Σάλος προκλήθηκε τη Δευτέρα, προχθές, από την είδηση και τις καταγγελίες για πολτοποίηση βιβλίων από τις πιστώτριες τράπεζες.
Η πληροφορία έκανε το γύρο του διαδικτύου και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, με πολλούς να μιλάνε για κίνηση που θυμίζει άλλες εποχές.
Ο λόγος για τα κατασχεμένα βιβλία των εκδόσεων Γαβριηλίδη, τα οποία σύμφωνα με όσα ανέφεραν συγγραφείς σε αναρτήσεις τους στα κοινωνικά δίκτυα, βρίσκονταν στις αποθήκες των εκδόσεων Γαβριηλίδη, πολτοποιήθηκαν έπειτα από τον θάνατο του εκδότη και την κατάσχεσή τους από τις πιστώτριες τράπεζες. Σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες όσα βιβλία βρίσκονταν εκεί, από τον θάνατο του Σάμη Γαβριηλίδη, πολτοποιήθηκαν χωρίς να ενημερωθούν οι συγγραφείς, προκειμένου να διασώσουν κάποια από τα αντίτυπα των βιβλίων τους.
Διαβάζουμε στο in.gr: «Πόσα χρήματα άξιζαν οι λέξεις; Πώς να μετρήσουμε σε χρήματα την ποίηση; Αδύνατον. Ενώ ο πολτός έχει συγκεκριμένη τιμή στην αγορά. Και οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για το ανεκτίμητο αλλά για το τιμολόγιο» ανέφερε από την πλευρά του ο Αλέξανδρος Σχισμένος που αναφέρεται στο γεγονός, σχολιάζοντας ακόμα για την απόφαση αυτή των τραπεζών πως «Απέδειξαν έτσι ότι δεν είναι χαρτί και κόλλα το βιβλίο, αλλά λέξεις. Το χαρτί και η κόλλα παρέμειναν. Οι λέξεις χάθηκαν, πάνε, τις έφαγαν οι μηχανές. Αν αφαιρέσεις την ποίηση μένει ο πολτός», ανέφερε στο facebook ο συγγραφέας Αλέξανδρος Σχισμένος.
Για μια πρακτική που ακολουθείται εδώ και χρόνια, κάνουν λόγο οι εκδόσεις Στρατικη.
«Δεν είναι έκπληξη η πολτοποίηση των βιβλίων που κατασχέθηκαν στις αποθήκες των εκδόσεων Γαβριηλίδη.
Το απόθεμα υλικών και/ή προϊόντων εταιρείας υπό διάλυση πρέπει να καταστραφεί βάσει νόμου. Αλλιώς πληρώνει πρόστιμο ή επιπλέον φόρο η εταιρεία. Επίσης απαγορεύεται ρητώς να δωρίσει ή έστω να πετάξει τα καταστρεπτέα.
Συντάσσει μάλιστα και πιστοποιητικό καταστροφής που κοινοποιείται στον έφορο και με αυτό απευθύνεται πρόσκληση να παραστεί στην πολτοποίηση ή καταστροφή του εμπορεύματος κάποιος υπάλληλος ως μάρτυρας.
Εκ πείρας μιλώντας, όταν κάνεις στην εφορία επίδοση τέτοιου εγγράφου, οι ίδιοι οι εφοριακοί αγανακτούν, οι νόμοι που ευνοούν με τέτοιους ελεεινούς τρόπους τους πιστωτές είναι από άλλο πλανήτη. Αλλά έτσι είναι εδώ και χρόνια».
Κάσδαγλης Χριστόφορος: Πολτοποιήθηκαν Σαπφώ, Μπέκετ, Μποτλέρ, Μάρκαρης, Καλλιφατίδης
Ο συγγραφέας Χριστόφορος Κάσδαγλης, σχολιάζοντάς την πληροφορία στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook με τίτλο «τραπεζικό έγκλημα», αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Προφανώς, ανάμεσα στα άλλα βιβλία πολτοποίησαν τον Πέτρο Μάρκαρη, τον Θοδωρή Καλλιφατίδη, τον Αργύρη Χιόνη, τη Σαπφώ, τον Σάμιουελ Μπέκετ, τον Σαρλ Μποντλέρ, τον Αρτούρ Ρεμπό και, ανάμεσά τους, τις εξαιρετικές μου φίλες Τέτη Παγκάλου και Ιωάννα Τόμπρα, το τελευταίο βιβλίο της οποίας τυπώθηκε μεν, αλλά δεν πρόλαβε να κυκλοφορήσει παρά μόνο σε ελάχιστα αντίτυπα, λόγω του αιφνίδιου θανάτου του Σάμη Γαβριηλίδη.
Έκαψαν ποίηση, έκαψαν πεζογραφία, έκαψαν δοκίμια, έκαψαν τη μνήμη, την ευαισθησία και την τυπογραφία».
Πάντα από παιδί όταν παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο το περιεργάζομαι, διαβάζω τις λεπτομέρειες όπως πότε εκδόθηκε, από ποιον, ποιος είναι ο μεταφραστής ή ο επιμελητής και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες που δεν μου δίνουν καμία επιπλέον πληροφορία συνήθως αλλά για να πάρω μια αίσθηση ποιοι εργάστηκαν πάνω στο συγκεκριμένο πόνημα. Και είναι πόνημα η έκδοση ενός εντύπου, είτε αυτό είναι βιβλίο είτε περιοδικό και εφημερίδα. Πόνημα με όλη του τη σημασία, γιατί η λέξη προέρχεται από το πονῶ «μοχθώ, κοπιάζω». Μόνο όταν αναλάβαμε τον Ευρυτανικό Παλμό πριν από πέντε χρόνια κατάλαβα, πόσο κόπο, πόσο μόχθο, πόση προσοχή και πόση αγάπη θέλει μια έκδοση.
Αλλά και πόση μαγεία. Είναι μαγικός αυτός ο κόσμος της δημιουργίας, των σκέψεων που γίνονται λέξεις και αποτυπώνονται σε ένα κομμάτι χαρτί και βρίσκεται εκεί για να μπορεί να το βρίσκει όποιος θέλει να το διαβάσει. Όταν δε, μιλάμε για βιβλία τότε τα επίπεδα αλλάζουν. Η δημιουργία αφορά πλέον κάτι που μένει στους αιώνες κι όχι κάτι εφήμερο όπως είναι μια εφημερίδα.
Πώς είναι δυνατόν ο ίδιος ο νόμος να απαιτεί να πολτοποιηθούν βιβλία, ο κόπος, ο πόνος και η σκέψη τόσων ανθρώπων. Πόσο δύσκολο θα ήταν να δοθούν σε βιβλιοθήκες, σε σχολεία, σε ιδρύματα και κοινότητες για να ‘πιάσουν τόπο’.
Θα πρέπει να αναρωτηθούν οι νομοθέτες. Πόση αξία έχει ένας τόνος πολτού; Πόση αξία έχει ένας ‘τόνος’ γνώσης; Πόση αξία έχει τελικά ένας ‘τόνος’ σκέψης;
Επικίνδυνο πράγμα η σκέψη. Ας την πολτοποιήσουμε…
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
