Ο Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Καρπενησίου βαθιά συγκινημένος αποχαιρετά τον 51χρονο με μία επιστολή η οποία αναφέρει τα εξής: «Με το μυαλό μου άδειο, αποσβολωμένος από την είδηση του τραγικού χαμού του Γιώργου, προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά σκόρπιες σκέψεις, να βρω λόγια να αποχαιρετήσω αυτό το παλικάρι.
Σαν βόμβα έπεσε το κακό νέο στις καρδιές, όχι μονάχα των συμπατριωτών μας Ευρυτάνων, αλλά και πολλών ανθρώπων, επιχειρηματιών και μη, από άκρου εις άκρον της πατρίδας μας, που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, επωφελούμενοι από την απαράμιλλη τέχνη και το ταλέντο του στις ξυλουργικές εργασίες. Γιατί η ακτινοβολία του Γιώργου, ξεπερνούσε τα στενά γεωγραφικά όρια της Ευρυτανίας μας.
Παιδί πολυμελούς, φτωχής οικογένειας, ξεκίνησε από πολύ νωρίς με τον αδερφό του τον Δήμο την τέχνη της επεξεργασίας του ξύλου με πολύ μεράκι, πάθος, συνεχή επιμόρφωση για την αναζήτηση του τέλειου, με περισσή αγάπη για τη δουλειά τους. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεχούς προσπάθειας δεν άργησαν να φανούν. Η επιχείρηση τους, όχι μόνο άντεξε στη δεκαετή οικονομική κρίση των μνημονίων, αλλά άνθισε και επεκτάθηκε με την δημιουργία καινούργιας μονάδας στην Αθήνα.
Δεκάδες οικογένειες ζούσαν από την επιχείρηση του Γιώργου. Απ΄ όπου πέρασε η τέχνη του άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που τον γνώρισε και δεν άφησε ένα κρυφό ή φανερό δάκρυ να κυλήσει από τα μάτια του. Γιατί ο Γιώργος δεν ήταν μόνο ένας ταλαντούχος επιχειρηματίας. Ήταν ένας απλός, ευγενής, καλοσυνάτος, ντόμπρος και μπεσαλής, ένας αγωνιστής της ζωής, ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος, ένας στοργικός γιός, σύζυγος, πατέρας, αδερφός, φίλος. Ένα λεβεντόπαιδο με καμαρωτή κορμοστασιά, ζεστό-ανεπιτήδευτο χαμόγελο, χαρακτηριστική φωνή, θερμή χειραψία.
Ο Γιώργος ήταν το τέταρτο θύμα των συμπατριωτών μας που πέρασαν απ΄το νοσοκομείο μας και έχασαν τη μάχη για τη ζωή, χτυπημένοι απ΄αυτή την κατάρα της πανδημίας που μαστίζει την παγκόσμια κοινότητα. Ήταν όμως ο νεότερος, μόλις 51 ετών, χωρίς καταχρήσεις στη ζωή του και χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για τους δικούς του ανθρώπους αλλά και για όλους εμάς τους φίλους του που είχαμε την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσουμε. Ας αποτελέσει όμως ο χαμός του Γιώργου την αφύπνιση των συμπατριωτών μας για το πόσο επικίνδυνος και καταστροφικός είναι αυτός ο ύπουλος και αόρατος εχθρός. Ας τιμήσουμε την απώλειά του τηρώντας τα μέτρα προφύλαξης που συνιστούν οι ειδικοί, ας προστατεύσουμε τους συγγενείς και τους αγαπημένους μας, ας προσέλθουμε μαζικά στον επικείμενο εμβολιασμό, παραμερίζοντας τις εύλογες ανησυχίες μας για την πιθανότητα ελάχιστων παρενεργειών, αναλογιζόμενοι τη βεβαιότητα της καταστροφής που μπορεί να επιφέρει ο κορωνοιός.
Ας αξιοποιήσουμε την τραγική απώλεια, την θυσία¨ του Γιώργου, καθιστώντας τον, σύγχρονο μάρτυρα και σημείο αναφοράς για τις δικιές μας συμπεριφορές. Ας σώσει, με τον θάνατο του άλλες ανθρώπινες ζωές. Αυτό τότε θα αποτελεί ένα διαρκές μνημόσυνο στην μνήμη του και όσο είναι δυνατόν, βάλσαμο στις πληγωμένες καρδιές των δικών του ανθρώπων».
