Ξημερώματα της μεγάλης γιορτής των Φώτων ή πιο καλά των Θεοφανείων, της φανέρωσης του Θεού στους ανθρώπους, και το μυαλό ταλανίζεται από αιώνια ερωτήματα.
Πού είναι το φως και πού το σκοτάδι; Τι αλήθεια είναι το φως και τι το σκοτάδι; Ποιος ο νόμος που τα ορίζει και τα δύο σε όλα τα επίπεδα, ανθρώπινα και μη.
Ολόκληρο το σύμπαν μια διαρκής αλληλουχία σκοταδιού και φωτός. Μια ατέρμονη γέννα του ενός από το άλλο. Μια δημιουργία τόσο θαυμαστή και ακατάληπτη που μόνο θεϊκή μπορεί να είναι.
Ολόκληρη η ύπαρξή μας, μια ασταμάτητη διαδοχή σκοταδιού και φωτός. Από την πρώτη στιγμή μέσα στη μήτρα έως και την τελευταία στιγμή του θανάτου, παλεύουμε συνεχώς να ξεπεράσουμε το σκοτάδι και να βγούμε σε μικρά ή μεγάλα ξέφωτα. Με αγωνία και αγώνα προσπαθούμε να βρεθούμε κοντά στη ζωοδόχο πηγή και να ανασάνουμε, έστω και για λίγες στιγμές μέσα στο χρόνο.
Στη ζωή μας τα πράγματα όμως, είναι πιο δύσκολα, πιο περίπλοκα. Πού πραγματικά βρίσκεται το φως; Ποιος από εμάς επιλέγει το φως συνειδητά; Δύσκολο να απαντηθεί κάτι τέτοιο χωρίς δεύτερη σκέψη. Δύσκολο να αντιληφθούμε ξεκάθαρα τι είναι φωτεινό και τι σκοτεινό. Πολύ συχνά στην καθημερινότητά μας, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο.
Βεβαίως και για τους περισσότερους, τουλάχιστον, από εμάς, είναι –όχι μόνο ξεκάθαρο- αλλά και αυτονόητο, ότι ένας άνθρωπος που σκοτώνει, βιάζει ή γενικά εγκληματεί σε βάρος άλλου βρίσκεται σε βαθύ σκοτάδι, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι αντιλαμβανόμαστε το ίδιο και για κάποιον που κακοποιεί ή σκοτώνει ένα ζώο. Δυστυχώς, δεν θεωρούν όλοι ότι κάποιος που βρίζει συνεχώς και συμπεριφέρεται άσχημα στους γύρω του –ανθρώπους και ζώα – επιλέγει το σκοτάδι.
Ακριβώς αυτή η δυσκολία διάκρισης του καλού από το κακό είναι που εδώ και αιώνες από την αρχαιότητα ακόμη, δημιούργησε στον άνθρωπο την ανάγκη να αναζητά την αλήθεια και να θέλει να αποκτήσει βαθύτερη γνώση.
Βλέποντας, σιγά σιγά τη νύχτα να φεύγει και να γεμίζει ο ουρανός με το καινούριο φως της ημέρας, άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν άλλη μορφή. Άρχισε να περνάει μια άλλη σκέψη, σαν συνέχεια της προηγούμενης. Είναι συγκρουσιακές μεταξύ τους δυνάμεις το φως και το σκοτάδι ή αναγκαστικά διαδέχεται η μία την άλλη; Πρέπει οπωσδήποτε να περάσουμε μέσα από το σκοτάδι για να βγούμε στο φως και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα νομοτελειακά θα ξαναπέσουμε σε σκοτάδι;
Αν δεχτούμε ότι τα πάντα στο σύμπαν κινούνται σε ανοδική σπειροειδή πορεία, τότε κάπως έτσι πρέπει να είναι η αλληλουχία της ύπαρξης, δίνοντάς μας την ευκαιρία να εξελισσόμαστε. Αν το καλοσκεφτούμε το φως ενυπάρχει στο σκοτάδι και αντίστροφα, χωρίς απαραίτητα να συγκρούονται, αλλά το ένα μετασχηματίζει και αφομοιώνει το άλλο. Και τα δύο είναι δύο διαφορετικοί δρόμοι του Θεού, ο ένας πιο δύσκολος που σε τραβάει προς τα κάτω και ο άλλος πιο εύκολος, που σου δίνει ώθηση για τα ψηλά. Το θέμα είναι ποιον επιλέγουμε. Με ποιον συντασσόμαστε. Μετά από πολλά χρόνια σκοταδιού, αυτός ο πλανήτης αρχίζει δειλά δειλά να οδεύει προς πιο φωτεινές διαδρομές, οπότε η επιλογή μας θα πρέπει να είναι μία. Συντασσόμαστε με το Φως.
Ελένη-Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
