υπουργείου Άμυνας, μεγαλοστελέχη κολοσσών της παραγωγής ενέργειας κτλ. Σε ένα από τα διαλλείμματα λοιπόν του συνεδρίου με πλησίασε ένας καλοβαλμένος, άγνωστος σε μένα, κύριος και ανοίξαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση σε σχέση με το συνέδριο. Γρήγορα όμως η κουβέντα πήγε σε διάφορα, μυστήρια θέματα συνωμοσιολογίας, όπως εγώ τα άκουγα, που αφορούσαν την τύχη της χώρας μας και του πλανήτη. Για να μην μακρηγορώ και χωρίς να αναφέρω τις διάφορες ‘συνωμοσιολογικές’ λεπτομέρειες που μεταξύ άλλων μου είπε, η κεντρική ιδέα και επιχείρημά του, ήταν ότι οι τύχες των ανθρώπων, του κόσμου και φυσικά και της χώρας μας, τα πρόσωπα, οι πρωθυπουργοί κτλ. ήταν προαποφασισμένα δεκαετίες πριν από συγκεκριμένες ‘ομάδες’ ανθρώπων που είναι και οι ‘αρχιτέκτονες’ όσων συνέβησαν και όσων θα συμβούν.
Όπως ήταν φυσικό τα είκοσι οκτώ μου χρόνια και οι μέχρι εκείνη τη στιγμή γνώσεις μου, με έκαναν να αντιδράσω με το βασικό επιχείρημα, ότι όλα αυτά είναι σενάρια συνωμοσιολογίας. Ο κύριος αυτός δεν έχασε βέβαια καθόλου τη διάθεσή του να με πείσει και μου ‘αποκάλυψε’ μια σειρά από ιστορικά γεγονότα που επαλήθευαν τα όσα υποστήριζε. Βλέποντάς με να παραμένω άκαμπτη και δύσπιστη μου είπε: ‘Τώρα μάλλον δεν είσαι έτοιμη να καταλάβεις, αλλά την μέρα που σε λίγα χρόνια ο Αντώνης Σαμαράς θα γίνει Πρωθυπουργός της χώρας με τη ΝΔ, γιατί έτσι είναι αποφασισμένο εδώ και πολλά χρόνια, θα θυμηθείς ότι στο είχα πει και θα καταλάβεις ότι όσα σου λέω είναι απλά και μόνο η αλήθεια’’. Αυτή ήταν η τελευταία του κουβέντα και δεν τον ξαναείδα, αλλά έμεινα με τη σκέψη ότι το σενάριο αυτό ήταν τελείως ανεδαφικό με δεδομένη την ‘αποστασία’ Σαμαρά το ’92 από τη ΝΔ. Τον θυμήθηκα βέβαια, όπως το είχε προβλέψει, όταν το 2012 εκλέχθηκε ο νέος Πρωθυπουργός της χώρας μας.