Γράφει ο Αλέξανδρος Χουλιάρας
Οι Αμερικάνοι τη δεκαετία του 1940 έφεραν στη χώρα μας δύο «φλιτ». Το ένα ήταν το διχλωρο-διφαινυλο-τριχλωροαιθάνιο δηλαδή το πασίγνωστο δηλητήριο DDT, που με τη βοήθεια μιας τρόμπας εξαφάνιζαν τα ενοχλητικά ζωύφια και το άλλο ήταν ο στρατηγός Βαν Φλιτ που ως αρχηγός του Κυβερνητικού Στρατού εξαφάνισε τους ενοχλητικούς αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Το ορεινό, φυσικό περιβάλλον της προβιομηχανικής εποχής μπορεί να ήταν παρθένο από δηλητήρια (φυτοφάρμακα, καυσαέρια κ. ά) όμως, μέσα στα πλαίσια της πλούσιας βιοποικιλότητάς του, έβριθε από πάρα πολλά ενοχλητικά και επικίνδυνα ζωύφια,
Τα κουνούπια δεν είναι προνόμιο των ελών και των κάμπων υπάρχουν στα βουνά και στα δάση μας. Παλιά όμως είχαμε την τύχη τα δικά μας κουνούπια να μη μεταδίδουν την φοβερή ελονοσία, που μάστιζε τους κάμπους, απλά ήταν ενοχλητικά. Κατά έναν περίεργο λόγο στους οικισμούς κατά κανόνα δεν υπήρχαν κουνούπια, έξω όμως στα χωράφια οργίαζαν. Τούτο γινόταν και στο Κρίκελλο.
Όταν το καλοκαίρι αγραυλούσαμε τη νύχτα στα χωράφια, τα κουνούπια μας μακέλευαν. Ένα, εκ των ενόντων, κουνουποαπωθητικό ήταν ο καπνός. Ανάβαμε φωτιά σε μια σκλιμπόσια (σάπιο ξύλο) κι αυτή όλο το βράδυ ντούχνιαζε με καπνό όλη τη γύρω περιοχή, κάνοντας τη ζωή δύσκολη σε κουνούπια κι ανθρώπους.
Μεταπολεμικά για κλειστούς χώρους μας ήρθε το DDT το οποίο, υπό μορφήν διαλύματος με πετρέλαιο, διαχέαμε στο χώρο με τη μικρή χειροκίνητη τρόμπα, το λεγόμενο φλιτ. Με το ίδιο φλιτάραμε και τα κοτέτσια για τις κοτόψειρες. Τούτο γινόταν σε ευρεία έκταση στους κάμπους, που τα κουνούπια, επέδραμον σαν τα στίφη του Τζέκις Χάν και βασάνιζαν τους ανθρώπους, μεταδίδοντας ταυτόχρονα και το μικρόβιο της ελονοσίας.
Αργότερα διαπίστωσαν ότι τα κουνούπια προσαρμόστηκαν και δεν ψόφαγαν. Ήταν τότε που μάλλον κυκλοφόρησε το ανέκδοτο με τις τρεις μύγες. Η πρώτη απ΄ αυτές έκατσε σε σάπιο κρέας και ψόφησε, το ίδιο έπαθε και η δεύτερη γιατί ήπιε νοθευμένο λάδι, η τρίτη βρήκε ένα ανοιχτό τενεκεδάκι με φλιτ και ήπιε, αλλά δεν ψόφησε γιατί ήταν νοθευμένο. Επίσης διαπιστώθηκε ότι το φλιτάρισμα έκανε μεγάλο κακό και στους ανθρώπους, κι έτσι καταργήθηκε και τότε μάλλον πρέπει να σταμάτησε η απειλή αφού βασίλεψε 30 χρόνια, από το 1940 έως το 1970.
Στην Κατοχή, αλλά και μέχρι σήμερα, που οργίαζαν οι νοθείες, κυκλοφορούσε. Μάλιστα ήταν τόσο δημοφιλές, που έγινε και κινηματογραφική ατάκα: «Εσύ πάψε θα σου ρίξω φλιτ». Με τα φλιταρίσματα και τις αντιφθειρικές σκόνες εξαφανίστηκε και η λεγόμενη ψείρα σώματος, που ταλαιπωρούσε για αιώνες τους ανθρώπους, ιδίως τους στρατιώτες τους αντάρτες και τους κλέφτες. «Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό» γράφει ο Ελύτης στο Άξιον Εστί στην «πορεία προς το μέτωπο». Μόνο οι θρυλικές φθείρες του εφηβαίου δεν εξολοθρεύτηκαν, τις οποίες όμως σήμερα εξαφάνισαν τα σύγχρονα ξυραφάκια και οι αποτριχώσεις…. Οικολογική καταστροφή.