Πρώτη εβδομάδα επιστροφής του Ευρυτανικού Παλμού από την καλοκαιρινή διακοπή του και επιστρέφουμε δυνατά και δυναμικά στην πραγματικότητα της Ευρυτανίας που μυρίζει μπαρούτι.
Της αληθινής Ευρυτανίας, αυτής που μένει όταν τελειώνουν οι εκδηλώσεις, οι χοροί, τα πανηγύρια και όταν φεύγουν οι αγαπημένοι μας παραθεριστές που όλο ενθουσιασμό γεμίζουν τα χωριά μας κάθε Πάσχα και καλοκαίρι. Της Ευρυτανίας της ερήμωσης και της ταπείνωσης.
Τα νέα του Φθινοπώρου είναι ο ακόμη μικρότερος αριθμός στα σχολεία μας, το κλείσιμο της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Καρπενησίου, η ακρίβεια, τα λεφτά που δεν φτάνουν αλλά και τα παράπονα από ανθρώπους που πάνε σε υπηρεσίες της περιοχής και τους φέρονται άσχημα, τους υποτιμούν και τους απαξιώνουν.
Ερχόμαστε καθημερινά πολίτες και επιχειρήσεις αντιμέτωποι με την τόση αλαζονεία του συστήματος από τον πιο μικρό υπάλληλο μέχρι και την πιο μεγάλη εξουσία που είναι δύσκολο ακόμη και να την περιγράψω. Σήμερα κιόλας άκουσα από υπαλλήλους υπηρεσίας για τον Ευρυτανικό Παλμό, ότι για να έχει έδρα στα Άγραφα κάποιο όφελος θα έχει, εννοώντας οικονομικό φαντάζομαι, μιας και ήθελαν με κάθε τρόπο να τον υπονομεύσουν! Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φορά. Εδώ ολόκληρος βουλευτής του νομού αντί να πάρει τον Ευρυτανικό Παλμό που έχει έδρα την πιο δυσπρόσιτη και άγονη περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας, ένα χωριό των Αγράφων με 80 κατοίκους, και να τον παρουσιάσει στη Βουλή των Ελλήνων ως καλό παράδειγμα ουσιαστικής αποκέντρωσης, σέρνει την εφημερίδα κι εμένα προσωπικά στα δικαστήρια εδώ και δύο χρόνια. Αυτό είναι το όφελος που έχω λοιπόν εδώ και 6 χρόνια, μηχανορραφίες, μικροπολιτική και τρικλοποδιές;
Η ώρα της αλήθειας έφτασε αγαπητοί μου. Ναι έχω οφέλη και επιλέγω να μένω μόνιμα στα Άγραφα και δουλεύω από εδώ.
Έχω καθαρό αέρα και καθαρή τροφή για το παιδί μου. Έχω άπλα και αλάνες για να παίζει. Έχω ανθρώπους ντόμπρους. Έχω βουνά, νερά και δέντρα. Έχω πουλιά που κελαηδούν και με ξυπνούν το πρωί και τριζονάκια που με νανουρίζουν το βράδυ. Έχω ελευθερία και ανεξαρτησία. Έχω χαρά, πίστη και δύναμη! Λέξεις και έννοιες άγνωστες για όλα τα γρανάζια του συστήματος, κάθε συστήματος μικρού ή μεγάλου, τοπικού ή ευρύτερου.
Ξεκίνησε με πόλεμο η σαιζόν και προμηνύεται δύσκολος ο χειμώνας. Όσο όμως κι αν ‘χτυπιούνται’ εμείς θα επιλέγουμε την Ειρήνη. Όχι αυτή τη χλιαρή της προσωρινής ανακωχής με υπόγειες απολήξεις, την άλλη τη δυνατή με κεφαλαία γράμματα, της ανεξαρτησίας, της γνώσης και της επίγνωσης. Την ΕΙΡΗΝΗ του σεβασμού και της αγάπης. Γιατί αγαπάμε αυτόν τον τόπο, όχι γιατί κερδίζουμε κάτι από αυτόν αλλά γιατί υποκλινόμαστε με δέος μπροστά στο μεγαλείο του…
Από το φετινό καλοκαίρι θα κρατήσω τη μεγάλη αγκαλιά εκατοντάδων ανθρώπων που χόρευαν υπό τους ήχους των Κυρατζήδων ένα καλοκαιρινό βράδυ στο Ραπτόπουλο. Αυτό είναι η Ευρυτανία για μένα. Αυτό θα κρατήσω για τον κρύο χειμώνα που έρχεται, τη ζεστασιά της ομάδας, της σύμπνοιας, της προόδου και του κοινού σκοπού.
Διαλέγω την Ειρήνη, αλλά γνωρίζοντας καλά ότι για να φτάσω εκεί πάντα θα προηγείται πόλεμος…
Καλό Φθινόπωρο με αγωνιστικούς χαιρετισμούς από την Τσούκα, τον Καλόγερο τη Φούρκα…