Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι σε συνέντευξή του για τον πόλεμο στο Ισραήλ αναφερόμενος στις αιτίες αυτής της νέας «έκρηξης» είπε: «Πληρώνουμε τα πολύ σοβαρά λάθη που έγιναν από μια ανεύθυνη κυβέρνηση. Στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται μια ομάδα μεσσιανιστών και οπορτουνιστών που κάνουν εδώ και χρόνια ό,τι μπορούν για να μας διχάσουν: Εβραίοι εναντίον Αράβων, θρησκευόμενοι εναντίον κοσμικών, Ασκενάζι εναντίον Σεφαραδιτών, άνδρες εναντίον γυναικών, ετεροφυλόφιλοι εναντίον ομοφυλοφίλων». Για να συνεχίσει: «Σύνεση χρειαζόμαστε, όχι αλαζονεία. Ο μόνος που είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση ήταν ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν […]. Από τη δολοφονία του, το 1995, μέχρι σήμερα το θέμα της ειρηνευτικής προσέγγισης με τους Παλαιστινίους δυστυχώς απουσιάζει παντελώς από τον δημόσιο λόγο στο Ισραήλ. Οι Παλαιστίνιοι δεν θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας επειδή τους αγνοούν. Είναι και δική τους χώρα» («Καθημερινή» 10/10/2023). (…)
Ευρωκεντρικό και αποικιακό, το εδαφιστικό και κρατιστικό σχέδιο των ιδρυτών του Ισραήλ δεν σκόπευε απλώς να διαχωρίσει αυστηρά τους εβραίους από τους άραβες, αλλά όριζε και διαχωριστικές γραμμές και στο οικείο στρατόπεδο, θεωρώντας τους ανατολίτες εβραίους του αραβικού κόσμου σαν ένα είδος υποκατάστατου: αναπλήρωναν τους Ασκενάζι που εξοντώθηκαν από τον ναζισμό. σιωνισμός δεν θεώρησε ποτέ τους εβραίους με αραβική γλώσσα και κουλτούρα γέφυρα ανάμεσα σε μια κοινωνία με ευρωπαϊκή καταγωγή και το αραβικό της περιβάλλον. (…)
Όμως οι συνέπειες στη ζωή των Ισραηλινών είναι καταλυτικές. Ζουν καθημερινά με το όπλο στο χέρι, χάνουν όμως και την πνευματική ηγεμονία που κατέκτησαν μέσα από τη διασπορά τους. Διότι πολιτική καταστολής και πνευματικότητα είναι ασυμβίβαστα. Στο σύνολο των αποδεκτών του βραβείου Νόμπελ, το 22% είναι εβραίοι ή άτομα εβραϊκής καταγωγής, τουλάχιστον οι 193 από 885 μέχρι το 2014, από ένα έθνος που αποτελεί μόλις το 0,25% του παγκόσμιου πληθυσμού. Όπως όμως ισχυρίζεται ο Ισραηλινός Ααρόν Κικανόβερ, βραβευμένος με Νόμπελ Χημείας το 2004, η δημιουργία του Ισραήλ στις πολεμικές συνθήκες που επιβιώνει έχει ζημιογόνες επιπτώσεις στην ισραηλινή εκπαίδευση και μάθηση με αποτέλεσμα ενώ οι μισοί από τους εβραίους της υφηλίου ζουν στο Ισραήλ, ελάχιστοι από τους μισούς εβραίους νομπελίστες προέρχονται από το Ισραήλ. Συμπέρασμα; Η περίφημη ρήση του Μαρξ (που ήταν Εβραίος), σύμφωνα με την οποία «κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο και ταυτόχρονα να καταπιέζει άλλο έθνος», δικαιώθηκε πλήρως στην περίπτωση του Ισραήλ. Διότι ο εβραϊκός λαός είναι υποχρεωμένος να ζει δια βίου με το όπλο στο χέρι και για να επιβιώνει υιοθέτησε μια σχέση υποταγής με την Ουάσινγκτον για την οποία αποτελεί απλά ένα εξάρτημα της ηγεμονίας της.
Δημήτρης Μακροδημόπουλος, paratiritis-news.gr, Αλεξανδρούπολη
