Βλέποντας να καίγεται για άλλη μια φορά η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, με πυρκαγιές σε καίρια σημεία και κατοικημένες περιοχές και η σχεδόν ολική αποσιώπηση από τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης, για μια ακόμη φορά θλίβομαι και σκέφτομαι.
Σκέφτομαι πώς είναι δυνατόν να αφήνουμε απροστάτευτα όλα αυτά τα αγαθά που μας έχει χαρίσει απλόχερα η φύση σε όλη την επικράτεια της χώρας μας. Πώς είναι δυνατόν να αφήσουμε να καεί ο αρχαιότερος ελαιώνας της Ελλάδας στην Άμφισσα, πώς είναι δυνατόν να βλέπουμε τη φωτιά να οδεύει απειλητικά προς την Ιτέα, πώς είναι δυνατόν να καίγεται ολόκληρο πεντάστερο ξενοδοχείο με τόσο κόσμο που έτρεχε να σωθεί στο Κρανίδι και να πάρουμε χαμπάρι για μια ακόμη φορά.
Σκέφτομαι πόσο ανίδεοι είμαστε ακόμη για την αξία του φυσικού περιβάλλοντος και πόσο αγνοούμε ότι η λύση κάθε προβλήματός μας βρίσκεται στη φύση, τη φυσική και τη μεταφυσική!
Πριν από αρκετό καιρό κράτησα μια ανάρτηση στο facebook του Leïf Rot για το πώς οι ημερήσιοι φύλακες στη Φινλανδία έφτιαξαν «δασικούς δρόμους» και άλλαξαν το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών. Αναφέρει λοιπόν ότι μέσα σε 30 ημέρες παιχνιδιού σε δασικό έδαφος και σκουπίδια φύλλων, τα νήπια της Φινλανδίας είχαν αυξήσει τον αριθμό των Τ-κυττάρων και πολύ περισσότερα ποικίλα βακτήρια του εντέρου.
Σε ένα συναρπαστικό πείραμα, Φινλανδοί ερευνητές αναδημιούργησαν το περιβάλλον σε ένα δασικό πάτωμα στις παιδικές χαρές σε τέσσερα αστικά φυτώρια.
Κάλυψαν τις παιδικές χαρές με δασικό χώμα, βρύα, λιβαδόχορτα, νάνο τάρανδο, βατόμουρα και σμέουρα και εγκατέστησαν κουτιά φύτευσης για ετήσιες καλλιέργειες κήπων.
Οι εργαζόμενοι παιδαγωγοί έδωσαν εντολή στα παιδιά προσχολικής ηλικίας να παίζουν στο πράσινο και το χώμα για μιάμιση ώρα την ημέρα για ένα μήνα.
Τα εντερικά και δερματικά μικρόβια τους αναλύθηκαν πριν και μετά το πείραμα και συγκρίθηκαν με παιδιά από κανονικά αστικά κέντρα παιδικής φροντίδας με κανονικές στείρες παιδικές χαρές.
Μετά από μόλις 28 ημέρες, η ποικιλομορφία των βακτηρίων του εντέρου και του δέρματος τους αυξήθηκε δραματικά, καθώς και τα Τ-κύτταρά τους και άλλοι σημαντικοί δείκτες ανοσοποίησης στο αίμα.
Υποστηρίζει την υπόθεση σχετικά με τη βιοποικιλότητα και την έννοια ότι η χαμηλή βιοποικιλότητα στο σύγχρονο περιβάλλον διαβίωσης μπορεί να οδηγήσει σε ένα αδιαμόρφωτο ανοσοποιητικό σύστημα και έτσι να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισης ασθενειών που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό.
Μια τρανή απόδειξη ότι όσο πιο κοντά είμαστε στα δάση, στα δέντρα και σε κήπους, τόσο πιο υγιείς είμαστε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί απλούστατα είμαστε γεννημένοι ως αναπόσπαστα κομμάτια του φυσικού μας περιβάλλοντος. Αντιλαμβανόμενοι αυτό , καταλαβαίνουμε ότι όχι μόνο δεν απειλούμαστε από τη φύση, αλλά αυτή είναι η μάνα μας, η θεραπεύτριά μας, η τροφός μας, το σπίτι μας…
Γιατί τώρα τα παιδιά του Καρπενησίου κυρίως, δεν έχουν δει από κοντά ούτε ρίγανη, ούτε βατόμουρα, ούτε άλλα μυρωδικά, αξίζει να μας προβληματίσει μαζί με το γεγονός ότι είναι πρώτα σε αντιβιώσεις και φάρμακα.