Γράφει ο Θεοφάνης Παναγιωτόπουλος
Παρατηρώντας τον γάτο μου να μεγαλώνει διαπιστώνω την απεραντοσύνη του χρόνου. Είναι κι αυτός ένα πλάσμα αθάνατο και ταυτόχρονα καταδικασμένο να λησμονηθεί. Αθάνατο στη βραχύβια και πεπερασμένη μνήμη μου, λησμονημένο όπως κάθε γήινο πλάσμα. Φθαρτότητα, λέγεται η παράσταση, με αρχή, μέση και τέλος. Κι όπως ο άνθρωπος, αυτή η εκλεκτότερη έμβια μάζα ύλης και πνεύματος στην εξελικτική διαδικασία – ΄πως τουλάχιστον συνηθίζει γεμάτος έπαρση ν’ αυτοπροτάσσεται ως μόνος κριτής του εαυτού του – έτσι κι αυτό το μαγικό και κατά φαντασίαν εξημερωμένο είδος η γάτα, είναι προορισμένη από τη σοφά οριοθετημένη σε εύρος μακροβιότητα της ν’ αποχαιρετά τους πιστούς δίποδους ακολούθους της μ’ ένα τελευταίο και περήφανο νιάου – ή ίσως ένα αδύναμο μα ένδοξο γουργουρητό, προορισμένο για τον έναν και μοναδικό συνοδοιπόρο της. Και μόνο γι’ αυτόν. […]
Με το παραπάνω χαρακτηριστικό απόσπασμα ξεκινά η ιστορία του Ευτύχη. Ενός ιδιαίτερου γάτου. Σκηνές μιας γατίσιας ζωής γεμάτης από «πλατς…» Το βιβλίο «Πλατς» του συγγραφέα Ανδρέα Μάριου Σουσουρή κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Κυαναυγή.
Το βιβλίο είναι μια εξιστόρηση για την ζωή του γάτου του. Του περίφημου Ευτύχη. Θα έλεγε κανείς πως ο συγγραφέας αποτελεί τον υπηρέτη του, όπου με υπομονή καταγράφει όσα ο Ευτύχης θέλει να μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό.
Πρόκειται, για ένα πρωτότυπο βιβλίο, με αρκετό χιούμορ δίχως να λείπουν και οι πιο συγκινητικές και εξομολογητικές σκηνές μεταξύ της συμβίωσης του ανθρώπου με το αιλουροειδές είδος. Από τη μια η εξιστόρηση της ζωής του Ευτύχη στο διαμέρισμα και από την άλλη η εφευρετικότητα του ίδιου του Ευτύχη με το Παγκόσμιο Γατικό Εννοιολογικό Λεξικό, η εναλλαγή μεταξύ φαντασίας και ρεαλιστικότητας καθιστούν το βιβλίο και την όλη αφήγηση σε στιγμές εκδοτικής πρωτοτυπίας.
[…]Αυτό το βιβλίο είναι προσωπικό. Ίσως ν’ αφορά μονάχα εμένα. Είναι ένα βιβλίο του εγώ, όμως με όχι εγωκεντρική φωταψία. Ίσως γιατί είναι κι ένα βιβλίο του εμείς, όπως αυτό αθροίζεται ανάμεσα σ’ έναν άνθρωπο κι έναν γάτο, σ’ έναν πατέρα και τον γιο του, ανάμεσα σε δύο φίλους της ανιδιοτέλειας μεταξύ των ειδών.
Λένε πως οι γάτοι είμαστε μαλθακοί και βαριεστημένοι, ότι η σχέση μας με την Τέχνη είναι όση ενός σκύλου με την ελεύθερη βούληση· ότι σκαρώνουμε κυνικά αποφθέγματα, ότι είμαστε άκαρδοι και δειλοί ως ποιητές. Κι έπειτα, λένε πως οι ιστορίες μας είναι όλο έπαρση, αισχρά μυθεύματα για εξημερώσεις ανθρώπων. Και τι δε λένε, αλλά τι ξέρουν αυτοί από γάτες; Οι γνώστες της φυλής μας επιβεβαιώνουν ότι η σοφία των γατών υπερέχει της σοφίας των ανθρώπων. Το ανά χείρας βιβλίο είναι μια επικύρωση αυτής της διαπίστωσης. (οπισθόφυλλο)
Παρατηρώντας τον γάτο μου να μεγαλώνει διαπιστώνω την απεραντοσύνη του χρόνου. Είναι κι αυτός ένα πλάσμα αθάνατο και ταυτόχρονα καταδικασμένο να λησμονηθεί. Αθάνατο στη βραχύβια και πεπερασμένη μνήμη μου, λησμονημένο όπως κάθε γήινο πλάσμα. Φθαρτότητα, λέγεται η παράσταση, με αρχή, μέση και τέλος. Κι όπως ο άνθρωπος, αυτή η εκλεκτότερη έμβια μάζα ύλης και πνεύματος στην εξελικτική διαδικασία – ΄πως τουλάχιστον συνηθίζει γεμάτος έπαρση ν’ αυτοπροτάσσεται ως μόνος κριτής του εαυτού του – έτσι κι αυτό το μαγικό και κατά φαντασίαν εξημερωμένο είδος η γάτα, είναι προορισμένη από τη σοφά οριοθετημένη σε εύρος μακροβιότητα της ν’ αποχαιρετά τους πιστούς δίποδους ακολούθους της μ’ ένα τελευταίο και περήφανο νιάου – ή ίσως ένα αδύναμο μα ένδοξο γουργουρητό, προορισμένο για τον έναν και μοναδικό συνοδοιπόρο της. Και μόνο γι’ αυτόν. […]
Με το παραπάνω χαρακτηριστικό απόσπασμα ξεκινά η ιστορία του Ευτύχη. Ενός ιδιαίτερου γάτου. Σκηνές μιας γατίσιας ζωής γεμάτης από «πλατς…» Το βιβλίο «Πλατς» του συγγραφέα Ανδρέα Μάριου Σουσουρή κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Κυαναυγή.
Το βιβλίο είναι μια εξιστόρηση για την ζωή του γάτου του. Του περίφημου Ευτύχη. Θα έλεγε κανείς πως ο συγγραφέας αποτελεί τον υπηρέτη του, όπου με υπομονή καταγράφει όσα ο Ευτύχης θέλει να μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό.
Πρόκειται, για ένα πρωτότυπο βιβλίο, με αρκετό χιούμορ δίχως να λείπουν και οι πιο συγκινητικές και εξομολογητικές σκηνές μεταξύ της συμβίωσης του ανθρώπου με το αιλουροειδές είδος. Από τη μια η εξιστόρηση της ζωής του Ευτύχη στο διαμέρισμα και από την άλλη η εφευρετικότητα του ίδιου του Ευτύχη με το Παγκόσμιο Γατικό Εννοιολογικό Λεξικό, η εναλλαγή μεταξύ φαντασίας και ρεαλιστικότητας καθιστούν το βιβλίο και την όλη αφήγηση σε στιγμές εκδοτικής πρωτοτυπίας.
[…]Αυτό το βιβλίο είναι προσωπικό. Ίσως ν’ αφορά μονάχα εμένα. Είναι ένα βιβλίο του εγώ, όμως με όχι εγωκεντρική φωταψία. Ίσως γιατί είναι κι ένα βιβλίο του εμείς, όπως αυτό αθροίζεται ανάμεσα σ’ έναν άνθρωπο κι έναν γάτο, σ’ έναν πατέρα και τον γιο του, ανάμεσα σε δύο φίλους της ανιδιοτέλειας μεταξύ των ειδών.
Λένε πως οι γάτοι είμαστε μαλθακοί και βαριεστημένοι, ότι η σχέση μας με την Τέχνη είναι όση ενός σκύλου με την ελεύθερη βούληση· ότι σκαρώνουμε κυνικά αποφθέγματα, ότι είμαστε άκαρδοι και δειλοί ως ποιητές. Κι έπειτα, λένε πως οι ιστορίες μας είναι όλο έπαρση, αισχρά μυθεύματα για εξημερώσεις ανθρώπων. Και τι δε λένε, αλλά τι ξέρουν αυτοί από γάτες; Οι γνώστες της φυλής μας επιβεβαιώνουν ότι η σοφία των γατών υπερέχει της σοφίας των ανθρώπων. Το ανά χείρας βιβλίο είναι μια επικύρωση αυτής της διαπίστωσης. (οπισθόφυλλο)