Τα έχουν γράψει τόσοι συμπολίτες μας πολλές φορές, τα έχει γράψει αυτή εδώ η στήλη επίσης αρκετές και στο διαδίκτυο υπάρχουν δεκάδες σχόλια και αναρτήσεις, τίποτα όμως δεν φαίνεται να πτοεί τους άρχοντες του τόπου μας, από το να κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια για λίμνες, τελεφερίκ, υδροπλάνα, επενδύσεις με αβέβαιο μέλλον. Τι σημασία έχει αν τα σχέδια αυτά ανακοινώνονται σήμερα στο ‘κατώφλι’ της επίσημης προεκλογικής περιόδου, αφού ο κόσμος έχει βραχεία μνήμη και αργά πολιτικά αντανακλαστικά και σε λίγο θα τα ξεχάσει όλα και εύκολα θα στρέψει το βλέμμα του εκεί που του δείχνει το δάκτυλο όσων αποφασίζουν για την τύχη του.
Τι υπάρχει όμως πραγματικά γύρω τους και ποια πραγματικότητα θαμπώνεται από το ‘φως’ των σχεδιασμών – υπερπαραγωγή; Το τελευταίο διάστημα δεν έφτανε η παρατεταμένη οικονομική κρίση, οι επιχειρηματίες του τουρισμού έχουν να αντιμετωπίσουν και την απόλυτη ερημιά στην 4 εποχών, τουριστική Ευρυτανία. Οι επισκέπτες ελάχιστοι κάθε εβδομάδα και οι μεγάλες διοργανώσεις στήριξαν τους λίγους και όχι το σύνολο των εμπλεκομένων στον τουρισμό της περιοχής. Ερημιά παντού, για να δουλέψουν 5 ξενοδοχεία, 2 ταβέρνες και 1-2 επαγγελματίες. Τι πρέπει λοιπόν να πούμε και να γράψουμε ξανά και ξανά, για να καταλάβουν οι υπεύθυνοι ότι κανένας που να ασχολείται με το τουριστικό αντικείμενο στην περιοχή δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα μεγαλόπνοα οράματα, που θα κοστίσουν ατελείωτα χρήματα και είναι αβέβαιο πως και πότε μπορούν να ολοκληρωθούν.
Χωρίς σχεδιασμό από έμπειρους στο τουριστικό μάνατζμεντ, χωρίς λεφτά στα ταμεία, χωρίς διαβούλευση και λαϊκή συναίνεση, χωρίς χρονοδιάγραμμα, χωρίς βασικές υποδομές, τι νόημα έχουν όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί; Αν είναι μόνο για την ανταλλαγή επιστολών με τα υπουργεία ‘για να χαμε, να λέγαμε’, εντάξει εκλογές είναι και θα περάσουν, μέχρι να έρθουν οι επόμενες. Αν όμως έστω και λίγο κάποιος πιστεύει στη βιωσιμότητα τους, τότε τα πράγματα είναι επικίνδυνα και μάλλον τα δυσκολότερα για τον τόπο μας έρχονται, μιας και ο νομός πληθυσμιακά ήδη είναι κάτω από το όριο και δεν θα μπορεί να υποστηρίξει ούτε τις δημόσιες υπηρεσίες που υπάρχουν σήμερα εδώ. Παραγωγή στον πρωτογενή τομέα δεν έχουμε, τουρισμό δεν έχουμε, αν δεν έχουμε και θέσεις στο δημόσιο, τότε δεν θα υφίσταται ούτε η Ευρυτανία ως νομός.
‘Όλο μέλι, μέλι κι από τηγανίτα τίποτα’ και εκτός όλων των άλλων είναι πολύ προκλητικό να παλεύεις καθημερινά να επιζήσεις στην Ευρυτανία με τα χίλια προβλήματα, που δεν έχει ούτε οδικό δίκτυο ακόμα και να ακούς αυτά τα τεράστια ποσά για έργα που δεν ξέρει κανείς ποιος είναι ο στόχος στο να γίνουν και γιατί υπάρχει η τόσο έντονη σχετική επιμονή. Καλά λοιπόν είναι τα όνειρα και τα μέλια, αλλά η ‘τηγανίτα’ της πραγματικότητας ‘θα γεμίσει τα στομάχια’ του κόσμου. Άσε που και το μέλι στο βάζο κι αυτό σε λίγο θα τελειώσει…